Για τη λέξη «δάσκαλος» με την ευρεία έννοια κι όχι μόνον του επαγγελματία, υιοθετώ την εξής αυθαίρετη ερμηνεία: Ο «άνθρωπος που καλεί τη δάδα», δας – καλος. Αυτός δηλαδή που καλεί το φως (της γνώσης) για να φύγει το σκοτάδι (της άγνοιας).
Σύμφωνα όμως με το λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας του Γεωργίου Μπαμπινιώτη, η ετυμολογία είναι: αρχ. < δι-δα-σκω, ενεστ. αναδιπλασιασμένος τ. του θ. δα-, το οποίο μαρτυρείται στο απρφ. Παθ. αορ. β΄ δα- ήναι (πβ. Αδαής) <δασ-ήναι< dηs-, που συνδέεται με λατ. Disco<<μαθαίνω>> , γαλλ. Discipline <<επιστήμη, μάθηση>> κ.α. (πηγή: διαδίκτυο)