Ένα καταπληκτικό τραγούδι που πρωτοακούσαμε από τον Κώστα Χατζή, σε μουσική του ιδίου και στίχους της Σώτιας Τσώτου. Εξίσου ωραία είναι και η διασκευή που έκανε το συγκρότημα Domenica.
Ένα μουσικό κομμάτι που καταφέρνει να σε ταξιδέψει και να σε προβληματίσει.
Καθώς ανούσια πράγματα γίνονται πρωταγωνιστές στη ζωή, ασήμαντες λεπτομέρειες αποσπούν την προσοχή μας, αστείες αντιπαλότητες απομυζούν κάθε ικμάδα, το τραγούδι αυτό μοιάζει να τραβά το νου και την καρδιά μας λίγο ψηλότερα…
Εδώ μπορείτε να απολαύσετε τη διασκευασμένη εκδοχή του τραγουδιού από τους Domenica.
Στίχοι
Πολύ με πίκρανε η ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ’ ανέβω σ’ ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω.
Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά
και συ την πήρες σοβαρά.
Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ’ ένα μικρούλι τόπι.
Κι ό,τι σε πίκρανε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις.
Αγαπημένη μου, μην κλαις
πάμε μαζί ψηλά, αν θες
να δεις τη γη απ’ τη σελήνη
ένα φεγγάρι είναι και κείνη
Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ’ ένα μικρούλι τόπι.
Κι ό,τι σε πίκρανε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.