Ευχαριστώ πολύ τη φίλη μου Όλγα Μ. για την ευγενική της κίνηση να μου χαρίσει ένα βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο αυτής της ανάρτησης. Ηλίας Βουλγαράκης είναι ο συγγραφέας και είναι το 6ο βιβλίο στη σειρά Θεολογικό Αλφαβητάρι από τις εκδόσεις Μαΐστρος. Πρόκειται για συνέντευξη που παραχώρησε ο μακαριστός καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ηλίας Βουλγαράκης στη δημοσιογράφο Έλλη Έμκε.
Στην ιστοσελίδα των εκδόσεων υπάρχει για το συγκεκριμένο βιβλίο η παρακάτω αναφορά:
Ένα βιβλίο που απευθύνεται στον καθένα. Γραμμένο από την εμπειρία της καθημερινότητας είναι τόσο απλό, όσο βαθιές είναι οι αλήθειες του. Καρπός μιας ζωής σπουδής και άσκησης στην αγάπη, έχει γραφτεί με ουσιαστική γνώση και αληθινή πείρα. Ο συγγραφέας μιλάει για τις ποικίλες όψεις της αγάπης, τις συχνές παρεξηγήσεις γύρω από το θέμα, το μυστικό της κατάκτησής της, τη μεγάλη αλλαγή που φέρνει στη ζωή των ανθρώπων.
(Πηγή: http://www.maistros.info/shop/index.php?categoryID=90 )Άνθρωπος χωρίς αγάπη είναι σαν μαραζωμένο λουλούδι. Η αγάπη δημιουργεί τη ζωή και είναι ο πιο βασικός παράγοντας του ευ ζην. Ενώ όμως όλοι οι άνθρωποι θέλουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, συχνά αυτό αποδεικνύεται πιο δύσκολο από όσο φαίνεται. Σε ένα κείμενο που απευθύνεται στις καρδιές όλων, ο Ηλίας Βουλγαράκης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μιλά πρακτικά για την αγάπη. Ποια είναι η φύση της; Πώς την ανακαλύπτει κανείς; Πώς ξεχωρίζει η αληθινή αγάπη; Πώς μπορεί να οικοδομήσει κανείς τις καθημερινές του σχέσεις, φιλικές, συναδελφικές, ερωτικές και κάθε είδους; Γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος νιώθει μοναξιά; Πώς χτίζεται μια ζωή βασισμένη στην αγάπη; Γιατί φοβόμαστε να αγαπήσουμε;
(Πηγή: http://www.maistros.info/shop/index.php?productID=208)
Επιλέγω ορισμένα σημεία που μου έκαναν ιδιαίτερα εντύπωση.
Αναφέρει ο συγγραφέας ότι η πλήρης άρνηση της αγάπης δεν είναι το μίσος, όπως συνήθως πιστεύουμε, αλλά ο εγωισμός. Και το τεκμηριώνει με το επιχείρημα ότι ο εγωισμός είναι αρρωστημένη μορφή αγάπης, που αντί να πορεύεται προς τον άλλο, αναδιπλώνεται στον εαυτό της, οδηγώντας στη μοναξιά.
Ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι προνόμιο ὁρισμένων. Εἶναι κάτι ἔμφυτο στὸν ἄνθρωπο. Ἁπλὴ ἀπόδειξη εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλοι μας, ἀνεξαιρέτως, ἀπὸ τὴ μία μεριὰ πικραινόμαστε βαθιά, ὅταν δὲν μᾶς ἀγαποῦν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἐπιθυμοῦμε ζωηρὰ νὰ μᾶς προσφέρουν ἀγάπη. Ἡ δυσκολία εἶναι νὰ τὴν δείξουμε κι ἐμεῖς. […] Ἄν, ὅμως, ἡ ἀγάπη ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὴν εὐτυχία μας, τότε ἀξίζει τὸν κόπο νὰ παλαίψουμε γι’ αὐτήν. Πρέπει, ὅμως στὴν προσπάθειά μας, νὰ ξεκινήσουμε σωστά. Ὅπως σὲ κάθε ἀγώνα, ἔτσι καὶ σ’ αὐτὸν χρειάζεται μία τεχνική. Πρέπει πρῶτα ἀπ’ ὅλα, νὰ πιστέψουμε ὅτι ἡ ἀγάπη μᾶς συμφέρει. Ἀμφιβάλλουμε γι’αὐτό; Ἂς κάνουμε μία δοκιμή. Ἂς χαλαρώσουμε γιὰ λίγο κι ἂς δείξουμε ἀγάπη. Τὶς περισσότερες φορὲς θὰ τὴν εἰσπράξουμε. Θὰ βροῦμε ἀνταπόκριση. Παρατηροῦμε ἔτσι, ὅτι ὁ κόσμος δὲν εἶναι τόσο κακός, ὅσο φανταζόμαστε. Διαπιστώνουμε ὅτι ἔχει ἀκόμα εὐαισθησία. Ἂν συνεχίσουμε τὸ πείραμα θὰ δοῦμε σιγὰ-σιγὰ ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἀλλάζουν γύρω μας. Στὴν πραγματικότητα, ἔχουμε ἀλλάξει ἐμεῖς.
Ετικέτες: αγάπη
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.