Παρακολουθήσαμε αυτές τις μέρες όλοι τον άγριο ξυλοδαρμό του σταθμάρχη του μετρό από δύο νεαρούς αλήτες. Τον έριξαν κάτω και τον χτυπούσαν αλύπητα.
Σήμερα είδαμε και ακούσαμε στις ειδήσεις, κατά την προσαγωγή τους στον εισαγγελέα, την μητέρα τους να τους συμπαραστέκεται και να τους λέει: “Μην φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ”.
Αντί η μητέρα να συνετίσει τα παιδιά της, που έκαναν κάτι παράνομο, με τον τρόπο της τα επιβραβεύει.
Δυστυχώς η κοινωνία και η οικογένεια έχει φτάσει σε τέτοια κατάπτωση, που φαίνεται στη συμπεριφορά των παιδιών και των νέων. Μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα σε μια γυάλα υπερπροστατευτισμού και δικαιολογούν όλα τα παραπτώματά τους.
Στα σχολεία συναντάμε πολλές φορές τέτοιες συμπεριφορές γονέων, που τα βάζουν συχνά με εκπαιδευτικούς αλλά και άλλους γονείς. Νομίζουν ότι ο κανακάρης τους έχει πάντα δίκιο και πρέπει να κάνει ότι θέλει. Όσο τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να τα υπερασπίζονται πάντα και ποτέ να μην τα τιμωρούν, τόσο αποθρασύνονται. Δυστυχώς η οικογένεια έχει χάσει τον παιδευτικό ρόλο της.
Αυτές οι συμπεριφορές τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί με ξυλοδαρμούς, βανδαλισμούς, επιθέσεις, κλοπές, εκφοβισμό, λεκτική και σωματική βία.
Για να αλλάξουν όλα αυτά πρέπει να συνετιστούν πρώτα οι γονείς και να εφαρμοστεί πιο αυστηρός σωφρονισμός, αλλά και κοινωνική εργασία των παραβατών.