Το μουσικό ελατάκι!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο που κάθε χρόνο όταν το στόλιζαν έκανε μια ευχή: να ψηλώσει λίγους πόντους…!!!!

Βλέπετε το ελατάκι δεν ξεπερνούσε τα ογδόντα εκατοστά ύψους! Το είχε αγοράσει ένας φτωχός ξυλοκόπος, που δεν του άρεσε καθόλου να κόβει τα έλατα του μεγάλου δάσους για να τα στολίζουν οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα. Φοβόταν πως αν συνέχιζε κάθε χρόνο να κόβει τα δέντρα σιγά, σιγά θα κατέστρεφε το ελατοδάσος μέσα στο οποίο ήταν χτισμένο και προστατευμένο το όμορφο μικρό χωριό του….

Ο ξυλοκόπος ήθελε να κάνει ένα χριστουγεννιάτικο δώρο στα δύο του παιδιά. Κάθε χρόνο η μικρούλα Άννα και ο λίγο μεγαλύτερος αδερφός της Γιαννάκης ζητούσαν από τον πατέρας τους να τους φέρει ένα μικρό ελατάκι για να το στολίσουν κι έτσι να κάνουν λίγο πιο γιορτινή την ατμόσφαιρα στο μικρό τους σπίτι. Καθώς λοιπόν οι γιορτές των Χριστουγέννων πλησίαζαν το ελατάκι στολίστηκε απ’ τα παιδιά και βρήκε τη θέση του επάνω σε ένα ξύλινο σκαμπό δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του σπιτιού που έβλεπε προς το μεγάλο δάσος!!!

Το δεντράκι ήταν όμορφο και λαμπερό με πολλά πολύχρωμα φωτάκια που όταν άναβαν το βράδυ γέμιζαν χαρά κι αγάπη όποιον το κοιτούσε!!!!

Τα στολίδια του δεν ήταν στρόγγυλες και λαμπερές μπάλες αλλά μικρές μινιατούρες που απεικόνιζαν διάφορα μουσικά όργανα. Τις είχαν φτιάξει μόνα τους τα παιδιά για να μπορούν να κρέμονται στα μικρά κλαδιά του. Μια μικρή χρυσοκαφετιά άρπα, ένα μικρό ολόχρυσο τύμπανο, ένα όμορφο καφέ βιολί, ένα κόρνο και πολλά πολλά άλλα μικρά μουσικά όργανα.

Το μικρό αυτό χριστουγεννιάτικο δεντράκι είχε όμως ένα μεγάλο μυστικό: ήξερε να ζεσταίνει με αγάπη τις καρδιές των ανθρώπων που το χάζευαν στολισμένο επάνω στο ξύλινο σκαμπό του, να τους κάνει να ξεχνούν τις έγνοιες τους και τα προβλήματά τους και να γίνονται αληθινά χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Γι αυτό και στα μικρά παιδιά άρεζε πολύ να παίζουν ώρες πολλές γύρω από αυτό το μικρό δεντράκι! Τα τράβαγε σαν μαγνήτης χωρίς να το καταλαβαίνουν. Κοντά του έπαιζαν τα καλύτερα παιχνίδια, δεν μάλωναν ποτέ κι ήταν συνεχώς αγαπημένα και χαρούμενα! Ακόμη και τα πιο ζωηρά παιδιά όταν έπαιζαν κοντά στο μικρό χριστουγεννιάτικο δεντράκι ηρεμούσαν και σταμάταγαν να πειράζουν τους φίλους τους και να κάνουνε ζημιές!

Ξέχασα να σας πω όμως μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια… Την κορυφή του δέντρου δεν τη στόλιζε κάποιο λαμπερό χρυσό αστέρι αλλά ένας μικρό πάνινος Αη Βασίλης που στο τελείωμα του σκούφου του είχε στερεωμένο ένα μικρό κουδουνάκι. Κάθε βράδυ που τα παιδιά έπεφταν για ύπνο και τα φώτα στο σπίτι έσβηναν αφήνοντας μόνο τα φωτάκια του μικρού δέντρου να χαρίζουν το φως τους το μικρό αυτό κουδουνάκι χτυπούσε μόνο του 3 φορές: ντιν, νταν, ντον!

Οι μέρες περνούσαν όμορφα και χαρούμενα για όλους όσους έμεναν κοντά σ’ αυτό το δεντράκι! Ώσπου έφτασε η παραμονή της Πρωτοχρονιάς! Από νωρίς όλοι είχαν μαζευτεί γύρω από το γιορτινό τραπέζι για να κόψουν την βασιλόπιτα. Κι αφού έφαγαν και γλέντησαν μέχρι αργά τα παιδιά πήγανε να κοιμηθούν ελπίζοντας πως το επόμενο πρωί θα έβρισκαν κάτω από το μικρό δέντρο τα παιχνίδια και τα δώρα που είχανε ζητήσει από τον Αη Βασίλη!

Έτσι κι έγινε…. πολύ αργά το βράδυ κι ενώ όλοι είχαν κοιμηθεί ακούστηκε ο ήχος από το κουδουνάκι στο σκούφο του πάνινου Άγιο Βασίλη…ντιν, νταν, ντον! Και τότε εμφανίστηκε ο πραγματικός Άη Βασίλης μ’ ένα μεγάλο κόκκινο σάκο παραφουσκωμένο με κάθε λογής όμορφα παιχνίδια! Τον άνοιξε κι έβγαλε από μέσα όλα τα δώρα που τα παιδιά του είχανε ζητήσει και τα ακούμπησε κάτω και δίπλα από το ξύλινο σκαμπό πάνω στο οποίο έστεκε το μικρό δεντράκι.

Κουρασμένος όμως όπως ήτανε από το μεγάλο του ταξίδι, έτσι όπως έκανε να σηκωθεί ο σάκος του ακούμπησε λιγάκι σ’ ένα από τα κλαδιά του δέντρου όπου ήταν κρεμασμένη η μινιατούρα μιας μικρής καμπανούλας. Ο ήχος της έκανε τον Αη Βασίλη να γυρίσει και να κοιτάξει πιο προσεκτικά το μικρό δεντράκι και τα στολίδια του. Όση ώρα το παρατηρούσε ξέχασε την κούρασή του μακρινού ταξιδιού που είχε κάνει κι άρχισε να νιώθει και πάλι χαρούμενος κι έτοιμος περισσότερο από κάθε άλλη φορά να συνεχίσει το ταξίδι του και να μοιράσει τα δώρα του σ’ όλα τα παιδιά του κόσμου!

Και τότε ο Άη Βασίλης κατάλαβε γιατί ένιωθε έτσι…. γιατί το δέντρο ήταν μαγικό!!! Χάρη σ’ αυτό είχε καταφέρει να ξεχάσει την κούρασή του και να γεμίζει την καρδιά του με μια χαρούμενη ανυπομονησία να συνεχίσει το ταξίδι του! Σκέφτηκε λοιπόν πως έπρεπε να κάνει ένα δώρο σ’ αυτό το μικρό χριστουγεννιάτικο ελατάκι! Έψαξε μέσα στον μεγάλο σάκο του όμως δε βρήκε κάτι που να ταιριάζει στο μικρό δεντράκι… Και τότε του ήρθε μια ιδέα! Με μια κίνηση του χεριού του άγγιξε όλες τις μινιατούρες των μουσικών οργάνων που κρέμονταν στα κλαδιά του δέντρου κι αμέσως άρχισε να βγαίνει μια υπέροχη μουσική που ο ήχος της έφτανε μέχρι τα όνειρα των παιδιών, μεγάλων και μικρών που εκείνη την ώρα κοιμότανε κάνοντας τους να ξυπνήσουν!

Έτρεξαν τότε όλοι γύρω από το ελατάκι και τι να δουν; Τα μικρά ψεύτικα μουσικά όργανα είχαν γίνει αληθινά και έπαιζαν κάλαντα και χριστουγεννιάτικα τραγούδια! Όλοι θαύμασαν το μικρό χριστουγεννιάτικο δεντράκι κι αυτό ένιωσε τέτοια περηφάνια και χαρά που σταμάτησε να το νοιάζει για το ύψος του… Τέτοια τιμή κανένα άλλο ψηλό και πλούσιο χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν είχε κερδίσει! Μόνο αυτό είχε καταφέρει να κερδίσει την καρδιά του Άη Βασίλη!!!

Τι σημασία έχει λοιπόν το ύψος ή τα πλουμιστά και λαμπερά στολίδια όταν μπορείς να χαρίσεις στις ψυχές των ανθρώπων αγάπη, χαρά κι ευτυχία; Πόσο μάλλον όταν αυτήν είναι η ψυχή του ίδιου του Άη Βασίλη…!!!!!

Κοίταξε λοιπόν κι εσύ αυτό το δεντράκι κι εύχομαι να σου φέρει και σένα χαρά, αισιοδοξία και πολλή πολλή αγάπη!!!!