Kahlil Gibran (1883-1931) was a Lebanese-American writer, poet and visual artist, born in Bsharri, Lebanon.
On Children
And a woman who held a babe against her bosom said, Speak to us of Children.
And he said:
Your children are not your children.
They are the sons and daughters of Life’s longing for itself.
They come through you but not from you,
And though they are with you yet they belong not to you.
You may give them your love but not your thoughts,
For they have their own thoughts.
You may house their bodies but not their souls,
For their souls dwell in the house of tomorrow, which you cannot visit, not even in your dreams.
You may strive to be like them, but seek not to make them like you.
For life goes not backward nor tarries with yesterday.
You are the bows from which your children as living arrows are sent forth.
The archer sees the mark upon the path of the infinite, and He bends you with His might that His arrows may go swift and far.
Let your bending in the archer’s hand be for gladness;
For even as He loves the arrow that flies, so He loves also the bow that is stable.
Για τα παιδιά
Και μια γυναίκα που κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά, είπε: — Μίλησέ μας για τα παιδιά.
Κι εκείνος είπε:
— Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοι κι οι θυγατέρες της λαχτάρας που νοιώθει η ζωή για τον εαυτό της.
Έρχονται μέσω υμών αλλά όχι από εσάς
και, παρότι είναι μαζί σας, δεν σας ανήκουν.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις σκέψεις σας,
διότι κάνουν δικές τους σκέψεις.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και την ψυχή τους,
διότι η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, το οποίο εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε ούτε καν στα όνειρά σας.
Μπορείτε να πασχίσετε να τους μοιάσετε, μην προσπαθήσετε όμως να τα κάνετε ίδια μ’ εσάς.
Διότι η ζωή δεν γυρίζει πίσω και δεν καθυστερεί στο χθες.
Είστε τα τόξα απ’ τα οποία εκτοξεύονται τα παιδιά σας σαν ολοζώντανα βέλη.
Ο τοξευτής διακρίνει το στόχο στην ατραπό του απείρου και σας λυγίζει με τη δύναμή Του ώστε τα βέλη Του να τιναχτούν γοργά, μακριά.
Είθε το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη να φέρει χαρά.
Διότι όπως αγαπά το ιπτάμενο βέλος, έτσι αγαπά και το σταθερό τόξο.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.