Δεν θα πιστέψω ποτέ στο Θεό
που καταδικάζει την ύλη…
Σ’ ένα Θεό που απαγορεύει τις ανθρώπινες χαρές…
Στο Θεό που ευλογεί τους νέους Κάϊν της γης ή εμπνέει φόβο.
Στο Θεό καλοκάγαθο «παππού» που ανέχεται τα πάντα.
Στο Θεό που «ξεχωρίζει»μια Εκκλησία,ένα Έθνος,ένα πολιτισμό,μια φυλή,αποκλείοντας όλα τα άλλα…
Στο Θεό -Κριτή που δικάζει με το νόμο στο χέρι…
Στο Θεό που εξαντλούν οι φιλοσοφικές θεωρίες…
Στο Θεό που καταλαβαίνουν μονάχα οι ώριμοι,
οι σοφοί και συστηματικοί.
Στο Θεό που τιμούν όσοι τρέχουν στις εκκλησίες,ενώ εξακολουθούν
να κλέβουν με τέχνη και να συκοφαντούν.
Στον απρόσωπο Θεό των γραφείων των θεολόγων
και των νομομαθών.
Στο Θεό που αρέσκεται στη «φιλανθρωπία»
όσων δεν τηρούν την δικαιοσύνη…
Στο Θεό -εκδικητή…
Στο Θεό – όπιο της παρούσας ζωής
και ελπίδα μόνο μιας μεταθανάτιας ύπαρξης.
Στο Θεό του οποίου οι μαθητές αδιαφορούν για τον κόσμο
και την ιστορία.
Στο Θεό που νομίζουν ότι αγαπούν
όσοι δεν αγαπούν κανένα…
Στο Θεό όσων προσεύχονται
για να εργάζονται άλλοι…
Στο Θεό που δεν είναι αγάπη
ούτε μεταδίδει αγάπη…
Δεν πιστεύω στο Θεό στον οποίο
δεν μπορώ να ελπίζω
τη στιγμή που χάνονται όλες οι άλλες ελπίδες μου.
Ναι! Ο Θεός μου είναι ένας Θεός αλλιώτικος! (Χουάν Αρίας)
Να υποθέσω ότι είναι δικός σας το ποίημα; Είναι υπέροχο. Μήπως να μας γράψουν ένα δικό τους τα παιδιά “ο Θεός στον οποίο πιστεύω”;
Ποια παιδιά Μαρία μου, βλέπεις εσύ πουθενά κανένα;Δυστυχώς μόνες μας τα λέμε ,μόνες μας τ’ακούμε ή μήπως κάνω λάθος;Εεε μ’ακούει κανείς;;;
ΝΑΙ ΚΥΡΙΑ ΧΑΧΑΧΧΑΧΑ 🙂
Ναι κυρία!Και έχω και μία απορία τι είναι το (Χουάν Αρίας)?
Χουάν Αρίας,είναι το όνομα του συγγραφέα του κειμένου αυτού,η καταγωγή του είναι απ,την Αργεντινή.
Θα σου γράψω εγώ!
Τι θα γράψετε?(δικό σας ποίμα?)
Αγαπημένοι μας μαθητές, δε θα μπορούσα να μη σχολιάσω ένα τέτοιο σοβαρό θέμα που σχετίζεται με την πίστη μας στο Θεό. Ζωντανό παράδειγμα πίστης στο Θεό που άντεξε στα δεινά ενός από τους πιο τραγικούς πολέμους της ανθρωπότητας, του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου υπήρξε η μικρή εβραιοπούλα Άννα Φρανκ, θύμα των Ναζί (1929-1945). Στο ημερολόγιό της είχε γράψει: “Αυτοί που έχουν θάρρος και πίστη δε θα πάνε ποτέ χαμένοι. Η πίστη κινεί βουνά, ναι. Βουνά του παραλόγου.”
Σίγουρα ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους. Γιατί όμως; Ξέρετε γιατί; Η χριστιανική θρησκεία νομίζω πως έχει την απάντηση: “Σε ό,τι σου συμβαίνει ρώτα: Τι μπορώ εγώ να μάθω απ’ αυτό;”
Συμφωνείς, αγαπημένη Κασσιανή και εσείς αγαπημένα μας παιδιά πως ο Θεός ως δάσκαλος κάνει σωστά το μάθημά του;
Όνειρα γλυκά!
Αγαπημένοι Άλκηστη και μικροί μου φίλοι, δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα…Απλά να προσθέσω στα όσα ήδη είπε η κα Μπενέτου τα λόγια του Χριστού:εν τω κόσμω θλίψην έξετε αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον…Δεν είμαστε μόνοι, κάποιος εκεί ψηλά είναι πάντα πρόθυμος να σηκώσει το βάρος μας αρκεί να τον εμπιστευτούμε…καληνύχτα σε όλους…