Επιμένω σ’ έναν άλλο κόσμο.
11 Αυγ 2022

Walt Whitman

Συντάκτης: Κων/νος Βούλγαρης | Κάτω από: Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα

Walt Whitman (1819-1892) was born on Long Island, and grew up in Brooklyn, New York. He is among the most influential poets in the American canon, often called the father of free verse.

 

I Hear America Singing

I hear America singing, the varied carols I hear,
Those of mechanics, each one singing his as it should be blithe and strong,
The carpenter singing his as he measures his plank or beam,
The mason singing his as he makes ready for work, or leaves off work,
The boatman singing what belongs to him in his boat, the deckhand singing on the steamboat deck,
The shoemaker singing as he sits on his bench, the hatter singing as he stands,
The wood-cutter’s song, the ploughboy’s on his way in the morning, or at noon intermission or at sundown,
The delicious singing of the mother, or of the young wife at work, or of the girl sewing or washing,
Each singing what belongs to him or her and to none else,
The day what belongs to the day—at night the party of young fellows, robust, friendly,
Singing with open mouths their strong melodious songs.

 

Ακούω την Αμερική να τραγουδά

Ακούω την Αμερική να τραγουδά, κάλαντα κάθε λογής ακούω:
Εκείνα των μηχανικών— καθένας έχει το δικό του τραγούδημα, όπως αρμόζει, χαρούμενο, δυνατό·
ο ξυλουργός το δικό του, καθώς μετράει τη σανίδα ή τη δοκό·
ο χτίστης το δικό του, σαν ετοιμάζεται για τη δουλειά ή σχολάει·
ο βαρκάρης τραγουδά για ό,τι του ανήκει μέσα στη βάρκα του, ο ναυτεργάτης τραγουδά απάνω στο κατάστρωμα του ατμόπλοιου·
ο υποδηματοποιός καθισμένος στον πάγκο του, ο πιλοποιός όρθιος.
Υπάρχει το τραγούδι του ξυλοκόπου κι αυτό του χωριατόπαιδου σαν ξεκινά πρωί-πρωί να πάει να οργώσει ή όταν το μεσημέρι κάνει διάλειμμα ή όταν γέρνει ο ήλιος·
το τερπνό τραγούδι της μάνας, της νεαρής συζύγου στην εργασία της, του κοριτσιού που ράβει, που πλένει—
καθένας τους και καθεμιά τραγουδά γι’ αυτό που ανήκει στον ίδιο, την ίδια, και σε κανέναν άλλο!
Η μέρα εξυμνεί αυτά που της ανήκουν·
τη νύχτα όμως, το παρεάκι των νεαρών συντρόφων, των τόσο ρωμαλέων και φιλικών,
ξεχύνεται και τραγουδά δυνατά, με ορθάνοιχτα στόματα, τα μελωδικά τους τραγούδια.

Ετικέτες: ,

Αφήστε μια απάντηση