Ο Χανς πήγαινε σπίτι του. Ήταν πιο πριν στον μυλωνά και τον βοηθούσε με μια δουλειά του. Στον δρόμο συνάντησε τον κ. Γιώργο.

-Γεια σας κύριε Γιώργο!

-Γεια σου Χανς! Τι κάνεις; Κουρασμένος φαίνεσαι.

-Καλά είμαι αλλά όντως κουράστηκα. Ήμουν στον μυλωνά. Τώρα τελευταία με φωνάζει συνεχώς για βοήθεια και νιώθω εξαντλημένος.

-Γιατί δεν του το λες; Θα καταλάβει.

-Μου υποσχέθηκε το καροτσάκι του. Το χρειαζόμοπυν κι αν δεν δουλέψω δεν θα μου το δώσει.

-Μα αυτό είναι εκμετάλλευση. Σε χρησιμοποιεί για να του κάνεις δουλειές. Καλά δεν το έχεις καταλάβει τόσον καιρό;

-Όχι δε νομίζω ότι είναι έτσι.

-Κάνε ό,τι νομίζεις. Πάντως μην τον αφήνεις να σε χρησιμοποιεί άλλο.

-Καλά εντάξει καλό μεσημέρι…

-Καλό μεσημέρι…και σκέψου αυτά που είπα…

Και όντως το έκανε. Όλη τη νύχτα ο Χανς σκεφτόταν τα λόγια του κυρ Γιώργη. Κατά τις 6 το πρωί συνειδητοποίησε πως όντως ο κυρ Γιώργης είχε δίκιο. Όντως ο μυλωνάς τον εκμεταλλευόταν.

Την επόμενη μέρα ο Χανς μίλησε γεμάτος άγχος και αγωνία στον φίλο του λέγοντάς του πως δεν θέλει να συνεχιστεί αυτό που γίνεται. Ο μυλωνάς νευρίασε και του έβαλε τις φωνές. Ο Χανς όμως ήταν αποφασισμένος. Δεν άλλαξε την γνώμη του.

-Θα σταματήσει αυτό. Αν με ξαναεκμεταλλευτείς, η φιλία μας τελείωσε.

Ο μυλωνάς είχε μείνει άφωνος. Δεν περίμενε να ακούσει κάτι τέτοιο. Ήταν ανένδοτος όμως.

-Ας τελειώσει λοιπόν. Οι αληθινοί φίλοι δεν μιλάνε έτσι ο ένας στον άλλο.

Τότε ο Χανς έφυγε. Την επόμενη μέρα ο μυλωνάς είχε βρει καινούργιο κορόιδο.