Ήταν μια φορά 3 φίλοι που πέρασαν μεσάνυχτα έξω από το νεκροταφείο… Τότε αποφάσισαν να βάλουν ένα στοίχημα για να δουν πόσο ”γενναίοι” είναι. Αποφάσισαν λοιπόν να μπουν στο νεκροταφείο ένας-ένας, να περάσουν απ όλους τους τάφους, και να ξαναγυρίσουν. Παρόλο που οι δυο δεν είχαν κανένα πρόβλημα, ο τρίτος είχε αρχίσει να τρομάζει και μόνο στην ιδέα ότι θα έμπαινε νύχτα στο νεκροταφείο! Στο φόβο όμως μην τον κοροιδεύσουν οι υπόλοιποι δέχτηκε, με την προϋπόθεση να μπει τελευταίος… Έτσι κι έγινε! Μπήκε αρχικά ο ένας απ την παρέα, και σε περίπου 10 λεπτά βγήκε απ το νεκροταφείο! Το ίδιο έγινε και με τον δεύτερο! Και τώρα ήταν η σειρά του 3ου της παρέας, ο οποίος είχε αρχίσει να τρέμει απ το φόβο του, καταλαβαίνοντας πως ήταν η σειρά του να μπει… Οι φίλοι του όμως δεν πίστεψαν ότι θα άντεχε τη δοκιμασία και για να βεβαιωθούν ότι θα έφτανε και στον τελευταίο τάφο, του έδωσαν ένα μαχαίρι. ”Αυτό το μαχαίρι θα το καρφώσεις στον τελευταίο τάφο” του είπαν. ”Έπειτα θα μπούμε εμείς και βλέποντάς το καρφωμένο εκεί, θα καταλάβουμε ότι όντως έκανες αυτό που συμφωνήσαμε”…
Τελικά, μπήκε μέσα στο νεκροταφείο, πέρασε απ όλους τους τάφους, ώσπου έφτασε στον τελευταίο… Καρφώνει τρεμάμενος και βιαστικός το μαχαίρι και γυρνάει για να φύγει τρέχοντας! Όμως γυρίζοντας, κάτι σαν χέρι τον κρατάει απ την μπλούζα του, εμποδίζοντάς τον να φύγει! Και τότε, κατατρομαγμένος όπως είναι φυσικό, πεθαίνει    από  ανακοπή καρδιάς…
Οι δυο φίλοι του που τον περίμεναν απ έξω, άρχισαν να ανησυχούν καθώς είχε περάσει ήδη πολύ ώρα. Αναρωτιόνταν τι μπορούσε να του έχει συμβεί! Φοβισμένοι κι αυτοί, παίρνουν την απόφαση να μπουν στο νεκροταφείο και να τον αναζητήσουν. Αφού έψαξαν όλους σχεδόν τους τάφους, φτάνουν στον τελευταίο!
Και βλέπουν τον φίλο τους νεκρό…και το μαχαίρι που κάρφωσε στον τάφο, να έχει πιαστεί από την μπλούζα του…

Η δικιά μου ιστορία. Είχα γεννήσει το παιδάκι μου με καισαρική και 3 ημέρες ήμουν στην κλινική. Εκείνο το βράδυ ακούω το όνομα μου και πετάγομαι. Βλέπω μια κόκκινη σκιά να βγαίνει από την κούνια του παιδιού. Λέω όνειρο θα ήταν. Εν τω μεταξύ εγώ σταύρωνα κάθε βράδυ το παιδί μου. Περνάνε 3 μήνες στο σπίτι πλέον κάποιο βράδυ ξανακούω το όνομα μου και ξανά πετάγομαι. Ξανά βλέπω την κόκκινη σκιά να βγαίνει από την κούνια του παιδιού μου. Εκείνη την ώρα ακούω μια φωνή “μη σταυρώνεις μωρή το παιδί”, 3 φορές μου το είπε. Εγώ φυσικά ταράχτηκα. Το επόμενο πρωί πήγα σε κάποιον παπά και του είπα τι έγινε. Το διάβασε το παιδί και έφυγα. Το ίδιο βράδυ ενώ κοιμόμουν με θάμπωσε ένα έντονο άσπρο φως. Κοιτάζω στο παράθυρο και είδα έναν άνθρωπο ντυμένο στα άσπρα (στεκόταν πισώπλατα και δεν είδα πρόσωπο) πάντως τα μαλλιά του φτάνανε μέχρι τον ώμο και γύρω του είχε μια λάμψη που με έκανε να νιώσω γαλήνη και ηρεμία.

• Ένας παλιός αστικός θρύλος σκορπούσε τον τρόμο στη δεισιδαιμονική Ευρώπη του Μεσαίωνα. Μια πανέμορφη κοπέλα λοιπόν, η Elisa Day, η ομορφιά της οποίας συγκρινόταν μόνο με τα άγρια ρόδα, γνώρισε έναν νεαρό άντρα που μόλις είχε καταφτάσει στο χωριό της. Ο άντρας, που την ερωτεύτηκε φυσικά με την πρώτη ματιά, της ζήτησε ραντεβού. Στην πρώτη τους συνάντηση, την επισκέφτηκε στο σπίτι της.
  Στη δεύτερη, της έφερε ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο και της παρήγγειλε να τον συναντήσει εκεί που φυτρώνουν τα άγρια ρόδα. Στο τρίτο τους λοιπόν ραντεβού, την πήγε στο ποτάμι, όπου τη σκότωσε φωνάζοντας «η ομορφιά πρέπει να πεθάνει». Έβαλε κατόπιν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στα δόντια της και άφησε το νεκρό της σώμα να γλιστρήσει στο ποτάμι. Εννοείται ότι οι μεσαιωνικοί άνθρωποι συναντούσαν το πνεύμα της να περιπλανιέται στο ποτάμι, με το αίμα να ρέει από το κεφάλι της και το κόκκινο τριαντάφυλλο περασμένο στα χέρια της…