ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ

Συμπληρώνονται σήμερα 10 χρόνια από την ημέρα που γεννήθηκε το “ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ”.

Το ιστολόγιο (μπλογκ) που σας ενημερώνει για διάφορα γεγονότα της καθημερινής μας ζωής. Πολλά από αυτά αφορούν τον τόπο μας, το Χάβαρι, αλλά και την Ηλεία γενικά. Τα θέματά του προέρχονται από διάφορους τομείς, αθλητισμό, πολιτική, εκπαίδευση, επιστήμη. Παρουσιάζονται αφιερώματα σε διάφορους γνωστούς επιστήμονες, καλλιτέχνες κλπ. που φεύγουν από τη ζωή.

Στο “ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ” είχατε την ευκαιρία να μαθαίνετε πρώτοι, τα αποτελέσματα των Ελλήνων αθλητών σε τρεις Ολυμπιάδες, του Πεκίνου του Λονδίνου και του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Επίσης οι Χαβαραίοι μάθαιναν αναλυτικά τι ψήφισε το Χάβαρι σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις.

Οι δημοσιεύσεις ήταν πιο πολλές τα πρώτα χρόνια, δυστυχώς έχουν λιγοστέψει πολύ τελευταία (για διάφορους λόγους), έφτασαν όμως τις 1.060. Οι επισκέπτες του μπλογκ έχουν ξεπεράσει τις 100.000, αν και κατά καιρούς υπήρχαν προβλήματα με τον μετρητή. Εκτός από την Ελλάδα, το επισκέπτονται και πολλοί Έλληνες από άλλες χώρες. Μπορούν όμως και οι ξένοι να διαβάζουν τα άρθρα με τον αυτόματο μεταφραστή.

Τελειώνοντας να υποσχεθώ ότι το “ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ” θα συνεχίσει να σας ενημερώνει και να σχολιάζει την επικαιρότητα με μεγαλύτερη συχνότητα.

Πέθανε την Τρίτη ο Ολλανδός πρώην προπονητής του ΟΦΗ, Ευγένιος Γκέραρντ σε ηλικία 77 ετών.  Ο Ολλανδός τεχνικός αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια και η κατάστασή του είχε επιδεινωθεί. Η τελευταία δημόσια εμφάνισή του ήταν πριν από 1,5 μήνα περίπου, όταν είχε πραγματοποιηθεί φιλικός αγώνας προς τιμήν του, στο Ηράκλειο.

Ο Γκέραρντ ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του ΟΦΗ από το 1985 μέχρι το 2000 και συνέδεσε το όνομά του με τις πιο “χρυσές σελίδες” στην ιστορία του κρητικού συλλόγου. Υπό τις οδηγίες του ο ΟΦΗ κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 1987, επικρατώντας στον τελικό με 3-1 στα πέναλτι επί του Ηρακλή.

Τη σεζόν 1985-1986, στη δεύτερη χρονιά του στην ομάδα, ο ΟΦΗ τερμάτισε στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα της Α’ Εθνικής, πίσω από τον Παναθηναϊκό. Την επόμενη σεζόν τερμάτισε 3ος, πίσω από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.

Το 1986-1987, ο Γκέραρντ κάθισε στον πάγκο του πρώτου ευρωπαϊκού αγώνα στην ιστορία του ΟΦΗ, στη νίκη με 1-0 επί της Χάιντουκ Σπλιτ στο Κύπελλο UEFA. Το 1993 έγραψε ιστορία, οδηγώντας τους Κρητικούς στην πρόκριση στη φάση των 16 του Κυπέλλου Κυπελλούχων, μετά από νίκη 2-0 στο Ηράκλειο επί της Ατλέτικο Μαδρίτης.

“Πήγα για λίγους μήνες. Τελικά έμεινα 15 χρόνια”, είχε δηλώσει τον Φεβρουάριο του 2016, σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του. Πράγματι έχει το ρεκόρ του μακροβιότερου προπονητή σε ελληνική ομάδα. Και μάλλον δεν πρόκειται να καταρριφθεί στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Ο Γκέραρντ λατρεύτηκε σαν θεός από τους φίλους του ΟΦΗ, ενώ μπορεί να έφυγε από τον σύλλογο το 2000, δεν έφυγε και από την Ελλάδα. Ανέλαβε τεχνικός σύμβουλος στην ΑΕΚ το 2000, ενώ το 2001 πήγε στην Κύπρο για λογαριασμό του ΑΠΟΕΛ. Τον επόμενο χρόνο κάθισε στον πάγκο του Ηρακλή, όπου είχε μία σύντομη θητεία και η τελευταία παρουσία του σε πάγκους ήταν το 2010 στην Παναχαϊκή, που διήρκεσε μόλις δύο μήνες, ενώ ενδιάμεσα διετέλεσε τεχνικός σύμβουλος και σκάουτ της ΑΕΚ.

Τα τελευταία χρόνια, ο Γκέραρντ επέλεξε να μείνει μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας, στο χωριό Ελιά του Ηρακλείου, . Παντρεύτηκε το 2004 την Κατερίνα Τραβαγιάκη, και μαζί απέκτησαν δύο γιους τον Μανόλη και τον Μηνά. Πήρε ελληνική υπηκοότητα και άρχισε να ασχολείται με την παραγωγή κρασιού από τα αμπέλια του.

Πέθανε χθες σε ηλικία 52 ετών ο Θανάσης Καλογιάννης, ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές στίβου που ανέδειξε ποτέ η Ελλάδα. Ο θάνατός του προήλθε από καρδιακή ανακοπή, μετά από πνευμονικό οίδημα.

Ο Θανάσης Καλογιάννης γεννήθηκε το 1965 και υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στα 400μ. εμπόδια. Αθλητής του ΓΣ Καρδίτσας, συμμετείχε δύο φορές σε Ολυμπιακούς αγώνες το 1984 και το 1992. Το 1986 ήταν 8ος στους πανευρωπαϊκούς, είχε ατομικό ρεκόρ στα 400μ. 45.90 και στα 400μ. με εμπόδια 48.80 από τις 19/7/87 όταν είχε πάρει το ασημένιο μετάλλιο στην πανεπιστημιάδα του Ζάγκρεμπ, επίδοση που ήταν πανελλήνιο ρεκόρ ενώ είχε πετύχει άλλο ένα πανελλήνιο ρεκόρ νωρίτερα με 48.88 στις 9/7/86. Είχε στεφθεί πέντε φορές πανελληνιονίκης (1986, 1988, 1990, 1992, 1993) και είχε κατακτήσει δύο χρυσά βαλκανικά μετάλλια (1988, 1989) ενώ νωρίτερα, το 1984, είχε κερδίσει το πρώτο του χρυσό βαλκανικό μετάλλιο  στα 400μ.

Την Παρασκευή το πρωί πέθανε σε ηλικία 73 ετών η μεγάλη ηθοποιός Ζωή Λάσκαρη. Βρέθηκε νεκρή στο κρεβάτι της, στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη, ενώ δεν αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, τον Δεκέμβριο του 1944. Ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας τον τίτλο της «Σταρ Ελλάς», το 1959. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη (ίδιο με της εξαδέλφης της Zωής Kουρούκλη, της γνωστής  τραγουδίστριας).

Η ερμηνεία της στην ταινία «Ο κατήφορος» του Γιάννη Δαλιανίδη ήταν συγκλονιστική. Η ταινία έκανε μεγάλη επιτυχία και η Ζωή Λάσκαρη έγινε από την μια στιμή στην άλλη μια από τις εμπορικότερες σταρ του κινηματογράφου. Υπέγραψε αποκλειστικό συμβόλαιο με τη Φίνος Φιλμ και από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες. Ο Φίνος ήταν εκείνος που της άλλαξε το επίθετο για να μην την μπερδεύουν με την εξαδέλφη της, Ζωή Κουρούκλη, γνωστή τραγουδίστρια.

Ήταν από τις πιο όμορφες του ελληνικού κινηματογράφου και αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε:  Μερικοί το προτιμούν κρύο, Νόμος 4000, Κορίτσια για φίλημα, Στεφανία, Μια κυρία στα μπουζούκια, Οι θαλασσιές οι χάντρες και άλλες. Πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί –κυρίως αυτή με το Τόλη Βοσκόπουλο. Ήταν παντρεμένη από το 1976 με τον γνωστό δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο. Απέκτησαν μαζί μια κόρη την Μαρία – Ελένη, ενώ από τον πρώτο της γάμο με τον Πέτρο Κουτουμάνο τη Μάρθα.

Το 1966, σε συνεργασία με τον Αντρέα Ντούζο, περιοδεύει στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, την «Παγίδα» του Robert Thomas και την «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Terence Rattigan. Το 1970 κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Αθήνα με το έργο «Μαριχουάνα Στοπ» ενώ ακολουθούν οι μεγάλες θεατρικές επιτυχίες «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Neil Simon, «Η κυρία του Μαξίμ» του Georges Feudeau και το «Miss Πέπσι» του Pierrette Bruno. Το 1982 πρωταγωνιστεί για τελευταία φορά στον κινηματογράφo στην ταινία του Γιώργου Καρυπίδη «Αναμέτρηση», ενώ θα μείνει στην ιστορία η θρυλική γυμνή φωτογράφηση της για το περιοδικό «Playboy» το 1985.

Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στο «Καινούρια σελίδα» του Neil Simon και την επόμενη σεζόν στο «Τρελοί για έρωτα» του Sam Shepard. Την δεκαετία του 90’ ξεχωρίζουν το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ» του Edward Albee το 1992 στο Βασιλικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Ορφέα στον Άδη» το 1993 στο Βασιλικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Τρείς ψηλές γυναίκες» του Edward Albee το 1995 σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά και το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο’ Νηλ το1997 σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη. Η συνεργασία της με τον Μιχάλη Κακογιάννη στις «Τρωάδες» το 1997 έτυχε θερμής υποδοχής από τον τύπο. Ιδιαίτερη αναφορά στην παράσταση έκαναν οι «New York Times», η «New York Post» και η «Herald Tribune».

Περισσότερα στο http://www.newsit.gr

Πέθανε χθες σε ηλικία 72 ετών, η Αρλέτα, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τους τελευταίους μήνες και νοσηλευόταν στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας του νοσοκομείου Ευαγγελισμός.

Η Αργυρώ – Νικολέτα Τσάπρα, γνωστή στο ευρύ κοινό ως Αρλέτα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 3 Μαρτίου 1945. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, όμως την κέρδισε το τραγούδι, χωρίς ωστόσο να σταματά να ζωγραφίζει. Παράλληλα με το τραγούδι έχει σχεδιάσει εξώφυλλα δίσκων και έχει εικονογραφήσει βιβλία, ενώ σκίτσα και πίνακές της συμμετείχαν σε δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Τζιά και την Αθήνα.

Ξεκίνησε τη δισκογραφική της καριέρα τη δεκαετία του 1960, όταν ήταν σε άνθιση το “νέο κύμα” της ελληνικής μουσικής. Συνεργάστηκε με πολύ γνωστούς συνθέτες, όπως ο Γιάννης Σπανός, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο πρώτος δίσκος της το 1966 “Αρλέτα” περιελάμβανε τραγούδια των Γιάννη Σπανού, Νότη Μαυρουδή, Νίκου Χουλιάρα και Γιώργου Κοντογιώργου, από τα οποία ξεχώρισαν το “Μια φορά θυμάμαι”, “Τις άδειες νύχτες”, “Το πέτρινο χαμόγελο” και άλλα. Την ίδια περίοδο εμφανίζεται σε γνωστές μπουάτ της Πλάκας, ενώ λίγο αργότερα κυκλοφορούν οι δίσκοι της “Αρλέτα 2”, “Στο ρυθμό του αγέρα” (1968), “12+1 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι” (1969) και “Έξι μέρες” (1970).

Λίγο μετά τη χούντα τραγούδησε, μετά από πρόσκληση του Ζωρζ Μουστακί, στο θέατρο “Bobino” στο Παρίσι. Ακολούθησαν δίσκοι όπως το “Romancero gitano” (1978) του Μίκη Θεοδωράκη (σε ποίηση Λόρκα και απόδοση Ελύτη),  το “Ένα καπέλο γεμάτο τραγούδια” (1981), τον πρώτο δίσκο με δικό της υλικό. Το 1984 και το 1985 γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τραγούδια που της έγραψαν ο συνθέτης Λάκης Παπαδόπουλος και η στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή στους δίσκους “Περίπου” και “Τσάι Γιασεμιού”. Σε αυτούς ξεχώρισαν τα τραγούδια, όπως “Σερενάτα”, “Τσάι γιασεμιού”, “Τα ήσυχα βράδυα” και “Βatida de coco”.

Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο της “Από που πάνε για την άνοιξη” (Εκδόσεις Καστανιώτη) με στίχους, πεζά και ζωγραφιές. Οι δυο τελευταίοι δίσκοι της ήταν ο διπλός “Και πάλι χαίρετε” (2009) και ο αγγλόφωνος “Demo” (2010) με δέκα τραγούδια που βρέθηκαν 35 χρόνια μετά την ηχογράφησή τους στο αρχείο της “Lyra” και τα οποία δεν είχαν κυκλοφορήσει ως τότε. Η τραγουδίστρια με την ιδιαίτερη, μελωδική φωνή, έκανε πολλές επιτυχίες, όπως το “Μια Φορά Θυμάμαι”, “Τα Μικρά Παιδιά”, “Ο Λύκος”, η “Σερενάτα”, το “Μπαρ το Ναυάγιο” και πολλά ακόμα.

http://www.capital.gr/epikairotita/3231898/efuge-apo-ti-zoi-i-arleta

Πέθανε χτες σε ηικία 74 ετών ο γνωστός λαϊκός τραγουδιστής Γιάννης Καλατζής.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 29 Απριλίου 1943 και την καριέρα του ως τραγουδιστής ξεκίνησε στις αρχές του 1960, όταν ήταν μέλος του Τρίο Μορένο στη Θεσσαλονίκη.

Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και πραγματοποίησε την πρώτη του μεγάλη συνεργασία με τον συνθέτη Γιώργο Μητσάκη. Συνεργάστηκε με μερικούς από τους πιο διάσημους Έλληνες συνθέτες της περιόδου: Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Κατσαρός, Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, και Τόλης Βοσκόπουλος. Συμμετείχε σε άλμπουμ μαζί με τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Πάριος, η Μαρίζα Κωχ, η Λίτσα Διαμάντη και ο Κώστας Σμοκοβίτης. Εμφανίστηκε επίσης σε δέκα ταινίες.

Δείτε περισσότερα για τα τραγούδια του στο: https://el.wikipedia.org.

«Έφυγε» από την ζωή την Τρίτη 9 Μαΐου η συν/χος εκπ/κός και Πρόεδρος του Σωματείου “Παπαχριστοπούλειος Βιβλιοθήκη Αμαλιάδας”, Εύη Πάλλα Χρονοπούλου σε ηλικία 72 ετών. Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο,  σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Αλεξανδρούπολης και υπηρέτησε ως δασκάλα στην Αμαλιάδα σχεδόν τριάντα χρόνια, έχοντας διατελέσει και Δ/ντρια του Γραφείου  Α/Θμιας Εκπαίδευσης Αμαλιάδας.

Εκτός από τη Βιβλιοθήκη Αμαλιάδας είχε διατελέσει μέλος του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Αμαλιάδας, είχε εκλεγεί στην Δημοτική Κοινότητα, ενώ με δικές της προσπάθειες δημιουργήθηκε το   “Λαογραφικό Μουσείο Αμαλιάδας”. Από σπίτι σε σπίτι και από γειτονιά σε γειτονιά, από γνωστούς και φίλους, από παλιούς επαγγελματίες μάζευε παλιά αντικείμενα και έτσι σιγά σιγά δημιούργησε το Λαογραφικό Μουσείο. Θυμάμαι με πόση χαρά περίμενε τα σχολεία για να ξεναγήσει τους μικρούς μαθητές. Και πόση στενοχώρια πέρασε όταν έκλεψαν από το Μουσείο παλιές παραδοσιακές στολές, δωρεά απογόνων του λαογράφου Νικολάου Λάσκαρη.

Η Παπαχριστοπούλειος Βιβλιοθήκη και το Λαογραφικό Μουσείο ήταν το δεύτερο σπίτι της. Οργάνωσε το Αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης, συγκέντρωσε πολλά βιβλία από δωρεές, διοργάνωσε πολλές εκδηλώσεις. Δημιουργήθηκαν εργαστήρια εικαστικών και ζωγραφικής, θεατρική ομάδα, χορωδία για μικρούς και μεγάλους και η “Φιλοτεχνική” με πολλά μαθήματα από εθελοντές.

Όταν ήταν Προϊσταμένη του Γραφείου Π.Ε. Αμαλιάδας (πριν από 20 χρόνια περίπου), θυμάμαι ότι οργανώσαμε με το Δημοτικό Σχολείο Χαβαρίου ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επισκεφθήκαμε μαζί την Αρχαία Ολυμπία όπου οι μαθητές του σχολείου αναπαράστησαν τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς και διάφορες τελετές όπως τον όρκο των αθλητών, τη στέψη τους κ.ά. Αυτό το πρόγραμμα το προώθησε στο Υπουργείο Παιδείας και με βάση αυτό δημιουργήθηκε το μάθημα της Ολυμπιακής Παιδείας.

Τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Αθήνα, καθώς είχε χάσει το σύζυγό της, ενώ αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Το μυαλό της όμως ήταν πάντα στη Βιβλιοθήκη και το Μουσείο και όποτε ερχόταν στην Αμαλιάδα ήταν εκεί. Η πολιτιστική ζωή της Αμαλιάδας θα είναι φτωχότερη, καθώς το κενό που άφησε η απώλειά της είναι δυσαναπλήρωτο. Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή 12 Μαΐου, στις 11 το πρωί, από τον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και στην συνέχεια η ταφή της θα γίνει στο χωριό του άντρα της στην Μεσσηνία.

Πέθανε σήμερα τα ξημερώματα  ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, σε ηλικία 74 ετών.  Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Υγεία. Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν, πέθανε “λόγω προχωρημένου σταδίου καρδιακής ανεπάρκειας”.

Ο μεγάλος συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής Γεννήθηκε στην Κυψέλη (Αθήνα) στις 15 Ιουλίου 1943. Σπούδασε στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων και κατόπιν Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Αθήνας), χωρίς ποτέ να ασκήσει αυτό το επάγγελμα. Ἠταν παντρεμένος με την Άννα Βαγενά και είχε δύο κόρες.

Η καλλιτεχνική καριέρα του Λουκιανού Κηλαηδόνη ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν γράφει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου “Η Πόλη μας”. Τα τραγούδια, στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε, ερμηνεύουν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς. Ακολούθησε ο δίσκος “Κόκκινη Κλωστή” σε στίχους Νίκου Γκάτσου με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά. Το 1973 κυκλοφόρησαν σε κόκκινο βινύλιο τα “Μικρoαστικά” σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη. 

Επόμενη δισκογραφική δουλειά του Κηλαηδόνη ήταν τα “Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας”, πάλι σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη. Το 1976 ο Λουκιανός έγραψε τη “Media Luz” τον μοναδικό του δίσκο με ορχηστρική μουσική, που ήταν το soundtrack μιας υποθετικής ταινίας “Film Noir”. Από το 1978 και μέχρι το 1991 κυκλοφόρησαν πέντε προσωπικοί του δίσκοι : “Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόϋ”, “Ψυχραιμία Παιδιά”, “Χαμηλή πτήση”, “Τραγούδια για κακά παιδιά”, “Γιατί θα γίνω μαραγκός” και ένας δίσκος με τραγούδια της δεκαετίας του ’50 με τίτλο “Fifties και ξερό ψωμί”.

Το 1993 κυκλοφόρησε το διπλό του άλμπουμ με τίτλο : “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά” που αποτελούσε μια καταγραφή της μουσικής πορείας της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια. Στην δουλειά αυτή παρουσιάστηκαν δισκογραφικά για πρώτη φορά κατηγορίες τραγουδιών που ανήκουν στο χώρο της προφορικής παράδοσης. Όπως σχολικά, τραγούδια της γειτονιάς, του δρόμου, της κατασκήνωσης, του κατηχητικού, προσκοπικά και ακόμη επτανησιακά, καντάδες, ελαφρά και ρεμπέτικα. Παράλληλα, έγραφε θεατρική και κινηματογραφική μουσική. Για δέκα συνεχή χρόνια ήταν υπεύθυνος για τη μουσική για το “Ελεύθερο Θέατρο” – “Ελεύθερη Σκηνή” (Μουσική από τις παραστάσεις αυτές κυκλοφορεί και σε διπλό άλμπουμ με τίτλο : “Πάμε μαέστρο”) και ήταν βασικός συνθέτης των παραστάσεων του “Θεσσαλικού Θεάτρου” της πρώτης περιόδου.

Συνεργάστηκε επίσης με το Εθνικό Θέατρο, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το Λαϊκό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, καθώς και με την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου. Ο Κηλαηδόνης έγραψε μουσική για τις ταινίες : “Οι κυνηγοί” και “Ο θίασος” του Θόδωρου Αγγελόπουλου, “Ελευθέριος Βενιζέλος” του Παντελή Βούλγαρη και “Οι Αθηναίοι” του Βασίλη Αλεξάκη, καθώς και μουσική για πολλές τηλεοπτικές εκπομπές.

Ο Κηλαηδόνης έκανε μεγάλες ζωντανές εμφανίσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα και στην Κύπρο. Γνωστότερη από αυτές είναι το περίφημο “Πάρτι στη Βουλιαγμένη”, που έγινε το 1983 και που συγκέντρωσε περίπου 70.000 κόσμο, με πολλούς να μιλάνε για 100.000 θεατές. Το “Πάρτι στη Βουλιαγμένη” θεωρήθηκε το ελληνικό “Woodstock” και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με αυτήν την εκδήλωση ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που έβγαλε τις συναυλίες από τα γήπεδα και τα θέατρα σε φυσικούς χώρους. Περίπου έναν χρόνο προγραμμάτιζε τη συναυλία ο Λουκιανός Κελαηδόνης. Έπρεπε όχι μόνο να κλείσει την πλαζ για το βράδυ της 25ης Ιουλίου, αλλά να τη μεταμορφώσει σε συναυλιακό χώρο. Στο πάρτι αυτό εμφανίστηκαν διαδοχικά οι Διονύσης Σαββόπουλος, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Βαγγέλης Γερμανός, Γιώργος Νταλάρας, Αφροδίτη Μάνου και Μαντώ, αποβιβαζόμενοι με ταχύπλοα στην πλωτή εξέδρα.

Επόμενες δισκογραφικές του δουλειές τα: “Νέα Κυψέλη – Νέα Ορλεάνη” που προήλθε από την συνεργασία του με το περίφημο συγκρότημα της Νέας Ορλεάνης Preservation Hall Jazz Band και “Τα φανταρίστικα”, πάνω σε στίχους ανώνυμων φαντάρων. Το καλοκαίρι του 2006 συνεργάστηκε με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής (ΚΟΕΜ) πραγματοποιώντας συναυλίες στην Ελλάδα, το εξωτερικό καθώς και στο Ηρώδειο από όπου προέκυψε ένα διπλό cd με τίτλο “Μ’ Αγιόκλημα και γιασεμιά”. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης δεν δίσταζε να κάνει συνεχώς συνεργασίες. Ανάμεσα σε αυτές ήταν με τον Δ. Σαββόπουλο, με τον Γ. Νταλάρα, με τον Δ. Μούτση, με την Ά. Πρωτοψάλτη, με τον Μ. Μητσιά, με τη Μ. Ζορμπαλά, με τη Δ. Γαλάνη, με την Α. Μάνου, αλλά και με τους Apurimac και τα Ημισκούμπρια, μεταξύ άλλων.

http://news247.gr/eidiseis/koinonia/pethane-o-loykianos-khlahdonhs.4516526.html

Ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος πέθανε χτες λίγο πριν τα μεσάνυχτα , στο Νοσοκομείο “Ερρίκος Ντυνάν”, όπου νοσηλευόταν, από επιπλοκές πνευμονίας σε ηλικία 90 ετών. Είχε εισαχθεί στο Νοσοκομείο την Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου, “με εμπύρετο και σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια”. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έπασχε από “αμφοτερόπλευρη πνευμονία εξ εισροφήσεως”. Η υγεία του ήταν ήδη επιβαρυμένη και παρά την εντατική θεραπευτική αγωγή, ο οργανισμός του δεν ανταποκρίθηκε και παρουσίασε ανεπάρκεια πολλαπλών οργανικών συστημάτων.

O Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα στις 15 Αυγούστου 1926 και ήταν γιος του δικηγόρου Δημητρίου Στεφανόπουλου ο οποίος χρημάτισε κατ’ επανάληψη βουλευτής Αχαΐας και υπουργός. Η μητέρα του ήταν η Βρισηίδα Φιλοπούλου, κόρη του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Φιλόπουλου. Στα νεανικά του χρόνια ήταν αθλητής της κολύμβησης και της υδατοσφαίρισης, αρχικά στον ανεξάρτητο σύλλογο Κολυμβητικός Όμιλος Γλυφάδας και από το 1949 στον Αχιλλέα Πατρών. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1954 άσκησε ενεργό δικηγορία μέχρι το 1974, ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών

Το 1964 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Αχαΐας με το ψηφοδέλτιο της ΕΡΕ, ύστερα από τρεις ανεπιτυχείς συμμετοχές στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το 1974, έγινε μέλος της Νέας Δημοκρατίας και στη συνέχεια εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Ο Κωστής Στεφανόπουλος συμμετείχε στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως υφυπουργός Εμπορίου, υπουργός Εσωτερικών και  υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών. Στις εκλογές του 1977 επανεξελέγη βουλευτής Αχαΐας και ανέλαβε υπουργός Προεδρίας της κυβέρνησης από το 1977 έως το 1981, αρχικά υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και στη συνέχεια υπό τον Γεώργιο Ράλλη.

Το Δεκέμβριο του 1981, διεκδίκησε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Στη σχετική ψηφοφορία πήρε 32 ψήφους, ενώ η κοινοβουλευτική ομάδα εξέλεξε πρόεδρο τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ μέχρι το 1985. Το Σεπτέμβριο του 1984, ήταν για δεύτερη φορά υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πήρε 41 ψήφους χάνοντας την προεδρία από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Το 1985, αποχώρησε από τη ΝΔ και στις 6 Σεπτεμβρίου ίδρυσε τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗΑΝΑ). Ο Στεφανόπουλος εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές του Ιουνίου 1989, ενώ παρέμεινε πρόεδρος του κόμματος αυτού μέχρι τον Ιούνιο του 1994, όταν η ΔΗΑΝΑ ανέστειλε τη δράση της, καθώς δεν κατόρθωσε να εκπροσωπηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Το 1995, ο Σταφανόπουλος προτάθηκε ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το κόμμα της Πολιτικής Άνοιξης. Με τη στήριξη και του ΠΑΣΟΚ εξελέγη στις 8 Μαρτίου 1995, κατά την τρίτη ψηφοφορία, με 181 ψήφους. Ο Στεφανόπουλος διαδέχθηκε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στις 10 Μαρτίου 1995. Στις 8 Φεβρουαρίου του 2000, επανεξελέγη από τη Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 269 ψήφους (161 από το ΠΑΣΟΚ, 101 από τη ΝΔ και 7 από ανεξάρτητους βουλευτές).

Το Νοέμβριο του 2000, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και το Φεβρουάριο του 2005, ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Κωστής Στεφανόπουλος ήταν ένας πολιτικός με ήθος. Ένας απλός άνθρωπος, σεμνός και φιλικός προς όλους. Ήταν άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας και όταν μιλούσε όλοι κρέμονταν απ΄τα χείλη του. Δυστυχώς θα τον αναπολούμε όταν βλέπουμε τους σημερινούς πολιτικούς να τσακώνονται στη Βουλή.

Πέθανε τα ξημερώματα της Παρασκευής σε ηλικία 82 ετών ο Λέοναρντ Κοέν, ο Καναδός λογοτέχνης της ροκ μουσικής του οποίου τα τραγούδια συνδύασαν θρησκευτικές απεικονίσεις με θέματα τη λύτρωση και τη σεξουαλική επιθυμία και του έφεραν την αναγνώριση σε όλο τον κόσμο.

Ο Κοέν γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1934 στο Κεμπέκ του Καναδά. Ήταν ήδη αναγνωρισμένος ποιητής και λογοτέχνης όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1966 στα 31 του χρόνια για να κάνει καριέρα.

Τα τραγούδια του Κοέν με την folk-rock μουσική του και τα σκοτεινά συναισθήματα επηρέασαν πολλούς μουσικούς και του αποδόθηκαν πολλές τιμές, όπως η εισαγωγή του στο Rock & Roll Hall of Fame και το Order of Canada, της δεύτερης υψηλότερης διάκρισης σε πολίτη του Καναδά. Στο Hallelujah ανακαλεί τον βασιλιά Δαβίδ και παραλληλίζει την σωματική έλξη με την επιθυμία για πνευματική σύνδεση. Έχει δε εκτελεστεί εκατοντάδες φορές από πολλούς καλλιτέχνες.

Τη δεκαετία του 1960 έζησε στην Ύδρα με την νορβηγίδα μούσα του Μαριάν Ίλεν. Η ίδια πέθανε τον Ιούλιο του 2016 στα 81 της. Για εκείνη έγραψε ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια, το So long, Marianne. Aπέκτησε δύο παιδιά, τον Άνταμ (1972) επίσης μουσικό και την Λόρκα (1974), η οποία σκηνοθέτησε πολλά από τα βίντεο κλιπ του πατέρα της.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το 14ο άλμπουμ του You want it darker, ενώ εμφανίστηκε στη σκηνή στις αρχές του 2016.
Μιλώντας τον Οκτώβριο στο New Yorker, είχε αναφερθεί στην «εγγύτητά» του με τον θάνατο: «Είμαι έτοιμος να πεθάνω. Απλά ελπίζω να μην είναι πολύ άβολο.»
Αρκετά από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα.

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=84350