kstskollias sch.gr

Η μορφή του υδρογραφικού δικτύου και η κατανομή των ποταμών μιας περιοχής εξαρτώνται από τη μορφολογία της, το κλίμα και την έκτασή της.
Για την Ευρώπη ισχύουν τα ακόλουθα:

• Βρίσκεται στην εύκρατη ζώνη, με εξαίρεση τα βορειότερα τμήματα της Ρωσίας και της Σκανδιναβίας.
• Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί κλιματικοί τύποι σε διάφορες περιοχές της.
• Έχει σχετικά μικρή έκταση και στενόμακρο σχήμα, έτσι ώστε κανένα σημείο της δεν απέχει περισσότερο από 1.000 χιλιόμετρα από τη θάλασσα.
• Η μορφολογία του εδάφους της ποικίλλει και μόνο η ρωσική πεδιάδα έχει σημαντική επίπεδη επιφάνεια. Αποτέλεσμα των παραπάνω παραγόντων είναι ότι:
• Τα ευρωπαϊκά ποτάμια είναι αρκετά σε αριθμό, αν αναλογιστούμε τη μικρή σχετικά έκτασή της.
• Τα περισσότερα από αυτά έχουν μέτριο ή μικρό μήκος σε σχέση με μεγάλους ποταμούς που βρίσκονται σε άλλες ηπείρους της Γης, εκτός από κάποια ποτάμια της ανατολικής Ευρώπης και τον Δούναβη. Επειδή η ρωσική πεδιάδα είναι αρκετά μεγάλη, μόνο σ’ αυτήν υπάρχουν μεγάλα σε μήκος ποτάμια, με εξαίρεση τον Δούναβη, που ξεκινά από το κέντρο της Ευρώπης και εκβάλλει στη Μαύρη θάλασσα περνώντας από πολλά κράτη.
• Η ορμητικότητα των ποταμών και η ποσότητα των νερών που μεταφέρουν διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή: μεγαλύτερα σε μήκος και ηρεμότερα είναι τα ποτάμια της ανατολικής Ευρώπης, ενώ τα ποτάμια της νότιας Ευρώπης είναι πιο ορμητικά και με λιγοστό νερό (κυρίως το καλοκαίρι).
• Στη ρωσική πεδιάδα όλα σχεδόν τα ποτάμια ξεκινούν από τα υψώματα Βαλντάι και από τα Ουράλια Όρη, ενώ στην κυρίως Ευρώπη τη ροή των νερών ρυθμίζουν οι ‘Αλπεις. Τα ποτάμια που ξεκινούν από την αλπική οροσειρά ρέουν είτε προς τα βόρεια (‘Ελβας, Ρήνος κ.ά.) είτε προς τα νότια (Ροδανός, Πάδος κ.ά.). Κι εδώ εξαίρεση αποτελεί ο Δούναβης, που ρέει προς τα ανατολικά.
• Τα ποτάμια των βόρειων περιοχών της Ευρώπης παγώνουν τον χειμώνα, με συνέπεια να μειώνεται και η οικονομική τους σημασία όσον αφορά την ποταμόπλοια, την παραγωγή ενέργειας κ.ά. Ωστόσο, στα ποτάμια της Σκανδιναβίας (Νορβηγίας, Σουηδίας), που είναι μικρά σε μήκος αλλά πολύ ορμητικά και με σημαντική ποσότητα νερού κυρίως την άνοιξη και το καλοκαίρι, παράγεται μεγάλη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας. (Η Νορβηγία καλύπτει όλες σχεδόν τις ενεργειακές ανάγκες της από υδατοπτώσεις.)

Ο Μισισιπής είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Βόρειας Αμερικής με μήκος 5969 χλμ, από τη λίμνη Itasca ως τον κόλπο του Μεξικού όπου εκβάλλει. Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη misi-ziibi της γλώσσας Ojibwe που σημαίνει ο «μεγάλος ποταμός» . Ο ποταμός είναι τμήμα του συστήματος ποταμών Τζέφερσον–Μιζούρι-Μισσισσιππή, το μεγαλύτερο σύστημα ποταμών στη Βόρεια Αμερική και μεταξύ των μεγαλύτερων στον κόσμο. Με μήκος 6.275 χλμ, είναι το τέταρτο μακρύτερο, και με βάση τη μέση απορροή (16.200 μ³/s), είναι δέκατο. Ο μακρύτερος των πολλών παραπόταμων του Μισσισσιππή είναι ο ποταμός του Μιζούρι με τον ποταμό του Αρκάνσας να ακολουθεί. Με βάση τον όγκο ύδατος, ο μεγαλύτερος όλων των παραπόταμων του Μισσισσιππή είναι ο ποταμός του Οχάιο. Είναι σημαντική κυκλοφοριακή αρτηρία, καθώς είναι πλωτός σχεδόν μέχρι τις πηγές του. Μεγάλες πόλεις βρίσκονται πλησίον του ποταμού όπως η Νέα Ορλεάνη στην πολιτεία της Λουιζιάνα και το Σαιντ Λούις στην πολιτεία του Μιζούρι. (περισσότερα…)

Αν κανείς ψάξει σε ένα λεπτομερέστατο χάρτη της Σιβηρίας οι λίμνες που θα βρει θα πλησιάσουν το ένα εκατομμύριο.
Μη μου αγχώνεστε. Δεν θα τις δούμε όλες…

Η παλαιότερη (25 εκατ. χρόνων) και πιο βαθιά λίμνη του κόσμου (1680 μ.) είναι η λίμνη Βαϊκάλη και βρίσκεται στη νότιο Σιβηρία κοντά στη πόλη Ιρκούτσκ. Οι κάτοικοι της περιοχής την αποκαλούν δικαιολογημένα θάλασσα αφού έχει μήκος
650 χλμ. και πλάτος που ποικίλει από 30 ως 70 χλμ. Για να περπατήσει κάποιος γύρω της θα χρειαζόταν 4 μήνες καθημερινού βαδίσματος.

Τροφοδοτείται από 300 ποτάμια και αν για κάποιο λόγο αποξηραίνονταν θα χρειαζόταν, για έναν ολόκληρο χρόνο, όλα τα ποτάμια του κόσμου να ρέουν σ’ αυτή για να ξαναγεμίσει. Στο εσωτερικό της φιλοξενεί 22 νησιά με μεγαλύτερο το νησί Οχλόν.

Είναι τόπος ασύγκριτης ομορφιάς και μοναδικής βιοποικιλότητας αφού υπολογίζεται ότι φιλοξενεί πάνω από 2500 χιλιάδες είδη ζώων, φυτών, ψαριών και μικροοργανισμών εκ των οποίων τα περισσότερα δε συναντιούνται σε καμιά άλλη λίμνη παγκοσμίως. Ανάμεσα τους και η φώκια της Βαϊκάλης που είναι το μόνο είδος φώκιας στον κόσμο που ζει αποκλειστικά σε γλυκό νερό και αποτελεί και το σύμβολο της λίμνης.

Σήμερα είναι ένας από τους πιο δελεαστικούς τόπους διακοπών στην Ασία. Έχει πανέμορφες ακτές, δυνατότητα πεζοπορίας ή περιηγήσεις με βάρκα, παρατήρηση πουλιών, ψαριών και φυτών. Εκτός από τη βιοποικιλότητα διαθέτει ιαματικές πηγές, νησιά, ξύλινες εκκλησίες και προϊστορικά μνημεία.
Την επισκέπτονται πάνω από 300.000 τουρίστες το χρόνο καθώς η λίμνη είναι ο παράδεισος των φυσιοδιφών και ένας ειδυλλιακός προορισμός για διακοπές, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.

Το καλοκαίρι η διαύγεια του πεντακάθαρου νερού της φτάνει στα 40 μέτρα βάθος. Οι ακτές της είναι γεμάτες με πολύχρωμα λουλούδια και φυσικά είναι η καλύτερη εποχή είτε για βαρκάδα στα κρυστάλλινα νερά είτε για πεζοπορία στα δάση και στην περιοχή που την περιβάλει.

Το φθινόπωρο οι άνεμοι που επικρατούν μπορούν πολύ γρήγορα να αναταράξουν την επιφάνεια της μετατρέποντας την τρικυμιώδη με κύματα που φτάνουν ως και τα 6 μέτρα.

Το χειμώνα είναι η κατάλληλη εποχή για βόλτες με έλκηθρο πάνω στη λίμνη καθώς για περίπου 5 μήνες, η επιφάνειά της καλύπτεται από στρώμα πάγου τόσο χοντρό, αλλά τόσο διάφανο που μοιάζει με γυαλί υψηλής αντοχής.