ΧΑΡΟΥΠΙΑ
Λκ 15,16 « Και επεθύμει γεμίσαι την κοιλίαν αυτού από των κερατίων ων ήσθιον οι χοίροι και ουδείς εδίδου αυτώ.»
ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ
Δέντρο αειθαλές με στρογγυλά και πολύ πράσινα φύλλα. Ο καρπός της, τα χαρούπια ή ξυλοκέρατα, έχουν ξυλώδες περικάλυμμα, ενώ η γεύση του είναι γλυκιά. Τα χαρούπια είναι κατάλληλη τροφή για τα γουρούνια. Στην παραβολή του ασώτου γιου, ο Ιησούς αναφέρει ότι ο άσωτος γιος έτρωγε χαρούπια, προσπαθώντας να “γεμίσει την κοιλίαν του“.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Είναι ένα αειθαλές, όμορφο, ψηλό και αυτοφυές δέντρο, που ευδοκιμεί στις χώρες που περιβάλλουν τη Μεσόγειο και σε όλη τη Μέση Ανατολή.
Η χαρουπιά ευδοκιμεί σε κλίματα που φυτρώνουν χωρίς πρόβλημα τα εσπεριδοειδή, αλλά συναντάται αυτοφυής και σε ψυχρότερες χώρες. Ωστόσο, δεν την βρίσκουμε πέρα από τη ζώνη που περιλαμβάνει την ελιά.
Στην Ελλάδα βρίσκεται αυτοφυής σε πολλές νησιώτικες περιοχές και κυρίως στη Κρήτη αλλά καλλιεργείται και σε φυτώρια για τον καλλωπισμό δρόμων και πάρκων.
Είναι δέντρο μακρόβιο, πολύγαμο, μόνοικο ή δίοικο. Έχει φλοιό καστανόφαιο, λεπτό, κόμη πυκνή, συνήθως σφαιρική, φύλλα πτερωτά με 4 – 10 φυλλάρια ακέραια, δερματώδη, βαθυπράσινα και γυαλιστερά από πάνω και ωχροπράσινα από κάτω. Η χαρουπιά είναι ένα δέντρο εξαιρετικά ανθεκτικό στη ζέστη και στην ξηρασία και για αυτό μπορεί και αναπτύσσεται ακόμα και σε πετρώδη ή και ηφαιστειογενή εδάφη.
Η καρποφορία της αρχίζει συνήθως το 6-7 έτος και συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Η ωρίμανση του καρπού διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο, από το Φθινόπωρο που γίνεται η ανθοφορία μέχρι τα τέλη Αυγούστου του επόμενου έτους που αρχίζουν να πέφτουν οι ώριμοι πια καρποί.
Οι παραγόμενοι καρποί είναι εδώδιμοι και καταναλώνονται κάποιες φορές αποξηραμένοι ως ένα τραγανό, γλυκό σνακ. Όταν αρχίσει το δέντρο να παράγει καρπό, η απόδοση του μπορεί να είναι και ένας τόνος καρπών ανά δέντρο την εποχή της συγκομιδής.
ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
Η σκόνη χαρουπιών δεν περιέχει καφεΐνη. Αυτό είναι καλό για αυτούς που έχουν ευαισθησία στην καφεΐνη και τους ανθρώπους που αναζητούν υποκατάστατο σοκολάτας.
Χάρη στην περιεκτικότητα σε ταννίνη, η σκόνη χαρουπιού έχει χρησιμοποιηθεί ως φυσικό φάρμακο για τη διάρροια. Οι ταννίνες είναι πολυφαινόλες που υπάρχουν σε μερικά φυτά. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η χορήγηση πούδρας πλούσιας σε ταννίνη, με ένα υγρό επανυδάτωσης είναι ασφαλής και αποτελεσματική για τη θεραπεία της διάρροιας οξείας εκδήλωσης σε βρέφη ηλικίας 3 έως 21 μηνών.
ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Το δένδρο ήταν πολύ γνωστό στη Συρία και στην Ιουδαία την εποχή του Χριστού, (αναφέρεται στην παραβολή του Ασώτου). Το χαρούπι το έτρωγαν στην Αρχαία Αίγυπτο. Το χρησιμοποιούσαν επίσης ως γλυκαντική ουσία για το γλυκό «νεντζέμ». Οι Ισραηλινοί έτρωγαν τα χαρούπια κατά τη διάρκεια των εβραϊκών διακοπών «Του Μπισβάτ» ενώ οι μουσουλμάνοι κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού έπιναν χυμό χαρουπιού.
ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ
Η χαρουπιά είναι είδος δασικό, γεωργικό, βιομηχανικό και καλλωπιστικό. Το ξύλο της δίνει ξυλάνθρακες αρίστης ποιότητας, το καρδιόξυλό της χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, την ξυλογλυπτική, την τορνευτική και τη βαρελοποιία ενώ ο φλοιός και τα φύλλα της στη βυρσοδεψία και τη βαφική. Τα χαρούπια χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή και στη παρασκευή οινοπνευματωδών ποτών. Ακόμα αλευροποιούνται και χρησιμοποιούνται στη παρασκευή ενός θρεπτικού αλευριού κατάλληλου για βρεφικούς κοιλόπονους και παιδικές γαστρεντερίτιδες. Από τα σπόρια τους εξάγεται μία κολλώδης ουσία (κόμμι) χρήσιμη στη χαρτοβιομηχανία καθώς και ως στερεωτικό σε διάφορα τρόφιμα. Το ξύλοτης χαρουπιάς χρησιμοποιείται σε ξύλινες διακοσμήσεις.
ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕ ΤΟ ΧΑΡΟΥΠΙ
Μελιτζάνες με βαλσάμικο χαρουπιού
Φέτες από μελιτζάνες πασπαλισμένες με ελαιόλαδο και ξύδι από χαρουπόμελο στο φούρνο.
ΥΛΙΚΑ
1/2 κιλόμελιτζάνες (οποιουδήποτε είδους)
40-50 mlελαιόλαδο
2-3 κ.σ.βαλσάμικο ξύδι από χαρούπια
αλάτι
