Τί γλυκιά ευωδία αναδύεται σε χώρους όπου στις συναναστροφές των ανθρώπων επικρατεί πνεύμα ειρήνης και ενότητας. Και τί ζοφώδης κατάσταση κυριαρχεί εκεί που διχόνοια και διαίρεση διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Στον ένα τόπο ευφραίνεσαι να διαμένεις, στον άλλο δυσφορείς ακόμη και με την φευγαλέα παραμονή. Στον έναν δίνει πλούσια ευλογία ο Θεός, στον έτερο, φυγαδεύεται η Χάρις Του.
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να χαρακτηρίσεις ευτυχή – τί ευτυχή, λέω; μακάριο – τον άνθρωπο που ζει στο πρώτο περιβάλλον. Ατυχής – τουλάχιστον – θα ήταν εκείνος που θα αναγκαζόταν να υποστεί το μαρτύριο της συνύπαρξης με ανθρώπους ανειρήνευτους.
Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις στάθηκαν τα λόγια ενός συναδέλφου, ο οποίος συνηθίζει να με παροτρύνει να δίνω σημασία στο περιεχόμενο των επιχειρημάτων του και να αγνοώ τον γεμάτο ταραχή τρόπο του.
Νομίζω πως εδώ ταιριάζει απόλυτα ένα απόσπασμα από τις “Ιστορίες του κ. Κόυνερ” του Μπερτολτ Μπρεχτ με τίτλο “Σοφή στους σοφούς είναι η στάση”, το οποίο έχει ως εξής:
Σοφή στους σοφούς είναι η στάση
Κάποτε επισκέφτηκε τον κ. Κ. ένας καθηγητής της φιλοσοφίας κι άρχισε να του μιλάει για τη σοφία του. Μετά από λίγη ώρα ο κ. Κ. είπε στον καθηγητή: Κάθεσαι ενοχλητικά, μιλάς ενοχλητικά, σκέφτεσαι ενοχλητικά. Σαν τ’ άκουσε αυτό ο καθηγητής θύμωσε και του είπε: Δε
μ’ ενδιαφέρει τι σκέπτεσαι για το άτομό μου, μ’ ενδιαφέρει να μάθω τη γνώμη σου γι’ αυτά που λέω. Αυτά που λες δεν έχουν περιεχόμενο, αποκρίθηκε ο κ. Κ. Σε βλέπω να βαδίζεις αδέξια, και το βάδισμά σου δεν έχει προορισμό. Μιλάς σκοτεινά και η ομιλία σου δε φωτίζει τίποτα.
Βλέποντας τη στάση σου παύει να μ’ ενδιαφέρει ο στόχος σου.
(Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ιστορίες του κ. Κόϋνερ: η διαλεκτική ως τρόπος ζωής).(Πηγή: Οδηγός σπουδών του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων [γενικές οδηγίες 2009 – 2010] http://phedps.uoi.gr/spoudes/od_spoudon/3. Γενικές Oδηγίες 2009-2010.pdf – σελ.7)
Ετικέτες: ιστορίες του κ. Κόϋνερ, Μπέρτολτ Μπρεχτ
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.