Μπάουχαους
Το Μπαουχάους (γερμ. Staatliches Bauhaus ή Bauhaus) ήταν καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική σχολή που ιδρύθηκε από τον Βάλτερ Γκρόπιους και λειτούργησε κατά την περίοδο 1919-1933 στη Γερμανία, και έγινε διάσημη για για την προσέγγιση του σχεδιασμού που δημοσιοποίησε και δίδασκε
ΒΑΣΙΛΙ ΚΑΝΤΙΝΣΚΙ 2
Σαν σήμερα, 4 Δεκεμβρίου 1866, γεννήθηκε ο καλλιτέχνης
που όρισε την αφηρημένη τέχνη με το έργο του
Κείμενο: Αργυρώ Μποζώνη
Email: abozoni@elculture.gr
«Οι μεγάλοι μου πίνακες γεννιούνται σιγά – σιγά μέσα στην καρδιά μου»
Οι συναρπαστικές του εικόνες αφηγούνται το παιχνίδι της ζωής, την περιπέτεια, τη χαρά, τη θλίψη, τον άνθρωπο κατακερματισμένο μέσα στη δίνη των γεγονότων. Είναι μια ζωγραφική που απεικονίζει την πραγματικότητα με πολυδιάστατη προσέγγιση, ρεαλισμό, χιούμορ, φαντασία και προπάντων «αυτοσχεδιασμό», τίτλο που έδωσε ο ζωγράφος σε αρκετούς πίνακές του.
ΒΑΣΙΛΙ ΚΑΝΤΙΝΣΚΙ
Ο Βασίλι Καντίνσκι
Γεννήθηκε στη Μόσχα το Δεκέμβριο του 1866 από ευκατάστατη οικογένεια. Αρχικά σπούδασε νομικά και αργότερα σε ηλικία τριάντα χρονών ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία. Εγκατέλειψε τη Ρωσία και εγκαταστάθηκε στο Μόναχο, παρακολούθησε μαθήματα του Φραντς φον Στουκ και το 1901 ίδρυσε την ομάδα Φάλαγγα που συγκρούστηκε με την ακαδημαϊκή παράδοση. Τα πρώτα του έργα είναι εμπνευσμένα από:
- τον φωβισμό
- τους εκπροσώπους της Γέφυρας
- από τους μύθους της λαϊκής παράδοσης
Ο Γαλάζιος Καβαλάρης
Το 1912 ίδρυσε την ομάδα Γαλάζιος Καβαλάρης που αντιπροσώπευσε τις τάσεις του γερμανικού εξπρεσιονισμού σε συνεργασία με τον Φραντς Μαρκ, έθεσε τις αρχές της νέας αισθητικής και πολλοί ζωγράφοι προσχώρησαν στην κίνηση αυτή που θεωρούσε δυνατή τη δημιουργία ατμόσφαιρας με τη γραμμή και το χρώμα χωρίς να υπάρχει ανάγκη ευδιάκριτου αντικειμένου.
Ο Καντίνσκι μετά το 1910 άρχισε να ζωγραφίζει τα ανεικονικά του έργα που απορρέουν από την ανάγκη να διαχωριστεί ολοκληρωτικά η περιοχή της φύσης από την περιοχή της τέχνης. Τις θεωρίες του αυτές για τη τέχνη διατύπωσε το 1912 στο βιβλίο του «Για το πνευματικό στην τέχνη».Η ζωγραφική του Καντίνσκι μπορεί να χωριστεί σε τρία στάδια. Το πρώτο χαρακτηρίζεται από αφηρημένες εξπρεσιονιστικές μορφές που θυμίζουν τοπία τους λεγόμενους αυτοσχεδιασμούς. Το δεύτερο στάδιο έχει επιδράσεις από τον Μάλεβιτς χαρακτηρίζεται από γεωμετρικά σύμβολα και αυστηρότερες μορφές. Μετά τη συμμετοχή του στο Μπάουχαους το 1922 κυριαρχεί ακόμη περισσότερο το γεωμετρικό στοιχείο. Στο Παρίσι μετά το 1934 αρχίζει το τρίτο στάδιο όπου οι μορφές γίνονται περισσότερο οργανικές χάνοντας τη γεωμετρική τους υπόσταση, τα χρώματα και η σύνθεση αποκτούν περισσότερη ελαφρότητα και θυμίζουν τα πρώτα χρόνια του έργου του.
