Λαζάρ και Πετκάνα Πού το ‘δαν και π’ ακούστηκε γυναίκα να γεννάει γιους τριδυμάρια τρεις φορές, να κάμει εννιά αδέλφια, εννιά αδέλφια τρίδυμα, μια κόρη, την Πετκάνα. Κι η μάνα όλα τα πάντρεψε και νοικοκύρεψε τα μόν’ η Πετκάνα έμεινε κι ήρθαν να τη γυρέψουν, για την Πετκάνα έρχονται, δέκα χωριά απ’ αλάργα. Μα την …
Κωνσταντής και Δοκίνα Ανήμερα το Μέγα Πάσχα σφάξαν βόδι στο χωριό, πήγα πήρα μιαν οκά το’ ριξα στον τέντζερη. Βγήκα μέχρι την αυλή, για να φέρω κούτσουρα, να σου, ήρθε ένα στοιχειό κι έπεσε στον τέντζερη και φαρμάκωσε τους γιους μου, εννιά γιους κι εννιά νυφάδες κι εννιά με τα μωρά τους. Μου αδειάσαν εννιά …
Ελλάδα Του νεκρού αδελφού, δημοτικό τραγούδι Μάνα με τους εννιά σου γιους και με τη μια σου κόρη, την κόρη τη μονάκριβη την πολυαγαπημένη, την είχες δώδεκα χρονώ κι ήλιος δε σου την είδε! Στα σκοτεινά την έλουζε, στ’ άφεγγα τη χτενίζει, στ’ άστρι και τον αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της. Προξενητάδες ήρθανε από τη …
Νοσταλγία Μεσ’ από το βάθος των καλών καιρών οι αγάπες μας πικρά μας χαιρετάνε. Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, λες. Κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις που δε μπορείς να κλάψεις όπως πρώτα, δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, ας κλαίς. Ξάφνου θα ιδείς δυό μάτια γαλανά -πόσος καιρός!- τα χάιδεψες μιά νύχτα, και …
Συνέχεια του άρθρου ‘Костас Кариотакис – Κ. Καρυωτάκης, Νοσταλγία’ »
Όταν ήρθες Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι στον κήπο όταν ήρθες. Εγελούσες γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι. Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα την έκανα γλυκύτατο τραγούδι κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα. Когда ты вошла… Увяли хризантемы, как желанья, В саду, в который ты вошла. Смеялась Радостно, как белая ромашка сжалась. Молчал, из разных мрачных …
Συνέχεια του άρθρου ‘Костас Кариотакис – Κ. Καρυωτάκης, Όταν ήρθες’ »
Φυγή Αμίλητη, κυνηγημένη φτάνει σ’ ερειπωμένο τοίχο. στηρίζεται και περιμένει ένα κελάδημα, ένα στίχο. Γύρω το δάσος με τις μπόρες φεύγει σαν πλοίο στην τρικυμία. Κι ήτανε ημέρες ανθοφόρες -επέρασαν- κι ήτανε μία… Τώρα την άβυσσο ρωτάει πώς βρέθηκε άξαφνα δωπέρα, ενώ στα μάτια της κρατάει φως όλη, εκείνη την ημέρα. Ψυχή, λησμόνει τα όνειρά …
Συνέχεια του άρθρου ‘Костас Кариотакис – Κ. Καρυωτάκης, Φυγή’ »
Winter From today my spirit is a recluse, And banished is all my joy. Long has it been that snow has lain Over mountain and over wood. Snowflakes come drifting one by one Down upon the deserted village And, shivering beneath the snow, Earth slumbers, buried once again. Slowly my spirit too sinks to the …
And when my memory And when my fading memory, Like the after-midnight trams, Stops only at the main stations, I will not forget you. I will remember That quiet evening, endless in your eyes, The stifled sob upon my shoulder, Like snow that cannot be brushed off. The separation came And I departed, far from …
Poetry How did you find your way to me? My mother does not know Albanian well, She writes letters like Aragon, without commas and periods, My father roamed the seas in his youth, But you have come, Walking down the pavement of my quiet city of stone, And knocked timidly at the door of my …
Ψάχνοντας τις ομοιότητες μέσα από τη διαφορετικότητα…. Προσπαθώντας να ζούμε, να μαθαίνουμε και να διασκεδάζουμε όλοι μαζί… Μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο νέα πράγματα… …φτιάξαμε ένα διαπολιτισμικό ανθολόγιο ποίησης από την Αλβανία, τη Ρωσία και την Ελλάδα. Ο αρχικός σκοπός ήταν να χρησιμοποιηθεί στο μάθημα των Αγγλικών αλλά τελικά το διαπολιτισμικό ανθολόγιο είχε πολύ …
