Στην Ελληνική εκπαίδευση κυριαρχεί το δασκαλοκεντρικό σύστημα διδασκαλίας. 
Ο εκπαιδευτικός ξεκινά και ολοκληρώνει την διδασκαλία με ένα σχέδιο μαθήματος το οποίο ακολουθεί προσπαθώντας να μην παρεκκλίνει από την πορεία του.
Το σχέδιο μαθήματος όμως, έχει δομηθεί με μια φιλοσοφία που συνήθως δεν λαμβάνει υπ’όψιν τις ιδιαιτερότητες των μαθητών και τους διαφορετικούς τρόπους που έχει ο καθένας από αυτούς για να κατακτά την γνώση. Η σχολική τάξη θεωρείται ότι αποτελείται από ένα σύνολο μαθητών που έχουν όλοι τις ίδιες ικανότητες και τον ίδιο τρόπο σκέψης. Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι αρκετοί μαθητές να είναι ανενεργοί κατά την διάρκεια της διδασκαλίας ενώ κάποιοι άλλοι να μην μπορούν να παρακολουθήσουν την πορεία του μαθήματος και τελικά να μην μαθαίνουν.Το φαινόμενο αυτό, το οποίο δεν παρουσιάζεται μόνο στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, οδήγησε την παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα στην ανάπτυξη στρατηγικών διδασκαλίας με τις οποίες θα ενεργοποιείται το σύνολο των μαθητών της τάξης. Με διάφορες τεχνικές διδασκαλίας που έχουν δημιουργηθεί η διαδικασία της μάθησης διαφοροποιείται ανάλογα με τον τρόπο σκέψης κάθε μαθητή. Η πορεία της διδασκαλίας οργανώνεται με τρόπο τέτοιο ώστε οι μαθητές να χτίζουν τις νέες γνώσεις πάνω στις προϋπάρχουσες, αλλά και να είναι η συνεχής αξιολόγηση του έργου που παράγει κάθε μαθητής.
Η διαφοροποιημένη μάθηση σε συνδυασμό με την εργαλεία ταξινομίας είναι μια εκδοχή διδασκαλίας η οποία οδηγεί σε ικανοποιητικά αποτελέσματα όσον αφόρα την ενεργοποίηση των μαθητών και την αποτελεσματική μάθηση.
*Η εικόνα είναι από: http://edtheory.blogspot.com/2016/04/differentiated-instruction.html
Κάτω από : S.T.E.M | Με ετικέτα: Διαφοροποιημένη Διδασκαλία, Διαφοροποιημένη Μάθηση
