When You Are Old
When you are old and grey and full of sleep,
And nodding by the fire, take down this book,
And slowly read, and dream of the soft look
Your eyes had once, and of their shadows deep;
How many loved your moments of glad grace,
And loved your beauty with love false or true,
But one man loved the pilgrim soul in you,
And loved the sorrows of your changing face;
And bending down beside the glowing bars,
Murmur, a little sadly, how Love fled
And paced upon the mountains overhead
And hid his face amid a crowd of stars.
Όταν γεράσεις
Όταν γεράσεις, ασπρίσεις, καταβληθείς
και το κεφάλι θα κουνάς στη φωτιά δίπλα,
ετούτο το βιβλίο κατέβασε και διάβασε αργά κι αναπόλησε
το βλέμμα το απαλό που είχαν κάποτε τα μάτια σου—
και τις βαθιές σκιές τους.
Πόσοι αλήθεια αγάπησαν τη χάρη σου και τη χαρά σου;
Αγάπησαν την ομορφιά σου με αγάπη ψεύτικη ή αληθινή;
Ένας μονάχα αγάπησε την ταξιδιάρικη ψυχή σου (ψυχή προσκυνητή)
κι αγάπησε τις θλίψεις σου, το πρόσωπό σου που δεν έμεινε ποτέ ίδιο.
Και σκύβοντας πλάι στη θερμάστρα που θα φεγγοβολά,
θα ψιθυρίσεις —λίγο θλιμμένα— πως η Αγάπη… έφυγε!
Βημάτισε απάνω στα βουνά πέρα ψηλά,
το πρόσωπό της έκρυψε μες σ’ ένα πλήθος αστέρια.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.