Η συμμετοχή της Ελλάδος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε ζήτημα έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ των δυο κορυφαίων πολιτειακών παραγόντων της Ελλάδας της εποχής εκείνης, του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ και του Πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου – και των οπαδών τους. Οπαδός της ουδετερότητας ο Βασιλιάς, οπαδός της συμμαχίας με την Αντάντ ο Πρωθυπουργός, συγκρούστηκαν πολλές φορές και με διάφορες αφορμές διεκδικώντας ο ένας από τον άλλον, την πρωτοβουλία στο θέμα. Οι διαφορετικοί προσανατολισμοί ως προς τις Συμμαχίες τις οποίες έπρεπε να κάνει η Ελλάδα στον πόλεμο, προκειμένου να επωφεληθεί από αυτόν όσο το δυνατόν περισσότερο, και η επιμονή στις απόψεις τους, οδήγησαν τη χώρα σε κρίση που κορυφώθηκε την περίοδο 1916 – 1917, όταν η χώρα διχάστηκε μεταξύ δυο κυβερνήσεων: των Αθηνών, και του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Η καταστροφική για την Ελλάδα περίοδος, που ονομάστηκε Εθνικός Διχασμός, έληξε τυπικά, με νίκη τουΕλευθέριου Βενιζέλου, αφού πέτυχε με τη βοήθεια της Γαλλίας κυρίως, την εκθρόνιση του Βασιλιά, και την κυριαρχία στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου του 1917 κήρυξε και επίσημα τον πόλεμο στις Κεντρικές Αυτοκρατορίες τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ενώ ο ελληνικός στρατός είχε ήδη αρχίσει να πολεμά στο Μακεδονικό μέτωπο, καταγάγοντας σημαντικές νίκες, με σημαντικότερη αυτή της μάχης του Σκρα, τον Μάιο του 1918.
(Ανάκτηση από το Διαδίκτυο)
