Αρχική » ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Αρχείο κατηγορίας ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΘΗΤΡΙΑ Χ.Σ.: ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ “ΚΟΚΚΙΝΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ”
Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος…Ακριβώς πριν από μια βδομάδα η μητέρα μου συμφώνησε να με πάρει μαζί της στο στο σπίτι του δασκάλου για να δώσω τα λουστρίνια στην κόρη του. όταν κατάφερα να είμαι μόνος μαζί της της τα έδωσα! Τα πήρε με το αριστερό της χέρι, ενώ με το δεξί χάιδεψε απαλά τον αριστερό μου ώμο, λέγοντάς μου “σ’ ευχαριστώ πολύ” και μετά κατευθύνθηκε στο δωμάτιό της. Το άγγιγμα της ήταν τόσο απαλό…
Σήμερα είναι η δεύτερη μέρα που πήρα άδεια λέγοντας ότι είμαι άρρωστος, ενώ στην πραγματικότητα κατασκοπεύω την κόρη του δασκάλου. Αυτήν την στιγμή κάθεται μαζί με άλλα δύο κορίτσια και δύο αγόρια. Δεν μου αρέσει καθόλου πόσο κοντά κάθεται στην Αναστασία αυτός ο περίεργος τύπος που απ’ ό,τι έμαθα τον λένε Παναγιώτη. Πρέπει να κάνει αμέσως πιο πέρα ο Παναγιώτης από την Αναστασία μου. Δεν αντέχω να τους βλέπω έτσι. Την πρώτη φορά που τους είδα δεν με πείραξε, αλλά τώρα…
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΘΗΤΡΙΑ Σ.Τ.: ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΠΙΣΤΟ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ
Ο Χανς πήγαινε σπίτι του. Ήταν πιο πριν στον μυλωνά και τον βοηθούσε με μια δουλειά του. Στον δρόμο συνάντησε τον κ. Γιώργο.
-Γεια σας κύριε Γιώργο!
-Γεια σου Χανς! Τι κάνεις; Κουρασμένος φαίνεσαι.
-Καλά είμαι αλλά όντως κουράστηκα. Ήμουν στον μυλωνά. Τώρα τελευταία με φωνάζει συνεχώς για βοήθεια και νιώθω εξαντλημένος.
-Γιατί δεν του το λες; Θα καταλάβει.
-Μου υποσχέθηκε το καροτσάκι του. Το χρειαζόμοπυν κι αν δεν δουλέψω δεν θα μου το δώσει.
-Μα αυτό είναι εκμετάλλευση. Σε χρησιμοποιεί για να του κάνεις δουλειές. Καλά δεν το έχεις καταλάβει τόσον καιρό;
-Όχι δε νομίζω ότι είναι έτσι.
-Κάνε ό,τι νομίζεις. Πάντως μην τον αφήνεις να σε χρησιμοποιεί άλλο.
-Καλά εντάξει καλό μεσημέρι…
-Καλό μεσημέρι…και σκέψου αυτά που είπα…
Και όντως το έκανε. Όλη τη νύχτα ο Χανς σκεφτόταν τα λόγια του κυρ Γιώργη. Κατά τις 6 το πρωί συνειδητοποίησε πως όντως ο κυρ Γιώργης είχε δίκιο. Όντως ο μυλωνάς τον εκμεταλλευόταν.
Την επόμενη μέρα ο Χανς μίλησε γεμάτος άγχος και αγωνία στον φίλο του λέγοντάς του πως δεν θέλει να συνεχιστεί αυτό που γίνεται. Ο μυλωνάς νευρίασε και του έβαλε τις φωνές. Ο Χανς όμως ήταν αποφασισμένος. Δεν άλλαξε την γνώμη του.
-Θα σταματήσει αυτό. Αν με ξαναεκμεταλλευτείς, η φιλία μας τελείωσε.
Ο μυλωνάς είχε μείνει άφωνος. Δεν περίμενε να ακούσει κάτι τέτοιο. Ήταν ανένδοτος όμως.
-Ας τελειώσει λοιπόν. Οι αληθινοί φίλοι δεν μιλάνε έτσι ο ένας στον άλλο.
Τότε ο Χανς έφυγε. Την επόμενη μέρα ο μυλωνάς είχε βρει καινούργιο κορόιδο.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ “ΤΑΞΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ” ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΘΗΤΡΙΑ Γ.Τ.
Ήταν ένα ωραίο πρωινό Σαββάτου γύρω στις 6.30 το πρωί. Η μητέρα μου είπε να σηκωθεί νωρίς μιας και είχε να πάει στην αγορά και να τελειώσει ορισμένες δουλειές που είχε. Εγώ και η αδελφή μου κοιμόμασταν μέχρι που άρχισε να χτυπάει το κινητό μου. Πήγα να το σηκώσω, ενώ η αδελφή μου εκνευρισμένη πήγε να πιεί νερό. Ακούμπησα το κινητό στο γραφείο σοκαρισμένη. Μόλις μου είχε ανακοινωθεί ότι ξεκίνησε ο πόλεμος…Έτρεξα στην αδελφή μου να της ανακοινώσω τα νέα, αλλά ήδη είχε αρχίσει ο συναγερμός….Τότε ήρθε η μητέρα μου άσπρη σαν φάντασμα. Μας είπε να καθίσουμε και μας ανακοίνωσε το φριχτό νέο. Λόγω του πολέμου θα έπρεπε να εγκαταλείψουμε το Αγρίνιο και να πάμε στην Αθήνα. Στην συνέχεια θα έπρεπε να ταξιδέψω εκτός συνόρων για Αμερική, ενώ η αδελφή μου θα έβρισκε αργότερα τον πατέρα μου. Με δάκρυα στα μάτια κούνησα το κεφάλι μου και πήγα να ετοιμάσω τα πράγματά μου. Είχε ήδη πάει 9.οο και όλοι στην γειτονιά ήταν σε μεγάλη αναστάτωση. Κατεβαίναμε προς την πλατεία όπου βρήκαμε το λεωφορείο που θα ξεκινούσε για Αθήνα. Είδα τον πατέρα μου μέσα στο αμάξι να μου κάνει νόημα να πάω προς το μέρος του. Με αγκάλιασε, μου έδωσε χρήματα και τον σταυρό του και μου ευχήθηκε καλό ταξίδι. Σε όλη την διαδρομή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το αν θα ξανασυναντήσω την οικογένειά μου και αν θα καταφέρω να επιβιώσω χωρίς τα πρόσωπα που αγαπώ…
Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΣΥΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΤΗΣ Α΄ ΓΥΜΝ. Χ.Σ.

Σ’ εμάς, στη Σύμη, οι κουζίνες δεν είναι έτσι κουτσουλές, όπως είναι εδώ. Είναι ένα μεγάλο δωμάτιο, πολύ μεγάλο, που κάνουμε όλες μας τις δουλειές. Κοιμόμαστε κιόλας, το χειμώνα που ’χει κρύο. Στη μια του άκρη έχει τον αποκρέβατο —ένα πατάρι, πες— μεγάλο και ψηλό ένα μέτρο. Ανεβαίνεις με τρία σκαλάκια. Έχει κι ένα κάγκελο στην άκρη. Αυτό βολεύει πολύ για να μην πέφτουν τα παιδιά που κοιμούνται όλα εκεί. Το στρώνουμε με ωραίες κουρελούδες και παίζουμε —ξυπόλητες για να μη λερώνουμε— μαμάδες και παιδιά. Από κάτω ο αποκρέβατος είναι αποθήκη. Φυλάμε διάφορα πράγματα. Εκεί λέμε στα μικρά ότι θα τα κλειδώσουμε αν δεν είναι φρόνιμα. Κι αυτά φοβούνται τον αράπη ή τη γριά και κάθονται φρόνιμα.
O πατέρας και η μάνα μου κοιμούνται ψηλά ψηλά, σ’ ένα κρεβάτι που ανεβαίνεις με δεκαπέντε σκαλιά. Στην άλλη άκρη του δωμάτιου είναι η τσιμιά, το τζάκι δηλαδή, και δίπλα η βρύση της στέρνας. Το τζάκι δεν το ανάβουμε συχνά. Άλλωστε τι κρύο κάνει στη Σύμη… ψιλοπράγματα. Έτσι και ρουφήξεις ένα φασκόμηλο… ζεστάθηκες στο πι και φι!… Μόνο τα Χριστούγεννα το ανάβουμε, έτσι για το καλό. Για να καπνίσει, να διώξει το κακό απ’ το σπίτι, να τρομάξει τους καλικαντζάρους. Τον άλλο καιρό έχουμε ακουμπισμένο εκεί το πετρογκάζ και μαγειρεύουμε. Δίπλα είναι το παράθυρο. Σ’ εμάς, στη Σύμη, τα παράθυρα είναι αλλιώτικα. Το είδα αυτό μόλις μπήκα και μου ’κανε εντύπωση. Εδώ τα παράθυρα είναι, πώς να το πω, αδύνατα. Σ’ εμάς έχουνε ένα πολύ φαρδύ πρεβάζι απ’ τη μέσα μεριά. Εκεί ακουμπάμε διάφορα πράγματα. Μάλιστα, το ένα παράθυρο της κουζίνας έχει το πρεβάζι του φτιαγμένο νεροχύτη. Γέρνει, δηλαδή, λίγο προς τα έξω κι έχει μια τρύπα φαρδιά που διώχνει τα σαπουνόνερα έξω.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΡΑΔΕΝΗ ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΦΑΚΙΝΟΥ (ΚΕΙΜΕΝΑ Ν. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ Α΄ ΓΥΜΝ.)
Τα φαντάσματα,από την μαθήτρια της Ά τάξης Ε.Ν.
Είχαμε πάει εκδρομή με την «Περιηγητική» στην Πελοπόννησο. O Γιάννης, η Νέλλη και εγώ. Ήταν καλοκαίρι, ζέστη φοβερή. Φτάσαμε αργά στο Άργος, και, κουρασμένοι όλοι όπως ήμασταν, μετά το φαγητό πέσαμε να κοιμηθούμε. Πού να μας πιάσει όμως ύπνος. Η κάμαρα του ξενοδοχείου έβραζε. Ξαναντυθήκαμε και βγήκαμε έξω. Πήραμε τη δημοσιά και χωρίς να το καταλάβουμε βγήκαμε έξω από την πόλη, στον κάμπο. Συνεχίσαμε να περπατάμε στο χωματόδρομο ανάμεσα από τα ποτισμένα μποστάνια που ανάδιναν δροσιά μαζί με όλες τις μυρωδιές της βρεμένης γης και των όσων φύτρωναν εκεί πάνω. Το μόνο που ακούονταν ήταν τα τρι τρι των γρύλων και πού και πού γαβγίσματα σκύλων σαν προσπερνούσαμε κανένα κοιμισμένο χωριουδάκι. Πόση ώρα περπατούσαμε δεν ξέρω, μα κάποια στιγμή σταμάτησαν και οι γρύλοι, σταμάτησαν και τα σκυλιά, ακόμα και το ελάχιστο θρόισμα που έκανε το μικρό αεράκι ανάμεσα στις καλαμποκιές κι αυτό σταμάτησε. Το φεγγάρι έφεξε πιο δυνατά, και παρουσιάστηκε μπροστά μας, πνιγμένο μέσα στα κυπαρίσσια, ένα νεκροταφειάκι. Oι άσπροι του τάφοι φέγγανε, τα κυπαρίσσια κατάμαυρα. Και ξαφνικά, μέσα στην ησυχία, ακούστηκε μια βαριά ανάσα. Εισπνοή… εκπνοή… και πάλι εισπνοή… εκπνοή… βαριά βαριά και σχεδόν σφυριχτά.
Από το βιβλίο της Μ. Ιορδανίδου “Η αυλή μας” (απόσπασμα από το βιβλίο Κείμενα Ν. Λογ. Α΄ Γυμνασίου)
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 13-12-2022 ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ κ. ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ ΠΑΣΙΟΥΛΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ Γ2 ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ).
ΓΥΑΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ: ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΚΙΤΣΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ Β.Ν.
Χάραζε ο τόπος με βουνά πολλά
κι ανάτελλε τα ζωντανά του,
καλούς ανθρώπους και κακούς, νυφίτσες,
αλεπούδες, μια λίμνη ως κόρην
οφθαλμού και κάστρα πατημένα.
Θα ’ναι τα Γιάννενα, ψιθύρισα,
στο χιόνι και στον άγριο καιρό
γυάλινα και μαλαματένια.
Κι όσο πήγαινε η μέρα,
σαν το βαπόρι σε καλά νερά,
είδα και μιναρέδες κι άκουσα
τα μπακίρια να βελάζουν.
Μιχάλης Γκανάς
“Ο ΠΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ”
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ “ΠΙΣΤΟ ΦΙΛΟ” ΤΟΥ ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΙΛΝΤ (ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ)
Η θύελλα δυνάμωνε ολοένα και γενικά ο καιρός χειροτέρευε. Ο Χανς κρύωνε πολύ και ένιωθε αδύναμος. Όλο αυτό τον έκανε να σκεφτεί ξανά για την φιλία του με τον μυλωνά. Καθώς προχωρούσε ήταν σαν να έλυνε ένα παζλ για το αν ο μυλωνάς ήταν πραγματικός φίλος ή όχι. Αφού σχεδόν έφτασε στο σπίτι, τα έβαλε σε μια σειρά και κατέληξε πως έπρεπε να κάνει μια σοβαρή συζήτηση με τον “φίλο” του… Έτσι έπεσε να κοιμηθεί, γιατί ήταν εξαντλημένος…
Το επόμενο πρωί με την αυγή του ήλιου κάλεσε τον μυλωνά σπίτι του και άρχισε την κουβέντα. Ήταν σοβαρός και μιλούσε απότομα στον μυλωνά. Ο μυλωνάς μετά από όλη αυτήν την συζήτηση αναγνώρισε το λάθος του, ζήτησε ταπεινά συγγνώμη από τον Χανς και το πρώτο βήμα επανόρθωσης ήταν να του δώσει επιτέλους εκείνο το καροτσάκι…
Bibliography of Oscar Wilde
–
ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΙΑΣ…
Η φιλία για όλους τους ανθρώπους είναι ιερή και γι’ αυτό πριν κάνουν κάποιο φίλο, πρέπει να έχουν κάποια κριτήρια. Τα δικά μου είναι πολύ συγκεκριμένα… Αρχικά στην φιλία πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια, να μην κοροϊδεύει ο ένας τον άλλο και να υπάρχει ευθύτητα. Βέβαια, όταν λέμε μια αλήθεια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε αγενείς. Πρέπει να υπάρχει ευγένεια π.χ. όταν ο φίλος έχει αντίθετη άποψη από εμένα ή δεν του αρέσει κάτι, προτιμώ να το προσδιορίσει με ευγενικό τρόπο και όχι απότομα και προσβλητικά. Τέλος θέλω να υπάρχει υποστήριξη και συμπαράσταση μεταξύ μας, να χαίρομαι στις χαρές τους και αντίστοιχα και αυτοί αλλά και να τους συμπονώ και να λυπάμαι στις λύπες τους και το ίδιο και αυτοί!
Πρόσφατα σχόλια