Το βιβλίο αυτό, πιστεύω θα μου μείνει αξέχαστο. Θεωρώ πως είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας από εμάς, μπορεί να μεταφερθεί χιλιάδες χρόνια πίσω, στην χρυσή εποχή του Περικλή, την εποχή που η Αθήνα βρισκόταν στο απόγειό της. Η συγγραφέας περιγράφει με τρόπο μοναδικό και απίστευτα παραστατικό το σκηνικό στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία. Εμφανίζονται μπροστά σου το λιμάνι του Πειραιά, τα Μακρά Τείχη, οι πλατείες, τα συμπόσια των πλούσιων πολιτών, οι χώροι στους οποίους παρευρίσκονταν οι γυναίκες με τόση ζωντάνια και αμεσότητα που νομίζεις πως εσύ ο ίδιος, κάνεις μια βόλτα στην αρχαία Αθήνα.
Πέρα όμως από την “βόλτα στο παρελθόν” που σου προσφέρει αυτό το βιβλίο, αποκτάς και πολλές γνώσεις για εκείνη την εποχή. Παρατηρείται ο τρόπος ζωής των Αθηναίων πολιτών που κύρια υποχρέωση τους ήταν η συμμετοχή τους στα κοινά και στην διοίκηση της πόλης .Ακόμα διαφαίνεται η ζωή των γυναικών εκείνη την εποχή καθώς βρίσκονταν όλη την ημέρα στο σπίτι τους και μονάχα οι γυναίκες “ελευθέρων ηθών”, όπως η Φρύνη, εμφανίζονται με μια μεγαλύτερη άνεση στον έξω κόσμο μονάχες. Τέλος γίνεται μία αναφορά στον τρόπο ζωής και αντιμετώπισης των δούλων στην αρχαία Αθήνα, καθώς δεν είχαν τις καλύτερες συνθήκες ζωής λόγω της χαμηλής κοινωνικής και οικονομικής τους τάξης.
Ακόμα λατρεύω γεγονός πως ο Αριστοκλής αγωνιζόταν με τόσο πάθος για να βρει τον δολοφόνο του ξαδέλφου του, του Νικόστρατου. Διεξάγει ατέλειωτες έρευνες με σκοπό να βρει τον αληθινό ένοχο αυτού του εγκλήματος. Παρόλο που πολλές φορές οδηγείται σε λανθασμένα συμπεράσματα δεν το βάζει ποτέ κάτω φτάνοντας στο σημείο να ρισκάρει ακόμα και την ίδια την ζωή του. Όπως φαίνεται από το βιβλίο όταν έχει αρχίσει να διαλευκάνει την υπόθεση γίνονται από τον δολοφόνο πολλές απόπειρες για να δολοφονήσει τον Αριστοκλή. Ωστόσο εκείνος αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και τελικά ανακαλύπτει τον διπρόσωπο άνθρωπο ο οποίος σκότωσε τον ξάδελφο του αλλά παράλληλα έδειχνε με ψεύτικο τρόπο, πως ήταν φίλος του αδελφού του χωρίς να είναι αληθινά φίλος του. Στην πραγματικότητα τον πλησίασε με σκοπό να μην τον υποψιαστούν. Το ένστικτο όμως το Αριστοκλή του έλεγε πως κάτι δόλιο κρυβόταν κάτω από αυτόν τον άνθρωπο και αποδείχθηκε πως είχε δίκιο.
Επομένως θεωρώ αυτό το βιβλίο πως ήταν εκπληκτικό και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η ιστορία, η παραστατικότητα με την οποία εμφανίζεται ο τρόπος ζωής στην Αθήνα τον 4ο αιώνα π.Χ. , ο καθοριστικός ρόλος που “έπαιζε” ο κάθε χαρακτήρας ξεχωριστά και ο μοναδικός τρόπος παρουσίασης του βιβλίου χάρη στη συγγραφέα, καθιστούν το βιβλίο ως ένα μοναδικό μυθιστόρημα!
