Your Catfish Friend
If I were to live my life
in catfish forms
in scaffolds of skin and whiskers
at the bottom of a pond
and you were to come by
one evening
when the moon was shining
down into my dark home
and stand there at the edge
of my affection
and think, “It’s beautiful
here by this pond. I wish
somebody loved me,”
I’d love you and be your catfish
friend and drive such lonely
thoughts from your mind
and suddenly you would be
at peace,
and ask yourself, “I wonder
if there are any catfish
in this pond? It seems like
a perfect place for them.”
Ο φίλος σου, το γατόψαρο
Εάν ήταν να ζήσω τη ζωή μου
με τη μορφή γατόψαρου,
με σκαλωσιές δέρματος και μουστάκια
μες στο βυθό μιας λιμνούλας
κι εσύ επρόκειτο να έρθεις κοντά μου
ένα βράδυ
που το φεγγάρι θα έλαμπε
και θα ‘ριχνε το φως του
στο κατασκότεινο σπίτι μου,
εάν στεκόσουν εκεί,
στο χείλος της τρυφερότητάς μου
και σκεφτόσουν «είναι όμορφα εδώ,
δίπλα στη λιμνούλα·
μακάρι κάποιος
να μ’ αγαπούσε κι εμένα!»,
θα σε αγαπούσα εγώ
και θα ‘μουν ο φίλος σου,
το γατόψαρο.
Θα έδιωχνα κάτι τέτοιες μοναχικές σκέψεις
απ’ το μυαλό σου
και ξαφνικά
θα γαλήνευες.
Θα αναρωτιόσουν:
«Υπάρχουν άραγε γατόψαρα
στη λιμνούλα;
Θα ήταν μάλλον
ένα τέλειο μέρος για κείνα».
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.