Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια
Σημαίνει κι η Αγια–Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,
Με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες.
Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης
κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιάν εσειόταν οι κολόνες.
Να μπούνε στο χερουβικό και να βγει ο βασιλέας
Φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ΄αρχαγγέλου στόμα:
«Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’ άγια,
παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε,
γιατί ‘ναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.
Μον’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να ‘ρθουν τρία καράβια
Το’ να να πάρει το σταυρό και τ’ άλλο το Βαγγέλιο
Το τρίτο, το καλύτερο, την άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν»
Η Δέσποινα ταράχτηκε, κι εδάκρυσαν οι εικόνες.
«Σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μη πολυδακρύζεις,
// (κι εσείς ’κόνες μην κλαίτε)
Πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά σας θα ‘ναι.
// (πάλι δικά μας θα’ ναι)
