Σχολικό έτος 2001-02
Συντονιστής: Κωνσταντίνος Κιουρτσής
Συμμετέχοντες: 33 Εκπαιδευτικοί (2 ομάδες)
Διάρκεια: πέντε ώρες για κάθε ομάδα (3:30-8:30 μμ)
Λίγα λόγια για τη λειτουργία της μαθητικής ομάδας εργασίας (πχ αγωγής υγείας) θα βρείτε στη διαδικτυακή θέση https://blogs.sch.gr/kkiourtsis/?p=6338
12η δραστηριότητα: η καρέκλα της χαράς και η καρέκλα της θλίψης
Στο μέσον της αίθουσας υπάρχουν δύο καρέκλες. O συντονιστής της ομάδας, ζητάει από τα μέλη της να στολίσουν τις δύο αυτές καρέκλες με τρόπο που η μία να φαίνεται σαν «χαρούμενη» και η άλλη σαν «θλιμμένη» καρέκλα.
Στη συνέχεια το κάθε μέλος που το επιθυμεί, εκφράζει κάτι που περιέχει χαρά ή κάτι που περιέχει θλίψη, αφού καθίσει στην αντίστοιχη καρέκλα. Στη συνέχεια οι δύο καρέκλες τοποθετούνται σε δύο αντίθετες γωνίας της αίθουσας, ώστε να απέχουν όσο γίνεται περισσότερο μεταξύ τους. Ζητείται τότε από το κάθε μέλος να κινηθεί μεταξύ τους και να σταθεί όρθιο ανάμεσα στις δύο καρέκλες, ανάλογα με τα συναισθήματά του εκείνης της στιγμής. Όποιο μέλος το επιθυμεί, εξηγεί και γιατί επέλεξε τη συγκεκριμένη θέση.
13η δραστηριότητα: Οι σημερινές ανάγκες μου
Ο συντονιστής της ομάδας ζητάει από τα μέλη της να θυμηθούν ανάγκες του σημερινού καταναλωτή και να τις καταγράψουν σε έναν πίνακα. Διευκολύνει τα μέλη θυμίζοντας κάποιες από αυτές (ύπνος, συντροφιά, υγεία, ασφάλεια, ενημέρωση, κά). Στη συνέχεια ετοιμάζει στον πίνακα δύο στήλες, με τίτλους : «πραγματικές ανάγκες» και «πλασματικές ανάγκες».
Η ομάδα αποφασίζει ποιές από τις ανάγκες που σημειώθηκαν στον πίνακα είναι πραγματικές και ποιές είναι πλασματικές, και τις καταχωρεί στην αντίστοιχη στήλη.
Στη συνέχεια, τα μέλη εκφράζουν την προσωπική τους άποψη για τις ανάγκες που έχουν καταγραφεί στις δύο στήλες.
14η δραστηριότητα: πιες νερό με τη χούφτα σου
Ο συντονιστής της ομάδας διαβάζει την παρακάτω ιστορία: “Λένε για έναν ερημίτη, όταν είδε κάποτε ένα παιδί να πίνει το νερό της πηγής με τη φούχτα του, θεώρησε ότι το δικό του κύπελλο ήταν μία περιττή πολυτέλεια και το πέταξε”.
Μετά συντονιστής ζητάει από τα μέλη της ομάδας να εκφράσουν κάτι που κατέχουν, το θεωρούν περιττό και ενδεχομένως θα έπρεπε να το πετάξουν.