2 Ιούν 2010

Αστραδενή

Συντάκτης: Μαρία Κρομμύδα | Κάτω από: Βιβλία

Μία από τις αγαπημένες μου ασχολίες είναι το διάβασμα.  Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει  με μια σχετική επιμέλεια.  Τα σχολικά εγχειρίδια δεν τα αποχωριζόμουν εύκολα. Επίσης, με ενδιέφερε μια σειρά εικονογραφημένων βιβλίων σχετικών με την επανάσταση του εικοσιένα, τους ήρωές της και ειδικά το Σούλι.  Όμως είναι αλήθεια ότι μυθιστορήματα δε συνήθιζα να διαβάζω.

Αυτή η κατάσταση άλλαξε άρδην στο γυμνάσιο.  Και αυτό το οφείλω σε μια καθηγήτριά μου στο φροντιστήριο.  Θα πρέπει να πλησίαζαν μέρες διακοπών, οπότε και η Κατερίνα – αυτό ήταν το όνομα της καθηγήτριας – μας πρότεινε μια λίστα μυθιστορημάτων για να αποτελέσει τη συντροφιά τις μέρες που δε θα είχαμε σχολείο.  Ποια θα ήταν η αναμενόμενη αντίδραση μιας έφηβης σε μια τέτοια ιδέα;  Λογικά, απορριπτέα.  Ωστόσο, όλοι εκτιμούσαμε την Κατερίνα για τον ήπιο χαρακτήρα της και τον εύθυμο και απαλό τρόπο προσέγγισης.  Κατάφερνε να ακυρώνει τις όποιες αντιρρήσεις, πριν καλά – καλά αυτές διαμορφωθούν.

Ποιο ήταν, λοιπόν, το βιβλίο που μου δόθηκε;  Ναι, σωστά μαντέψατε. Η Αστραδενή της Ευγενίας Φακίνου.  Η υπόθεση του μυθιστορήματος με είχε καθηλώσει, αν και το τέλος του ήταν αρκετά θλιβερό.  Με δυο λόγια, το βιβλίο περιέγραφε με γλαφυρό τρόπο τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα προβλήματα ενός εντεκάχρονου κοριτσιού, της Αστραδενής, που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη Σύμη και να ακολουθήσει τους γονείς της στην Αθήνα.  Για τη συνέχεια σας παραθέτω ένα απόσπασμα της περίληψης του βιβλίου από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών.

Η ζωή στην πρωτεύουσα είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη του νησιού. Εδώ κυριαρχούν η ένταση και η ψυχολογική πίεση, οι ρυθμοί είναι λίγο πολύ εξοντωτικοί, οι διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων σχεδόν ανύπαρκτες και η καθημερινότητα δεν έχει καμία σχέση με τη γαλήνη που επικρατούσε στο ακριτικό νησί. Με κάθε αφορμή η μικρή Αστραδενή φέρνει στο νου της σκηνές και πρόσωπα από τον αγαπημένο της τόπο.  Όλα τής γεννούν το αίσθημα της νοσταλγίας και της φυγής. Οι νοσταλγικές αναμνήσεις για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής της Σύμης χρωματίζουν ακόμη πιο έντονα το μουντό περιβάλλον της Αθήνας. Η μικρή δεν βρίσκει χαρά ούτε στο σχολείο, καθώς και εδώ επικρατούν ο καθωσπρεπισμός και κανόνες που δεν επιτρέπουν στην παιδικότητα και στον αυθορμητισμό της να αναπνεύσουν.  Το τέλος του βιβλίου συμπίπτει με ένα σκληρό επεισόδιο για την αθώα Αστραδενή. Και το επεισόδιο αυτό θα σημάνει το τέλος της παιδικής της ηλικίας και την είσοδό της σ’ έναν κόσμο όπου κυριαρχούν ο πόνος, το συμφέρον και το μίσος.

Ετικέτες: ,

Αφήστε μια απάντηση