Μαρία Κρομμύδα

Μέσα στη δίνη των καταθλιπτικών ειδήσεων που μας κατακλύζουν και των πεσιμιστικών γεγονότων που βιώνουμε σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, υπάρχει το Πάσχα, η εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων, για να μας θυμίζει την αναστάσιμη προοπτική όλων μας, ικανή να μας μπολιάσει με αισιοδοξία και ελπίδα για να συνεχίζουμε τον Γολγοθά της ζωής. Χριστός Ανέστη!

Ανάσταση

Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου,
που μαύροι τη μαράνανε χειμώνες,
μιας άνοιξης αυγή γλυκοχαράζει
κι’ ανθίζουν μενεξέδες κι’ ανεμώνες.

Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου,
που τη σπάραξαν άγρια οι στείροι πόνοι,
ολόδροσο, ουρανόσταλτο βλαστάρι
θεϊκής χαράς αρχίζει να φυτρώνει.

Θεϊκής χαράς! Ω Σταυρωμένη Ελπίδα!
καθώς σε βλέπω αναστημένη πάλι,
αθάνατη, απροσμάχητη, μεγάλη,
κάμε το θαύμα που ποτέ δεν είδα!
Ό,τι νεκρό του μυστικού μου κόσμου,
παρακαλώ Σε, ανάστησέ το εντός μου!

Γ. Βερίτης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του ποιητή Αλεξάνδρου Γκιάλα)

(Πηγή: ιστολόγιο Ψήγματα Ορθοδοξίας http://1myblog.pblogs.gr/2008/09/anastash-hristoy-g-beriths.html)

Ετικέτες: ευχές

Δημοσιεύτηκε στις 26th Απρίλιος 2011 στις 4:15 μμ και βρίσκεται κάτω από Χριστιανισμός. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια για το άρθρο χρησιμοποιώντας RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος και να αφήσεις σχόλιο. Το Pinging προσωρινά δεν επιτρέπεται.