Αναφορικές προτάσεις

Αναφορικές προτάσεις ονομάζονται οι προτάσεις που εισάγονται με τις αναφορικές αντωνυμίες και τα αναφορικά επιρρήματα.

 

Οι αναφορικές αντωνυμίες είναι οι εξής:

α) που

β) ο οποίος, η οποία, το οποίο

γ) όποιος, όποια, όποιο ή ό,τι (ή οποιοσδήποτε, οποιαδήποτε, οποιοδήποτε)

δ) όσος, όση, όσο

 

Τα αναφορικά επιρρήματα είναι τα εξής:

α) όπου, οπουδήποτε, εκεί που ( δηλώνουν τόπο)

β) όποτε, οποτεδήποτε, τότε που ( δηλώνουν χρόνο)

γ) όπως, καθώς ( δηλώνουν τρόπο)

δ) όσο, οσοδήποτε ( δηλώνουν ποσό)

 

Οι αναφορικές προτάσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με το συντακτικό τους ρόλο μέσα στο λόγο. Έτσι υπάρχουν:

 

α) οι επιθετικές αναφορικές προτάσεις, που εισάγονται με τις αντωνυμίες που και ο οποίος, η οποία, το οποίο.

 

β) οι ελεύθερες αναφορικές προτάσεις, που εισάγονται με τις αντωνυμίες όποιος, όποια, όποιο και όσος, όση, όσο, καθώς και με τα αναφορικά επιρρήματα.

ΟΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

 

– Όταν δε χωρίζονται με κόμμα από την κύρια πρόταση, μας δίνουν μια πληροφορία για το ουσιαστικό που είναι απαραίτητη για να το διακρίνουμε από άλλα της ίδιας ομάδας.

 

.

– Όταν χωρίζονται με κόμμα από την κύρια πρόταση, απλώς προσθέτουν μια πληροφορία για ένα ουσιαστικό της κύριας πρότασης το οποίο έχει διακριθεί από άλλα της ίδιας ομάδας ή το οποίο δηλώνει κάτι συγκεκριμένο, ειδικό ή μοναδικό.

 

ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

– Οι ελεύθερες αναφορικές προτάσεις μπορούν να λειτουργούν:

 

 ως υποκείμενο π.χ.: Όποιος ενδιαφέρεται να το δηλώσει.

 ως αντικείμενο π.χ.: Μπορείς να κάνεις ό,τι θες.

 ως κατηγορούμενο π.χ.: Εύχομαι να γίνεις ό,τι ονειρεύεσαι.

 ως επιρρηματικός προσδιορισμός:

Χρόνου π.χ.: Θα έρχεστε όποτε σας καλώ.

Τρόπου π.χ.: Θα γίνουν τα πράγματα όπως τα κανονίσαμε

Τόπου π.χ.: Πάμε όπου θέλεις.

Ποσού π.χ.: Έριξε  βροχή όσο δεν είχε ρίξει σε ένα χρόνο