Διαπολιτισμική Εκπαίδευση
Σύμφωνα με τον Γκότοβο (2002) οι όροι: παιδαγωγική, αγωγή και εκπαίδευση περιλαμβάνουν περισσότερες από μια ζωτικής σημασίας συλλογικές ταυτότητες όπως την εθνική, την εθνοτική, την θρησκευτική και τη γλωσσική, με αποτέλεσμα εμμέσως να αναφερόμαστε σε πιο σύνθετους όρους: διαπολιτισμική παιδαγωγική, διαπολιτισμική αγωγή και φυσικά διαπολιτισμική εκπαίδευση. Ο τελευταίος όρος, σύμφωνα με τον ίδιο (2002), χρησιμοποιείται με διττό σημασιολογικό περιεχόμενο τόσο δηλαδή με την έννοια της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης όσο και με την έννοια της διαπολιτισμικής παιδαγωγικής.
Στην Ελλάδα ο όρος «Διαπολιτισμική Εκπαίδευση» εμφανίζεται την δεκαετία του 1980 και συνδέεται με την ένταξη αλλά και επανένταξη των παλιννοστούντων μαθητών στο ελληνικό σχολείο και στον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο. Μέχρι τότε στη χώρα μας η παρεχόμενη από το δημόσιο σχολείο εκπαίδευση ήταν καθαρά μονοπολιτισμική και σκληρά εθνοκεντρική (Φραγκουδάκη & Δραγώνα, 1997). Σύμφωνα όμως με το άρθρο 34 του Νόμου 2413 (ΦΕΚ 124) ο σκοπός και το περιεχόμενο της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης ορίζεται ως εξής: «Σκοπός της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι η οργάνωση και η λειτουργία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την παροχή εκπαίδευσης σε νέους με εκπαιδευτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και μορφωτικές ιδιαιτερότητες».
Ο Γκόβαρης (2001) υποστηρίζει ότι ο όρος «Διαπολιτισμική Εκπαίδευση» δεν παραπέμπει σε ένα συγκεκριμένο και κοινά αποδεκτό πρότυπο εκπαίδευσης, αλλά εμπεριέχει ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών αναλύσεων σχετικά με τις επίκαιρες προϋποθέσεις εκπαίδευσης και των αρχών που πρέπει να διέπουν τη διδασκαλία και τη μάθηση στο πολυπολιτισμικό σχολείο. Αφορά λοιπόν όλους τους μαθητές, γηγενείς και μη, ανεξαρτήτως της εθνοπολιτισμικής τους προέλευσης. Η διαπολιτισμική εκπαίδευση αναπτύχθηκε όχι ως ένα είδος ιδιαίτερης εκπαίδευσης, για ένα συγκεκριμένο δηλαδή σύνολο μαθητών, αλλά ως μια διάσταση γενικής παιδείας, που όφειλε να παρέχει το σχολείο σε όλους τους μαθητές. Τέλος, ο Νικολάου (2011) υποστηρίζει ότι η διαπολιτισμική εκπαίδευση αναφέρεται και αφορά την συνύπαρξη και την συνεκπαίδευση όλων των μαθητών ανεξαρτήτως προέλευσης, μέσα σε ένα σχολικό πλαίσιο τέτοιο που να στηρίζεται στις αρχές της ισότητας και του σεβασμού της διαφορετικότητας.
