The Psychic
He said I must pay special attention in cars. He wasn’t, he assured me, saying that I’d be in an accident but that for two weeks some particular caution was in order, &, he said, all I really needed to do was throw the white light of Alma around any car I entered & then I’d be fine. & when I asked about Alma, he said, Oh, come on, you know Alma well. You two were together first in Egypt & then at Stonehenge, & I nodded though I’ve never been—in this life at least—to Stonehenge; then I said, Shouldn’t I always throw the white light of Alma around a car? & when he said, Well, it wouldn’t hurt, I said, What about around planes, houses? What if I throw the white light of Alma around anyone who might need protection from the reckless speed of driving or the reckless swerve & skid of the world? & the psychic opened his hands & shrugged up his shoulders. So despite your doubt or mine as to why I’d gone there, to a psychic, in—I kid you not—a town of psychics—in the first place, right now, as you read this, let me throw the white light of Alma around you & everyone you pass close to today, beloved or stranger, the grocer, the bus driver, the boy on his longboard, the lady you stand silent beside in the elevator, & also I am throwing it around anyone they care about anywhere in the spin of the world, because, we can agree that these days, everywhere, particular caution is in order &, even if unverifiable, the light of my dear sister Alma, couldn’t hurt.
Το μέντιουμ
Είπε ότι πρέπει να δώσω ιδιαίτερη προσοχή στα αυτοκίνητα. Δεν εννοούσε, με διαβεβαίωσε, ότι θα μου συνέβαινε κάποιο δυστύχημα, αλλά ότι για δυο βδομάδες θα έπρεπε να έχω κάπως το νου μου & το μόνο που πραγματικά χρειαζόταν να κάνω ήτανε, λέει, να ρίχνω το λευκό φως της Άλμα γύρω από οποιοδήποτε αυτοκίνητο έμπαινα μέσα & τότε θα ήμουν μια χαρά. & όταν τον ρώτησα για την Άλμα, μου είπε: Έλα ρε συ, αφού την ξέρεις καλά την Άλμα. Είχατε πάει & οι δυο μαζί πρώτα στην Αίγυπτο & μετά στο Στόουνχεντζ. Eγώ έγνεψα καταφατικά μολονότι δεν έχω βρεθεί ποτέ —τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή— στο Στόουνχεντζ. Τότε του είπα: Δεν θα ‘πρεπε να ρίχνω πάντα το λευκό φως της Άλμα γύρω από κάθε αυτοκίνητο; & όταν μου απάντησε: Χμ, κακό δεν θα έκανε πάντως, του είπα: Τι θα γίνει όμως με τα αεροπλάνα, τα σπίτια; Να μην ρίχνω το λευκό φως της Άλμα γύρω από κάθε άνθρωπο που μπορεί να κινδυνεύει από την υπερβολική ταχύτητα ή το ριψοκίνδυνο στροβίλισμα & ντεραπάρισμα του κόσμου; & τότε το μέντιουμ άνοιξε τις παλάμες του & ανασήκωσε τους ώμους του. Έτσι, παρά την απορία τη δική σου ή τη δική μου γιατί καν να πάω εκεί, σε ένα μέντιουμ, σε μία πόλη —δεν σου κάνω πλάκα— γεμάτη μέντιουμ, τώρα που το διαβάζεις αυτό, επίτρεψέ μου να ρίξω το λευκό φως της Άλμα γύρω από σένα & γύρω από όλους όσους εσύ θα προσπεράσεις σήμερα, αγαπημένους ή αγνώστους, τον παντοπώλη, τον οδηγό του λεωφορείου, το αγόρι που κάνει λόνγκμπορντ [μακρύ σκέιτμπορντ], την κυρία που στέκεσαι σιωπηλός δίπλα της στο ασανσέρ, & επίσης το ρίχνω γύρω από κάθε άνθρωπο για τον οποίο νοιάζονται όλοι αυτοί μες στο στροβίλισμα του κόσμου, γιατί, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι αυτές τις μέρες, παντού, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή & (παρότι αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να επαληθευτεί) το φως της αγαπημένης μου αδερφής, της Άλμα, κακό δεν θα έκανε πάντως.
Victoria Redel was born in NYC in 1959.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.