ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ

Δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ η Απόφαση ( Αριθμ. 89611/Δ2)σχετικά με τον τρόπος διεξαγωγής και το περιεχόμενο της τρίωρης εξέτασης του μαθήματος της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας στο Γυμνάσιο, τον τρόπο διατύπωσης των θεμάτων και τον τρόπο βαθμολόγησης των δοκιμίων.

Τα βασικά σημεία

Ο τρόπος διεξαγωγής και το περιεχόμενο της τρίωρης εξέτασης του μαθήματος της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας στο Γυμνάσιο, ο τρόπος διατύπωσης των θεμάτων και ο τρόπος βαθμολόγησης των δοκιμίων καθορίζεται ως εξής:

  • Ανακεφαλαιωτική εξέταση στο μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας (Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Αρχαία Ελληνικά Κείμενα από Μετάφραση)
  • Οι δύο κλάδοι της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας (Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, Αρχαία Ελληνικά Κείμενα από Μετάφραση) εξετάζονται την ίδια μέρα και η συνολική διάρκεια της εξέτασης είναι τρεις ώρες.
  • Τα θέματα δίνονται και οι απαντήσεις αναπτύσσονται σε ξεχωριστό φύλλο για καθέναν από τους δύο κλάδους, και αποδίδεται διακριτός βαθμός για καθέναν από αυτούς.

Ειδικότερα:

Α. Στον κλάδο της Αρχαίας Ελληνικής ΓλώσσαςΟι μαθητές/-ήτριες εξετάζονται σε κείμενο γραπτό που διανέμεται φωτοτυπημένο, το οποίο είναι ένα από τα διδαγμένα κείμενα, χωρίς το εισαγωγικό σημείωμα και τα γλωσσικά σχόλια του βιβλίου.

Οι μαθητές/-ήτριες καλούνται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις δύο θεμάτων.

1.α. Το πρώτο θέμα περιέχει ερωτήσεις κατανόησης με τις οποίες ελέγχεται η ικανότητα των μαθητών/-τριών είτε να εντοπίζουν και να παρουσιάζουν πληροφορίες που υπάρχουν στο κείμενο είτε να ερμηνεύουν σημεία του κειμένου αξιοποιώντας τη λεξικογραμματική του μορφή (λεξιλόγιο, γραμματική, συντακτικό).

Το πρώτο θέμα αναλύεται σε δύο ισοδύναμα υποερωτήματα (4 + 4 μονάδες) και βαθμολογείται με 8 μονάδες.

 

  1. Το δεύτερο θέμα αφορά στο λεξιλόγιο και τη γραμματικοσυντακτική δομή του κειμένου.

Με τις ερωτήσεις-ασκήσεις του δεύτερου θέματος ελέγχεται η ικανότητα των μαθητών/-τριών: ως προς το λεξιλόγιο

– να αναγνωρίζουν σημασίες λέξεων της αρχαίας ελληνικής και να τις συνδέουν με αντίστοιχες λέξεις της νέας ελληνικής

– να διακρίνουν συγγένειες μεταξύ των λέξεων (ομόρριζες, παράγωγες, σύνθετες, συνώνυμες, αντώνυμες, παρώνυμες κ.λπ.)

ως προς τη γραμματικοσυντακτική δομή του κειμένου

– να αναγνωρίζουν γραμματικά και συντακτικά όρους της πρότασης ή/και είδη προτάσεων

– να μετασχηματίζουν όρους της πρότασης.

Οι παραπάνω ικανότητες ελέγχονται με ερωτήσειςασκήσεις κλειστού τύπου: αντιστοίχισης ή σύζευξης, πολλαπλών επιλογών, επιλογής Σωστού – Λάθους, συμπλήρωσης, διάταξης/διαβάθμισης. Το δεύτερο θέμα αναλύεται σε τρία ισοδύναμα υποερωτήματα (ένα για το λεξιλόγιο, ένα για τη γραμματική και ένα για το συντακτικό). Κάθε υποερώτημα βαθμολογείται με 4 μονάδες (Σύνολο: 12 μονάδες).

Β. Στον κλάδο των Αρχαίων Ελληνικών Κειμένων από Μετάφραση

Δίνεται διδαγμένο κείμενο (20-30 στίχων) σε φωτοτυπία και οι μαθητές/τριες καλούνται να απαντήσουν σε τρία θέματα:

  1. Το πρώτο θέμα αναφέρεται στην κατανόηση του κειμένου και αναλύεται σε δύο ισοδύναμα υποερωτήματα. Με αυτό ελέγχεται η ικανότητα των μαθητών/τριών:

α) είτε να εντοπίζουν στο κείμενο ορισμένες πληροφορίες, όπως τα πρόσωπα, τον χώρο, τον χρόνο, το σκηνικό, το κοινωνικό πλαίσιο, το πρόβλημα που απασχολεί τα πρόσωπα, κατευθύνει τη δράση τους κ.τ.λ., τεκμηριώνοντας την άποψη τους με στοιχεία του κειμένου,

β) είτε να αναγνωρίζουν τα βασικά θέματα ή τις ιδέες που προκύπτουν από το κείμενο τεκμηριώνοντας την άποψη τους με στοιχεία που εντοπίζονται στο κείμενο ή/ και με πληροφορίες που υπάρχουν στα εισαγωγικά κείμενα και στα ερμηνευτικά σχόλια του διδακτικού βιβλίου.

Το συγκεκριμένο θέμα βαθμολογείται με οκτώ (08) μονάδες (4+4).

  1. Το δεύτερο θέμα αναφέρεται σε ζητήματα δομής του κειμένου και μπορεί να αναλύεται σε δύο ισοδύναμα υποερωτήματα όπως:

α. Χωρισμός σε μικρότερες ενότητες με κριτήρια αφηγηματικά ή θεματικά και απόδοση πλαγιότιτλων.

β. Εντοπισμός και αξιολόγηση του ρόλου των εκφραστικών τρόπων, αφηγηματικής και περιγραφικής τεχνικής:

– οπτική της αφήγησης (πρωτοπρόσωπη, τριτοπρόσωπη, μικτή)

– διάλογος, μονόλογος, ειρωνεία, σχόλιο

– λειτουργία του χρόνου (στοιχεία προοικονομίας, χρονικές αναδρομές, επιτάχυνση και επιβράδυνση)

– σχήματα λόγου (παρομοίωση, μεταφορά κ.ά)

Το δεύτερο θέμα βαθμολογείται με έξι (06) μονάδες (3+3).

  1. Το τρίτο θέμα μπορεί να αναλύεται σε δύο ισοδύναμα υποερωτήματα με τα οποία οι μαθητές/τριες καλούνται:

α) να χαρακτηρίζουν πρόσωπα, λαμβάνοντας υπόψη στάσεις, σκέψεις, δράσεις, συναισθήματα. αξίες, ιδέες, συμπεριφορά των προσώπων του κειμένου και τον αντίκτυπο στα άλλα κειμενικά πρόσωπα

β) να βρίσκουν, να ταξινομούν και να αξιολογούν στοιχεία πολιτισμού που εντοπίζονται στο κείμενο (θεσμοί, ήθη και έθιμα, αξίες, ιδέες, οικονομία, υλικά αγαθά, κ.ά.), να συνδέουν στοιχεία του κειμένου με τη σύγχρονη πραγματικότητα ή να συγκρίνουν ένα παράλληλο κείμενο με το κύριο κείμενο όσον αφορά ιδέες, αξίες ή στάσεις και συμπεριφορά προσώπων που εντοπίζονται σ` αυτά.

Το τρίτο θέμα βαθμολογείται με έξι (06) μονάδες (3+3).

Πώς η τέχνη σώθηκε από την λαίλαπα του ναζισμού/Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος: 

Κατά τη διάρκεια της σκοτεινότερης και τραγικότερης ιστορικής περιόδου του 20ου αιώνα, επίσημοι φορείς και ομάδες ατόμων διεξήγαγαν μια παράπλευρη εκστρατεία διάσωσης της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς.

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. 1940-1941. Απόκρυψη του αγάλματος κούρου, κάτω από το δάπεδο της αίθουσας όπου ήταν τοποθετημένος. | Φώτο: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. 1940-1941. Απόκρυψη του αγάλματος κούρου, κάτω από το δάπεδο της αίθουσας όπου ήταν τοποθετημένος. | Φώτο: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, πέρα από το ανυπολόγιστο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, επέφερε την απώλεια και την καταστροφή αναρίθμητων έργων τέχνης και μνημείων. Βομβαρδισμοί, οδομαχίες, λεηλασίες και πλιάτσικο προκάλεσαν ένα τεράστιο πλήγμα στην πολιτιστική κληρονομία της Ευρώπης.

Φωτεινές εξαιρέσεις, σε αυτό το ζοφερό πολιτιστικό τοπίο, υπήρξαν μεμονωμένα άτομα, ομάδες, αλλά και επίσημοι φορείς, οι οποία κατά τη διάρκεια του πολέμου έθεσαν ως στόχο να επαναπατρίσουν και να προστατέψουν έργα τέχνης, και άλλα πολύτιμα αντικείμενα, καθώς και να διαφυλάξουν ιστορικά κτίρια και μνημεία από τους Ναζί και τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου.

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας

svg%3E

Απόκρυψη μαρμάρινων γλυπτών σε λάκκο σε αίθουσα του Μουσείου. | Φώτο: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Δύο μέρες μετά την είσοδο της Ελλάδας στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο για τη φύλαξη και την προστασία των αρχαίων θησαυρών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από το ενδεχόμενο αεροπορικών επιδρομών και οδομαχιών. Στις εργασίες, οι οποίες διήρκησαν έξι μήνες, συμμετείχαν αρχαιολόγοι, ερευνητές, εργατοτεχνικό προσωπικό, έφοροι και διάφοροι άλλοι αρμόδιοι, καθώς και εθελοντές.

Σύμφωνα με τις οδηγίες για την προστασία και φύλαξη των αρχαίων αντικειμένων που στεγάζονταν σε μουσεία ανά την ελληνική επικράτεια, η οποία εκδόθηκε από το Τμήμα Αρχαιολογίας, μαρμάρινα γλυπτά, κεραμικά, αγαλματίδια και αντικείμενα από χαλκό (τα τρία τελευταία μέσα σε ξύλινα κιβώτια) θάφτηκαν κάτω από τα δάπεδα των αιθουσών του παλιού κτιρίου και στα υπόγεια της νέας πτέρυγας, όπου και σκεπάστηκαν με άμμο ύψους 3 – 4 μέτρων.

svg%3E

Απόκρυψη του μαρμάρινου αγάλματος Ποσειδώνα | Φώτο: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Αρχαία κειμήλια του μουσείου, όπως αντικείμενα από χρυσό, μικρότερα τεχνουργήματα και θησαυροί από τις Μυκήνες, θάφτηκαν, επίσης, στις αυλές και στα υπόγεια άλλων μουσείων και δημόσιων κτιρίων. Ενώ οι αρμόδιοι, οι οποίοι εργάζονταν νυχθημερόν, προνόησαν ώστε να φυλάξουν σε ασφαλές μέρος τους καταλόγους απογραφής εκθεμάτων του μεγαλύτερου μουσείου της χώρας.

Με την εισβολή των ναζί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, οι αξιωματικοί των κατοχικών δυνάμεων, μπαίνοντας στους χώρους του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, αντίκρισαν ένα εντελώς άδειο κτίριο. Ως συνέπεια, διασώθηκαν αναρίθμητα αντικείμενα ιστορικής και πολιτισμικής αξίας, τα οποία μετά το τέλος του πολέμου είδαν ξανά το φως του ήλιου αλώβητα.

Μουσείο του Λούβρου (Γαλλία)

Η Grande Galérie του Λούβρου άδεια μετά την εκκένωση | Φώτο: Μουσείο Λούβρου

Καθώς η απειλή ενός πολέμου ήταν ορατή, στη Γαλλία, ήδη από το 1938 ξεκίνησε μιας μεγάλης κλίμακας φυγάδευση των μεγαλύτερων δημόσιων συλλογών τέχνης, σε châteaux και άλλες τοποθεσίες στη γαλλική ύπαιθρο, μακριά από στρατηγικής σημασίας σημεία και τον κίνδυνο καταστροφής από τους βομβαρδισμούς. Επιβλέπων του έργου μετακίνησης, ο Jacques Jaujard, ανώτατος δημόσιος αξιωματούχος της υπηρεσίας των Γαλλικών Καλών Τεχνών.

Με την κήρυξη του πολέμου, στις 3 Σεπτεμβρίου του 1939, αποφασίστηκε τα πολυτιμότερα έργα τέχνης του Λούβρου να μεταφερθούν μέχρι το τέλος της ημέρας. Υπολογίζεται ότι εκατοντάδες κιβώτια με 3,690 πίνακες, γλυπτά και διακοσμητικά αντικείμενα «ξεκίνησαν» το ταξίδι διάσωσής τους, ακολουθώντας το πλήθος που εγκατέλειπε την πόλη του Παρισιού.

τέχνης

Μεταφορά της «Νίκης της Σαμοθράκης» | Φώτο: Pierre Jahan

Η «Μόνα Λίζα» απομακρύνθηκε από το Λούβρο στις 28 Αυγούστου 1939 (πριν αποφασιστεί η τύχη των υπόλοιπων εκθεμάτων) αλλάζοντας, για την ασφάλεια της, αρκετές φορές κρυψώνα, πριν καταλήξει στο Montal, μαζί με τους υπόλοιπους πίνακες του Λούβρου. Η «Νίκη της Σαμοθράκης» στάλθηκε στο Château de Valençay, ενώ η «Αφροδίτης της Μήλου» είχε την ίδια κατάληξη με αυτή της «Μόνα Λίζα».

Οι γερμανικές αρχές, με την κατάληψη του Παρισιού, τον Σεπτέμβριο του 1940, άνοιξαν ξανά τις πόρτες του μουσείου, αν και πλέον αυτό αποτελούσε έναν λαβύρινθο από άδειες αίθουσες. Ωστόσο, το χρησιμοποίησαν, δυστυχώς, για προσωρινή αποθήκευση των έργων τέχνης που έκλεψαν από τις ιδιωτικές συλλογές επιφανών εβραϊκών οικογενειών και εμπόρων τέχνης της Γαλλίας. Μετά τον πόλεμο, το Λούβρο άνοιξε σταδιακά για το κοινό την περίοδο 1945-1947, με τα εμβληματικά αριστουργήματα του Μουσείου να επιστρέφουν πίσω άθικτα.

Βρετανικό Μουσείο και Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου

svg%3E

Τα ελγίνεια μάρμαρα μεταφέρονται στον σταθμό Aldwych

Στη Βρετανία, κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού, Ουίνστον Τσώρτσιλ, τα εκθέματα των δύο μεγάλων μουσείων αποθηκεύτηκαν, σε βρετανικό έδαφος, για την προστασία τους από τις αεροπορικές επιθέσεις των Ναζί, αλλά και την εξύψωση του πατριωτικού αισθήματος των Βρετανών, καθώς ως αρχικό σχέδιο υπήρξε η μεταφορά τους στον Καναδά. Επιλογή που δεν κρίθηκε ασφαλής.

Από τα εκθέματα του Βρετανικού Μουσείου, τα ελγίνεια μάρμαρα φυγαδεύτηκαν στον σταθμό του υπόγειου σιδηρόδρομου Aldwych, αν και αργότερα αποκαλύφθηκε ότι, ο συγκεκριμένος σταθμος, δεν θα άντεχε ένα απευθείας χτύπημα. Η Magna Carta, έργα των Μιχαήλ ΑγγέλουΛεονάρντο ντα Βίντσι και Ραφαήλ, καθώς και σπάνια βιβλία, συμπεριλαμβανομένων πολύτιμων σαιξπηρικών εκδόσεων μεταφέρθηκαν αρχικά στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ουαλίας και αργότερα σε υπόγειο σπήλαιο.

<img class=”lazyload size-full wp-image-425046 c006″ src=”data:;base64,” alt=”svg%3E” aria-describedby=”caption-attachment-425046″ />

Ο ιστορικός τέχνης και έφορος της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου, Kenneth Clark, εξετάζει τον πίνακα του Lucas Cranach «Απόλλωνας και Άρτεμις», στο ορυχείο του Manod, στη Νότια Ουαλία.

Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου αποθήκευσε σχεδόν 1,800 πίνακες από την πολύτιμη συλλογή της, κάτω από το έδαφος, σε ένα παλιό ορυχείο σχιστόλιθου, στο Manod της Νοτίου Ουαλίας. Έγινε πλάτυνση της εισόδου του ορυχείου ώστε να χωρέσουν τα τεράστια σε μέγεθος έργα τέχνης, ενώ δημιουργήθηκε και ένα σιδηροδρομικό σύστημα για την μετακίνηση τους μέσα στο ορυχείο. Επιπλέον, κατασκευάστηκαν αποθηκευτικά δωμάτια από τούβλο ώστε να ελέγχεται, αποτελεσματικά, η θερμοκρασία και οι συνθήκες υγρασίας.

Οι εργασίες συντήρησης και φύλαξης των πινάκων, κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο Manod, πραγματοποιούταν από υπαλλήλους του μουσείου, αλλά και ντόπιους, οι οποίοι προσλήφθηκαν γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ο Αρχιέφορος της Εθνικής Πινακοθήκης, Martin Davies, ζώντας, πλέον, πολύ κοντά στη συλλογή, άδραξε την ευκαιρία και δημιούργησε ολοκαίνουριους καταλόγους της μόνιμης συλλογής. Επίσης, η περιπέτεια αυτή άνοιξε το δρόμο για συζητήσεις και έρευνες γύρω από τις σωστότερες συνθήκες αποθήκευσης των έργων τέχνης.

The «Monuments Men»

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς οι Συμμαχικές Δυνάμεις πολεμούσαν τους Ναζί στην ευρωπαϊκή ήπειρο, σε μια μονάδα Βρετανών και Αμερικανών αξιωματικών, την Monuments, Fine Arts and Archives (MFAA) ανατέθηκε η φύλαξη και διάσωση σημαντικών μνημείων, ιστορικών κτιρίων και θησαυρών τέχνης από τις επιπτώσεις του πολέμου, καθώς και η αποκατάσταση τους όποτε αυτό καθίσταται δυνατό.

Η συγκεκριμένη μονάδα, η οποία στελεχωνόταν από άνδρες και γυναίκες ιστορικούς, καθηγητές, εφόρους μουσείων, αρχιτέκτονες, αρχειονόμους και κάθε είδους ειδικούς στην τέχνη, κατάφερε να ανακτήσει αναρίθμητους θησαυρούς του ευρωπαϊκού πολιτισμού, κλεμμένους από τους Ναζί κατά τη διάρκεια της εισβολής τους σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπως η Αυστρία, η Πολωνία, η Ιταλία, η Ουκρανία κ.α.

Η MFAA διέσχιζε την Ευρώπη σε ολιγομελείς ομάδες, με ελάχιστα μέσα στη διάθεσή τους και δουλεύοντας κάτω από αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες, στην προσπάθειά τους να προστατέψουν την ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομία. Η συμβολή τους σε αυτόν τον τομέα υπήρξε πολύτιμη και ανεκτίμητη.

Η περίπτωση του Αλτάουσε, στην Αυστρία

Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί η συλλογή κλεμμένων έργων τέχνης και άλλων πολύτιμων αντικειμένων, η οποία φυλασσόταν από τους Ναζί σε αλατωρυχείο στο Αλτάουσε της Αυστρίας. Οι θησαυροί αυτής της συλλογής προορίζονταν για το μελλοντικό υπερ-μουσείο του Linz, γενέτειρας του Χίτλερ, το οποίο θα φιλοξενούσε, σύμφωνα με το σχέδιο, τα μεγαλύτερα αριστουργήματα στον κόσμο.

Καθώς, όμως, η Γερμανία έχανε τον πόλεμο, είχε δοθεί εντολή να ανατιναχθεί το ορυχείο, καταστρέφοντας με αυτόν τον τόπο τα έργα τέχνης, ώστε να μην πέσουν στα χέρια των αντιπάλων. Με την παράδοση της Γερμανίας το σχέδιο θα έμπαινε σε εφαρμογή, αλλά ορισμένοι ναζί αξιωματούχοι και ντόπιοι εργάτες του ορυχείου δεν υπάκουσαν στις οδηγίες. Τα εκρηκτικά που χρησιμοποιήθηκαν, στις 3 Μαΐου 1945, προκάλεσαν ίσα – ίσα το «σφράγισμα» της εισόδου του αλατωρυχείου, κλείνοντας τα έργα τέχνης, με ασφάλεια, μέσα.

Σύμφωνα με τα αρχεία των Ναζί, υπολογίζεται ότι μέσα στο ορυχείο βρίσκονταν περισσότεροι από 6,500 πίνακες, στους οποίους περιλαμβάνονταν αριστουργήματα των Μιχαήλ ΑγγέλουΡούμπενς, Ρέμπραντ και Βερμέερ, 2,300 σκίτσα, 954 χαρακτικά, 137 γλυπτά, 484 αρχεία, 122 ταπισερί, πάνω από 1,200 βαλίτσες βιβλία και άλλα πολύτιμα αντικείμενα.

Λίγες μέρες αργότερα από την έκρηξη, ο λοχαγός Robert Posey και ο καθηγητής Lincoln Kirstein της MFAA κατάφεραν να μπουν στο ορυχείο. Τότε, η μονάδα διατάχθηκε να μεταφέρει άμεσα τα ανεκτημένα έργα τέχνης στο πρώην αρχηγείο των Ναζί στο Μόναχο. Αν και δεν είχαν αρκετά οχήματα για τη μεταφορά, και αυτά που είχαν στη διάθεσή τους έβγαζαν συνέχεια προβλήματα. Αν και δεν είχαν αρκετό υλικό για να τα αμπαλάρουν. Αν και οι καιρικές συνθήκες ήταν άθλιες, ενώ η εξεύρεση καταλυμάτων και φαγητού για τους άντρες αποδείχθηκε άθλος.

Τα μέλη αυτή της τόσο πολύτιμης μονάδας των Συμμαχικών Δυνάμεων, ωστόσο, ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση, οδηγώντας τα κλεμμένα από τους ναζί κειμήλια, πίσω σε ασφαλή χέρια. Στις 19 Ιουλίου 1945, ο επικεφαλής της μεταφοράς George Stout ανέφερε ότι είχαν φορτωθεί ογδόντα φορτηγά, τα οποία περιείχαν περισσότερες από 1,441 κούτες με πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά, καθώς και έπιπλα και άλλα πολύτιμα αντικείμενα, όλα άθικτα.

 

 

Περιηγηθείτε online στην έκθεση «Ρέμπραντ και Άμστερνταμ – Προσωπογραφίες: 1590-1670»

 

https://static.museothyssen.org/microsites/exposiciones/2020/vv_audioguia_rembrandt/index_sonido_in.htm?startscene=0&startactions=lookat(224.17,0.14,99.81,0,0);

 

Το όνομά του συμβολίζει την περίοδο της «χρυσής εποχής» της Ολλανδίας, στην οποία ανήκει χρονικά το έργο του. Φιλοτέχνησε συνολικά περίπου 400 πίνακες, περισσότερα από 1000 σχέδια ζωγραφικής και περίπου 290 χαρακτικά, αν και μέρος των έργων που αποδίδονται στον Ρέμπραντ –κυρίως έργα ζωγραφικής και σχέδια– αμφισβητείται. Στο πρώιμο και λιγότερο στο ύστερο έργο του, κυριάρχησαν οι προσωπογραφίες, ωστόσο διακρίθηκε σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, αναπαριστώντας επίσης, τοπιογραφίες, καθώς και ιστορικές, βιβλικές, μυθολογικές ή αλληγορικές σκηνές. Το σύνολο του έργου του χαρακτηρίζεται στην πορεία του χρόνου από εκτεταμένες και βαθιές αλλαγές στο ύφος του, ένδειξη μίας διαρκούς αναζήτησης. Ακόμη σε κάθε μεμονωμένο έργο ή εκδοχή του, παρατηρούνται συνεχείς μετασχηματισμοί πριν την κατάληξη σε μία τελική εικαστική μορφή.

Για πρώτη φορά στην Ισπανία, το μουσείο Thyssen-Bornemisza φιλοξενεί μια έκθεση για τον Ρέμπραντ ως ζωγράφο πορτρέτων.  Μαζί με περίπου τριάντα εννέα από τα πορτρέτα του, η έκθεση περιλαμβάνει και σημαντικά έργα άλλων καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνταν μαζί του στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της Ολλανδικής Χρυσής Εποχής. Η έκθεση παρουσιάζει συνολικά 80 πίνακες ζωγραφικής, 16 γκραβούρες και μία χαλκογραφία- μερικά από τα αυτά τα έργα δεν έχουν εκτεθεί ποτέ στην Ευρώπη.

Σε επιμέλεια του Norbert E. Middelkoop, του επιμελητή του Μουσείου του Άμστερνταμ, η έκθεση θα αποκαλύψει την ποικιλία και την ποιότητα αυτών των έργων και θα παρουσιάσει τις ιστορίες πίσω από τα μοντέλα: παντρεμένα ζευγάρια, τεχνίτες στην εργασία, παιδιά, φοιτητές, επιχειρηματίες και καλλιτέχνες.