Κύρια μειονεκτήματα του δραστήριου ανθρώπου.

Από τους επαγγελματικά δραστήριους ανθρώπους λείπει συνήθως η υψηλότερη δραστηριότητα, εννοώ την ατομική.

Εργάζονται ως υπάλληλοι, έμποροι, επιστήμονες, πράγμα που σημαίνει ως οντότητες γένους και όχι ως εντελώς συγκεκριμένοι, ατομικά προσδιορισμένοι και μοναδικοί άνθρωποι. Από αυτή την άποψη είναι αδρανείς.

Η δυστυχία των επαγγελματικά δραστήριων έγκειται στο ότι σχεδόν πάντοτε η δραστηριότητά τους είναι κάπως άλογη.

Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να ερωτήσεις τον τραπεζίτη που μαζεύει λεφτά ποιός είναι ο σκοπός της ακατάπαυστης δραστηριότητάς του: η δραστηριότητα αυτή είναι άλογη. Οι δραστήριοι κατρακυλούν, όπως κατρακυλάει η πέτρα, σύμφωνα με τη βλακεία της μηχανικής. Όπως σ’ όλες τις εποχές, οι άνθρωποι χωρίζονται και τώρα σε σκλάβους καιελεύθερους. γιατί  όποιος δεν έχει στη διάθεσή του τα δύο τρίτα της ημέρας του είναι σκλάβος, κι ας είναι κατά τα άλλα ό,τι θέλει: πολιτικός, έμπορος, υπάλληλος, επιστήμονας.