Ως αφόρμηση μπορεί να αποτελέσουν θεματικές προσεγγίσεις που επιλέγουν νηπιαγωγοί με θέμα «Γνωριμία με την τάξη μου», «Το νηπιαγωγείο μας…»
Επομένως, οι κανόνες μπορεί να προκύψουν είτε με την μορφή συζήτησης, είτε μέσα από καταστάσεις προβληματισμού π.χ:
- Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην είναι ακατάστατη η τάξη μας και να βρίσκουμε που είναι το κάθε παιχνίδι;
- Τι μπορεί να γίνει για να μη γίνεται τόση φασαρία;
- Τι γίνεται αν μιλάμε όλοι μαζί στην παρεούλα;
- Γιατί άρπαξες το αυτοκινητάκι από τα χέρια του Γιώργου που έπαιζε;…)
είτε ως ανεύρεση λύσης σε καταστάσεις που δυσκόλεψαν τις/τους νηπιαγωγούς (π.χ. Κυρία, μου παίρνει τους μαρκαδόρους που έχω στο κουτί μου, κουτουλάμε τρέχοντας στην τάξη…), με αφορμή κάποιο ατύχημα παιδιού μέσα ή έξω από την τάξη όπως και μέσα από δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν τις πρώτες εβδομάδες λειτουργίας και αφορούσαν τη γνωριμία των παιδιών με το χώρο της τάξης, τη λειτουργία των γωνιών. Γι’ αυτό άλλωστε οι κανόνες μπορεί να διαφοροποιούνται ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του χώρου και τις συμπεριφορές των παιδιών.
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ:
Οι κανόνες μας πρέπει να είναι λίγοι και να επισημαίνουν τις προσδοκώμενες συμπεριφορές στα παιδιά.
1. Είμαστε όλοι φίλοι: (που σημαίνει ότι δίνουμε το λόγο μας να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, αποφεύγουμε να κάνουμε πράγματα, που μπορεί να πληγώσουν τους γύρω μας και που δεν θα θέλαμε οι άλλοι να κάνουν σε μας, τα χεράκια μας μαθαίνουμε να τα χρησιμοποιούμε μόνο για καλό σκοπό, ενώ τέλος δεν διστάζουμε να λέμε τη μαγική λεξούλα, όταν πρέπει, που διορθώνει τυχόν λάθη μας που δεν είναι άλλη παρά το από καρδιάς ‘συγγνώμη’.
2. Όταν κάποιος θέλει να μιλήσει σηκώνει το χέρι του: (..όσο και αν μας ‘γαργαλάνε’ οι σκέψεις μας περιμένουμε να μας δοθεί ο λόγος για να μιλήσουμε…σηκώνοντας το χέρι μας δείχνουμε στους άλλους ότι θέλουμε να πούμε κάτι και να το μοιραστούμε στην ομάδα, χωρίς να χρειάζεται να ζαλίζουμε την κυρία και τα υπόλοιπα παιδάκια λέγοντας: ‘…να σου πω κάτιιιιιιι;’
3. Όταν κάποιος μιλάει εμείς τον ακούμε: (προσπαθούμε να μην ‘πεταγόμαστε’, γιατί τότε οι φωνούλες μας μπερδεύονται και το σίγουρο είναι πως κανένας δεν θα καταλαβαίνει κανέναν…παρομοιάσαμε την κατάσταση με το πλυντήριο ρούχων που βρίσκεται σε λειτουργία και που η μαμά μας επειδή βιαζόταν έβαλε στην ίδια πλύση ρούχα χρωματιστά και άσπρα με αποτέλεσμα να βάψουν και να καταστραφούν…επειδή σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε να καταστρέψουμε και τις δικές μας κουβεντούλες κάνουμε υπομονή, προσέχουμε αυτά που λέει κάποιος και ποτέ δεν προσπαθούμε να καλύψουμε κάποιο άλλο παιδί με τα δικά μας λογάκια εάν δεν έχει τελειώσει αυτό που θέλει να μας πει).
4. Φροντίζουμε η τάξη μας να μένει καθαρή: (ορίζουμε κάθε μέρα και έναν διαφορετικό βοηθό (ως ομάδα υπηρεσίας) που θα είναι υπεύθυνος, για την καθαριότητα της τάξης μας. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι οι υπόλοιποι μπορούν να του κάνουν δύσκολη τη ζωή, όπως είναι το να φεύγουν από μία γωνιά εάν δεν την έχουν πρώτα τακτοποιήσει.
5. Τα παιχνίδια μας τα μοιραζόμαστε: (τα παιχνίδια είναι του σχολείου και ανήκουν σε όλους. Μπορούμε αντί ‘να μαλώνουμε γι’ αυτά να παίζουμε με αυτά’. Μαθαίνουμε να τα προσέχουμε και να τα χρησιμοποιούμε με ορθό τρόπο).
Μαθαίνουμε σε μορφή ποιήματος τους κανόνες συμπεριφοράς μέσα στη τάξη:
Κάθομαι στη θέση σαν Βασιλιάς
χέρια έχω όμορφα καλά, ακουμπισμένα στα γόνατά
το στόμα μου κρατάω κλειστό με φερμουάρ κλειστό
όταν κάτι θέλω να πω το δαχτυλάκι σηκώνω το μικρό
Όταν τα κάνουμε όλα αυτά περνάμε όλοι φοβερά.
Χεράκια που αγκαλιάζουν
ποδαράκια που περπατάνε
στοματάκια σιγανά ευγενικά
ματάκια που προσέχουν
αυτάκια που ακούνε προσεκτικά.
Η ώρα του φαγητού
Τα χέρια πλένω
την τσάντα παίρνω
κάνω προσευχή
ο νους μου στο φαΐ
και θα συμμαζέψω
την τσάντα θα επιστρέψω!
Πηγή:http://vaigaiou.pde.sch.gr/symnip47/kalespraktikes/kanones_tis_taksis.pdf