Κριτική στα λογισμικά καθοδήγησης

Τα λογισμικά καθοδήγησης και διδασκαλίας ταυτίζονται κυρίως με τον Μπιχεβιορισμό καθώς αποτελούν λογισμικά κλειστού τύπου. Αφορούν τα μοντέλα μίμησης ενός παραδείγματος και επανάληψης ενώ στερούνται δημιουργικότητας και φαντασίας. Ο μαθητής συνήθως καλείται να ανταποκριθεί σε κλειστού τύπου φύλλα εργασίας και ασκήσεις με συγκεκριμένο και αυστηρά οριοθετημένο πλαίσιο. Έτσι, από την μία πλευρά εξασφαλίζουν ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας με συγκεκριμένες προσδοκίες από τον εκπαιδευτικό και ενισχύουν την μάθηση μέσω της επανάληψης. Από την άλλη πλευρά όμως το μικρό εύρος ως προς την δημιουργικότητα περιορίζει την εξέλιξη της δραστηριότητας καθώς και απευθύνεται σε ορισμένους τύπους μαθητών.

Στο σύγχρονο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα το αναλυτικό πρόγραμμα ανταποκρίνεται στις επιταγές του σύγχρονου εκπαιδευτικού κόσμου που θέλουν τον μαθητή να αλληλεπιδρά τόσο με τον εκπαιδευτικό και τα μέλη της ομάδας όσο και με το υπόλοιπο περιβάλλον, ανθρωπογενές και μη (L. S. Vygotsky, Νους και Κοινωνία, Gutenberg 2000) στηριζόμενο στον κοινωνικό εποικοδομιτισμό. Οι επαναλαμβανόμενες έρευνες δείχνουν πως αυτή η τάση έχει τα καλύτερα αποτελέσματα στην διαδικασία μάθησης και υποστηρίζει κοινωνικές επιταγές όπως την συμπερίληψη. Συνεπώς, θεωρείται από την παρούσα εργασία ότι τα λογισμικά καθοδήγησης και διδασκαλίας δύνανται να αντικατασταθούν με πιο σύγχρονης φιλοσοφίας λογισμικά.