ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ

Ημέρα μνήμης σημαίνει θυμάμαι, αναστοχάζομαι, πονάω, πεισμώνω, αναθαρρεύω, αποφασίζω. Αποφασίζω ότι δε μπορώ να ανεχτώ πια τη βία, τις διακρίσεις, τον αποκλεισμό και το θάνατο ψυχών, ιδεών και σώματος. Δεν ανέχομαι τη λήθη, την αποσιώπηση των εγκλημάτων κατά εκατομμυρίων ανθρώπων, το συμψηφισμό πράξεων θυμάτων και θυτών. Ας το παραδεχτούμε: κάποιοι με όνομα  συγκεκριμένο και ιδεολογία φρικτή βασάνισαν και σκότωσαν ανθρώπους, Εβραίους και όχι μόνο, στο όνομα μιας υποτιθέμενης, υπαρκτής μόνο στο μυαλό τους, ανωτερότητας της φυλής τους.

Ημέρα μνήμης δε σημαίνει μόνο ότι θυμόμαστε αυτούς που τόσο άδικα στοχοποιήθηκαν αλλά και αυτούς που τόσο βολικά, στα χρόνια της ειρήνης που ακολούθησαν τον πιο πολύνεκρο πόλεμο της ανθρωπότητας, κρύφτηκαν ή τους έκρυψαν και συνέχισαν χωρίς ντροπή να ζουν ή και να κυριαρχούν στη σφαίρα του δημόσιου βίου. Αυτούς οφείλουμε να μην τους ξεχνάμε, να μην τους αφήσουμε να σηκώσουν ξανά κεφάλι και να πραγματοποιήσουν ξανά σχέδια αιματοκυλίσματος της ανθρωπότητας.

Γι’αυτό… σαν ώριμοι άνθρωποι θυμόμαστε, σκεφτόμαστε, αποφασίζουμε για το μέλλον μακριά από τη βία και το φασισμό.

Ταινίες μικρού μήκους: 

  
                          Μονόκερος από πορσελάνη

«Μπορεί μια πραγματικά επιβλητική ταινία τριών λεπτών να αφηγείται μια ολόκληρη ιστορία;
Ο Βρετανός σκηνοθέτης σερ Ρίντλεϋ Σκοτ ξεκίνησε έναν παγκόσμιο κινηματογραφικό διαγωνισμό για επίδοξους σκηνοθέτες, με τίτλο, «Πείτε το με το δικό σας τρόπο». Υπήρξαν πάνω από 600 συμμετοχές.
Η ταινία έπρεπε να διαρκεί όχι πάνω από τρία λεπτά, να περιέχει μόνο μέχρι έξι γραμμές αφήγηση και να αποτελεί μια ολοκληρωμένη ιστορία.
Πρώτευσε το «Μονόκερος από Πορσελάνη» σε σκηνοθεσία του Αμερικανού Κήγκαν Γουίλκοξ. Είναι η ιστορία της ζωής δύο ανθρώπων, που αν και τελείως αντίθετη παραμένει πάρα πολύ όμοια. Αναφέρεται στην δίωξη των Εβραίων στη Γερμανία του 1943.
Ο ηθοποιός που παίζει το Γερμανό αγόρι λέγεται Trevor Teichmann και η ηθοποιός που παίζει την Εβραιοπούλα λέγεται Fiona Perry».

Παιχνιδοχώρα ή Toyland

Πώς επιλέγω αν θα σώσω ένα παιδί, όποιο παιδί, από βέβαιο θάνατο; Ένα παιδί, σαν να ήταν το δικό μας παιδί.
Το αγόρι με τις ριγέ πυτζάμες
Κι αν το παιδί ενός βασανιστή έμπαινε στη θέση ενός παιδιού των στρατοπέδων συγκέντρωσης;

War and Rememberance (1988 mini series)

                   Πώς ήταν η εμπειρία της άφιξης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης; 
                     H στιγμή που    κάποιοι επιλέγουν αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις…