Βιωματικό Σεμινάριο για Εκπαιδευτικούς «εθελοντισμός: προσωπική προσφορά υπηρεσιών και πόρων στο συνάνθρωπο και στην κοινότητα». Δραστηριότητα 8.

Εγχειρίδια-Άρθρα Εκπαιδευτική Συμβουλευτική Μελέτη Περίπτωσης Προσωπικές Εργασίες

Σχολικό έτος 2002-13
Συμμετέχοντες: 152 εκπαιδευτικοί (8 ομάδες).
Συντονιστής: Κωνσταντίνος Κιουρτσής
Διάρκεια: πέντε ώρες για κάθε ομάδα (3:30-8:30 μμ)
Λίγα λόγια για τη λειτουργία της μαθητικής ομάδας εργασίας (πχ αγωγής υγείας) θα βρείτε στη διαδικτυακή θέση http://blogs.sch.gr/kkiourtsis/?p=6338
 
8η  δραστηριότητα: ο Πολυζώης, γιος του Πολύδωρου    
O συντονιστής της ομάδας, διαβάζει την παρακάτω ιστορία (το κείμενο είναι δημιούργημα του Κωνσταντίνου Κιουρτσή):
” Ο Πολυζώης, ήτανε δέκα χρονών όταν έχασε τον πατέρα του στον πόλεμο της Αλβανίας. Άλλοι  άντρες του νησιού επέστρεψαν, και άλλοι έμειναν θαμμένοι  σε κάποιο στρατιωτικό νεκροταφείο. Πολλά τα ορφανά του πολέμου. Ακολούθησε η Γερμανική κατοχή, και τα πράγματα στο σπίτι του Πολυζώη, δύσκολα. Ευτυχώς που ένας γείτονας, ο μπαρμπα-Γρέπος, τον πήρε στη δούλεψή του τσιράκι του, να μάθει την τέχνη, να βγάζει κι ένα μεροκάματο. Ο μπαρμπα-Γρέπος ήτανε μαραγκός,  τεχνίτης στον ταρσανά του νησιού. Και ο πατέρας του Πολυζώη  την ίδια δουλειά είχε πριν τον πόλεμο. Επισκεύαζε τις βάρκες των ψαράδων.
Στην αρχή, ο Πολυζώης ήταν για τα θελήματα.. Έφερνε νερό στο μάστορα όταν  διψούσε, συμμάζευε τα εργαλεία του, τέτοια. Στον ταρσανά δούλευαν κι άλλοι μαστόροι. Είχαν κι αυτοί τα τσιράκια τους. Όλα ορφανά του πολέμου. Τις πιο πολλές αυτά ήταν φοβισμένα από τις αγριοφωνάρες των μαστόρων. Οι εντολές τους κοφτές:
” Άντε αναθεματισμένο, που όλη την ώρα σκαλίζεις τη μύτη σου! Μια ώρα περιμένω τα καρφιά!  Ξύπνα και νύχτωσε! ”
Τον Πολυζώη όμως κανένας μάστορας δεν του κακομίλησε. Όλοι το ξέρανε, ότι ο μπαρμπα-Γρέπος, δεν σήκωνε αγριοφωνάρες προς τον Πολυζώη.
Περνούσαν έτσι τα χρόνια, ο Πολυζώης μάθαινε τη τέχνη, είχε και καλό χέρι, προόδευε. Από τσιράκι εξελίχτηκε σε βοηθό του μάστορα. Τον εκτιμούσαν όλοι στον ταρσανά. Κάποιες δουλειές, ο μπαρμπα-Γρέπος του τις έδινε να τις τελειώσει μόνος του.
Κάποιο πρωινό, γίνεται μια μεγάλη φασαρία με ένα μάστορα  και το τσιράκι του. Ο μάστορας φώναζε τόσο άγρια, που ενοχλήθηκαν όλοι οι γύρω, και είχαν ένα βλέμμα σαν να του έλεγαν: “Είπαμε, αλλά όχι κι έτσι!”. Ο Πολυζώης βρήκε τον μπαρμπα-Γρέπο που άφησε την πλάνη του και κοίταζε τη σκηνή απορημένος, έκατσε  δίπλα του και τον ρώτησε: “Μάστορα, εσύ γιατί ποτές σου δε με χτύπησες και δε με έβρισες;”
Ο μπαρμπα-Γρέπος τον κοίταξε βαθιά στα μάτια και του είπε ήρεμα:
“Ξέρω τί είναι να χάνεις τον άνθρωπό σου. Η κυρά μου, έχασε το γιο μας, πάνω στη γέννα και από τότε δεν ξανάπιασε παιδί …”.

Στη συνέχεια ο  συντονιστής της ομάδας εμπειρίας, ζητάει από το κάθε μέλος της να θυμηθεί κάποια περίπτωση  γνωστού παιδιού από το ευρύτερο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον του που έχασε  τον ένα ή και τους δύο γονείς του λόγω θανάτου, διαζυγίου, υιοθεσίας κλπ. Σε ζευγάρια, συζητούνται οι δύο περιπτώσεις.
Στην ολομέλεια, τα μέλη εκθέτουν την άποψή τους σχετικά με το ρόλο του σχολείου στη διαχείριση ομοίων καταστάσεων.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *