Οι φιλόσοφοι και οι σοφοί κατά το πέρασμα των αιώνων έχουν μιλήσει για τη δύναμη που ασκεί η μουσική στον αναπτυσσόμενο χαρακτήρα των νέων. Η επίδραση αυτή έχει τις επιπτώσεις της στην ηθική ανάπτυξη των νέων και στη διαμόρφωση του πολιτισμού που ακολουθεί.
Τον 6ο μ.Χ. αιώνα ένας Ιταλός φιλόσοφος έγραψε: « η μουσική μπορεί να εγκαταστήσει ή να καταστρέψει την ηθική. Διότι καμία δίοδος δεν είναι πιο ανοιχτή προς την ψυχή απ ότι αυτή δια μέσω των ώτων.»
Πιο σύγχρονος με τις μέρες μας είναι ο Αμερικανός φιλόσοφος Henry David Thoreau ο οποίος είπε: « η μουσική μπορεί να είναι μεθυστική. Και όπως φαίνεται αυτή η επιρροή κατέστρεψε τους αρχαίους πολιτισμούς της Ελλάδας και της Ρώμης. Αυτή θα καταστρέψει την Αγγλία και την Αμερική».
Ο Cyril Scott ένας ακόμα Αμερικανός συνθέτης μας λέει: «η επικρατούσα άποψη ότι η μουσική είναι το αποτέλεσμα της έκφρασης του πολιτισμού μιας περιοχής και το συναίσθημα που επικρατεί είναι μάλλον εσφαλμένη. Δηλαδή πιστεύεται ότι πρώτα ήρθε ο πολιτισμός και μετά η χαρακτηριστική του μουσική. Ισχύει όμως το αντίθετο όπως μας δείχνει η ιστορία. Μια καινοτομία στη μουσική έκφραση ενός τόπου έχει ακολουθηθεί από καινοτομίες στην ηθική και σε επέκταση στην πολιτική. Η παρακμή που παρατηρήθηκε στον πολιτισμό των αρχαίων Αιγυπτίων και των Ελλήνων ακολούθησε την παρακμή στην μουσική τους!»
Τα παραπάνω αναφέρονται για να δοθεί βάρος στην θεωρία αυτή και για να καταλάβουν οι αναγνώστες ότι ο ρόλος της μουσικής είναι σπουδαίος για την ανάπτυξη μας ως άνθρωποι αλλά και για τον πολιτισμό μας.
Οι φιλόσοφοι και οι σοφοί όπως και οι σκεπτόμενοι των παρελθόντων ετών πίστευαν ότι η καλή μουσική οδηγεί τον άνθρωπο προς την αρετή ενώ η κακή μουσική τον οδηγεί στην φαυλότητα! Με άλλα λόγια η μουσική που είναι γενικά αποδεκτή από έναν πολιτισμό είναι προφανές ότι θα καθορίσει την ηθική του και τελικά θα οδηγήσει είτε στην ανάπτυξη του είτε στην πτώση του πολιτισμού του!
Η μουσική έχει τη δύναμη να καθοδηγήσει το άτομο προς την αρετή ή την φαυλότητα αλλά όχι και να του επιβάλλει είτε το ένα είτε το άλλο. Επηρεάζει, με άλλα λόγια μπορεί να επιδράσει σαν ένα ύπουλο δηλητήριο το οποίο δεν σκοτώνει αμέσως αλλά σιγά-σιγά, καθώς εισχωρεί στο υποσυνείδητο και εδραιώνει τις πεποιθήσεις μας προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Η ερώτηση όμως είναι: « γιατί η μουσική έχει τόση δυνατή επιρροή στον ψυχισμό του ανθρώπου;» Η μουσική ως ένα είδος τέχνης έχει την μοναδικότητα να εκφράζει το αντικείμενο το οποίο μιμείται. Φροντίζει ώστε να διατυπώσει ένα συναίσθημα ή μια πεποίθηση που ο συνθέτης θέλει να εκφράσει. Με αυτό τον τρόπο η μουσική μπορεί να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά τον ακροατή.
Η κίνηση που δημιουργούν οι μουσικές νότες μπορούν να εκφράσουν μέσω της μελωδίας, της αρμονίας, του ρυθμού και του τόνου τα ενδότερα πάθη και τα αισθήματα του συνθέτη.
Όπως υπάρχουν τα αισθήματα για παράδειγμα: του φόβου, της λύπης, της οργής, της αγάπης, της απελπισίας έτσι μπορούν οι νότες να εκφράσουν τα συναισθήματα αυτά και να επιτείνουν την συγκίνηση που μας επιφέρουν. Η μουσική μπορεί να μιμηθεί τα συναισθήματα αυτά και ο ακροατής να παρασυρθεί από το άκουσμα τους. Δεν χρειάζεται να πει κάποιος σε έναν ότι το τάδε κομμάτι είναι χαρούμενο ή ότι το άλλο είναι λυπηρό. Μόνο με το άκουσμα τους αλλάζει αμέσως η διάθεση και είτε μας έρχεται να χορέψουμε είτε να κάτσουμε ήσυχα και να αφήσουμε τις νότες να μας αγκαλιάσουν.
Ότι η μουσική εντείνει τα συναισθήματά μας προς μια κατεύθυνση είναι γεγονός. Το βλέπουμε για παράδειγμα και σε έργα κινηματογραφικά. Όταν θέλει ο σκηνοθέτης να μας δείξει ότι επέρχεται κίνδυνος αλλάζει την μουσική και αμέσως βρισκόμαστε σε επιφυλακή. Σε όλες τις στιγμές η μουσική μας προδιαθέτει ανάλογα με τις διαθέσεις του σκηνοθέτη. Η μουσική στην ουσία μας δίνει την δυνατότητα να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας και μέσω αυτής να αλλάξουμε και διάθεση. Η κοινή γραμμή, ο σύνδεσμος που βρίσκεται ανάμεσα στην μουσική και την δημιουργία ενός ενάρετου ατόμου εξ αιτίας της το καταλαβαίνουμε όταν αντιληφθούμε ότι η εγκράτεια, το σθένος και άλλα ενάρετα αισθήματα δημιουργούνται στο άκουσμα της (ή όχι) και εντείνεται η λογική σκέψη (ή όχι).
Η μουσική ως έκφραση τέχνης κινεί τον άνθρωπο να εκφράσει τα συναισθήματα και τα πάθη που η ίδια η μουσική «προκαλεί». ʼρα να ακούμε επανειλημμένα την ίδια μουσική, μας γίνεται συνήθεια και η έκφραση που προκαλείται από το άκουσμα της, είτε καλή είτε κακή, τείνει να κρύβεται ώστε το άτομο να μην αντιλαμβάνεται την επίδραση που έχει στον χαρακτήρα του και τον ψυχισμό του. Σε σχέση με αυτό ο Αριστοτέλης είχε πει: «Τα αισθήματα δημιουργούνται από την μελωδία και τον ρυθμό, οπότε με την μουσική ο άνθρωπος συνηθίζει να έχει τα «σωστά» ή τα «λανθασμένα = κακά» αισθήματα. Με τον τρόπο αυτό η μουσική έχει την δύναμη να δημιουργεί τον χαρακτήρα.»
Η μουσική μπορεί να μιμηθεί την λογική, έντιμη και ενάρετη μορφή της ζωής αλλά μπορεί να επιφέρει και το αντίθετο αποτέλεσμα αν είναι τέτοιος ο ρυθμός και η μελωδία της και ο σκοπός του συνθέτη.
Πως μπορούμε να διδάξουμε τον εαυτό μας τι είναι καλό και λογικό; Πως μπορούμε να χαλιναγωγήσουμε τα πάθη μας; Η μουσική είναι ένα από τα δυνατότερα μέσα για να το πετύχουμε αυτό. Όπως αναφέρει ο Πλάτων στην «Πολιτεία»: Η μουσική εκπαίδευση είναι ένα πιο δυνατό όργανο από οτιδήποτε άλλο επειδή ο ρυθμός και η αρμονία βρίσκουν τρόπο να εισχωρήσουν στα ενδότερα της ψυχής».
Υπάρχει μια μεγάλη συλλογή καλής μουσικής, χωρίς να μπορούμε να πούμε ότι η τάδε περίοδος ή το τάδε ύφος είναι το καλύτερο. Ο βαθμός που το κάθε άτομο επηρεάζεται από την μουσική που ακούει έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του και την ιδιοσυγκρασία του. Αλλά είναι γεγονός ότι η «καλή» μουσική θα προκαλέσει και καλά και λογικά αισθήματα. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι η καλή μουσική θα διεγείρει τα αισθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε η ψυχή να τονωθεί και να μπορέσει να εκφράσει με λογική τα καλά αισθήματα αυτά και όχι να τα καταπιέσει. Η «κακή» μουσική αντιθέτως μπορεί να διεγείρει τα αισθήματα σε τέτοιο βαθμό που να ξεφύγουν από την λογική και να φθάσουν σε τέτοιο σημείο που το άτομο να κυβερνάται από τα πάθη του χωρίς ίχνος λογικής. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πολεμικά εμβατήρια, για παράδειγμα, συνηγορούν υπέρ μιας έντονης χαοτικής και επαναστατικής διάθεσης. Η «καλή» μουσική αγγίζει την ψυχή ευχάριστα και την ανυψώνει ενώ η «κακή» μουσική διαφθείρει την ψυχή και την επιβαρύνει με πάθη. Όπως ο νους δεν πρέπει να σκλαβώνεται από ψέματα, έτσι και η ψυχή δεν πρέπει να τυραννιέται από τα πάθη.
Εννοείται ότι παίζουν ρόλο και οι στίχοι, αλλά πρωτίστως είναι η αρμονία και ο ρυθμός που επιδρούν στον ψυχισμό μας. Αν όμως έχουμε «καλή» μουσική με «κακούς» στίχους, εννοείται ότι το αποτέλεσμα θα είναι μια διαστρεβλωμένη σύνθεση η οποία θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από μια καθαρή έστω χωρίς λόγια μελωδία.
Η Ροκ μουσική
Η Ροκ μουσική αρχίζει να μπαίνει στην καθημερινότητα μας από τη δεκαετία του 60. Αναφέρομαι στην ροκ μουσική επειδή είναι και η επικρατέστερη μουσική ανά τον κόσμο. Κάποιος αναλυτής μουσικής έγραψε : «η ροκ μουσική έχει να κάνει με την αταξία, επιθετικότητα και το σεξ. Μια φαντασίωση ανθρώπινη η οποία έχει ξεφύγει και πάλλεται σε έναν άγριο ρυθμό». Αυτό που ξεκίνησε περί το 1955 ως «rock and roll» γέννησε τα σημερινά Πανκ, Metal, Ραπ, κ.α. Ο κοινός παράγοντας σε σχεδόν όλα αυτά τα είδη μουσικής είναι ο βαρύς ρυθμικός κτύπος που σφύζει μαζί με την ενίσχυση από τα ηλεκτρονικά όργανα και ηχεία. Τα δε λόγια που την συνοδεύουν είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων ηθικά απαράδεκτα! Όμως είναι αλήθεια ότι οι στίχοι αυτοί «πάνε γάντι» με τη μουσική του τύπου αυτού. Η μουσική αυτή προκαλεί τα αισθήματα της φιληδονίας, της επανάστασης, της υπερηφάνειας, της ισχύος και της ασέβειας, είναι δε χαρακτηριστικά που αποδίδονται στον τύπο αυτής της μουσικής.
Εκτός όμως από την επίδραση αυτή στα συναισθήματα του ατόμου, είναι και οι φυσιολογικές επιδράσεις που παρατηρούνται στο άκουσμα του ροκ. Έχουμε αύξηση της αδρεναλίνης στην κυκλοφορία του αίματος πράγμα το οποίο μας κάνει έτοιμους για δράση, συνήθως βίαιη δράση.
Σε αντίθεση με την ροκ αν δούμε την επίδραση της απαλής κλασικής μουσικής ή της θρησκευτικής μουσικής (ψαλμωδίες) θα διαπιστώσουμε ότι τα αισθήματα που προκαλούνται είναι αυτά που βοηθούν την λογική έκφραση και αυτά που σέβονται την ακεραιότητα του ατόμου. Οι ψαλμωδίες μεταφέρουν την γαλήνη, τον σεβασμό, την αγνότητα και την ταπεινοφροσύνη.
Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε ότι δεν είναι μόνο οι στίχοι που θα επηρεάσουν τον ακροατή αλλά ότι η μουσική από μόνη της μπορεί να εισχωρήσει στις ενδότερες πτυχές της ψυχής. Ενώ τα λόγια για να επηρεάσουν πρέπει πρώτα να γίνουν κατανοητά από τον νου, η μουσική αμέσως επιδρά διότι γίνεται κατανοητή από τα αισθήματα που προκαλεί στο άκουσμα της.
Φαντάζει παράδοξο το γεγονός ότι στη σημερινή εποχή όπου έχουμε όλα τα μέσα να απολαύσουμε μουσική, εντούτοις δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι τη δύναμη που ασκεί η μουσική στη διαμόρφωση της ηθικής αντίληψης στον άνθρωπο. Αυτό που φαίνεται ότι όλοι στη μουσική βιομηχανία γνωρίζουν, είναι ότι η κακή μουσική που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην εμπορική αυτοκρατορία τους, χειραγωγεί τον άνθρωπο μέσα από τα πάθη του. Ίσως μία από τις αδυναμίες του νέου υλιστικού μας κόσμου είναι η αδυναμία να αντιληφθεί τα αίτια που κρύβονται πίσω από τις συνέπειες. Ίσως στο σημείο αυτό να μπορούμε να πούμε πόσο μεγάλοι προφήτες υπήρξαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι της Κίνας, της Αιγύπτου, της Ινδίας και βεβαίως της Ελλάδας όταν μιλούσαν για την επίδραση της μουσικής στον ψυχισμό του ατόμου. Θα συμφωνούσαν με τον Thoreau ότι η μουσική έχει την δυνατότητα να καταστρέψει έναν πολιτισμό!
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μπορούν να μας διδάξουν ακόμα μερικά πράγματα για την επιβίωση του δυτικού πολιτισμού αν δεχθούμε με ταπεινοφροσύνη να μάθουμε.
Όμως τι επηρεάζει τις επιλογές μας όσον αφορά την μουσική; Γιατί ένα είδος μουσικής είναι αρεστό στον έναν ενώ ο άλλος το απεχθάνεται; Και ενώ υπάρχουν αρκετοί παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τις επιλογές μας υπάρχουν ενδείξεις ότι η προτίμηση ίσως έχει και κάποιους βιολογικούς λόγους. Η φυσική απήχηση που έχει στο κρανίο μας ή αν προτιμάται η μοναδική δόνηση με την οποία τα οστά πάλλονται επηρεάζει το πώς ακούγεται η μουσική από το κάθε άτομο και αυτό ίσως μπορεί να εξηγήσει γιατί στον έναν αρέσει το ένα είδος μουσικής και γιατί απεχθάνεται ένα άλλο και το αντίθετο.
Βαθιά μέσα στο αφτί μέσα σε ένα οστάριο που ονομάζεται «κοχλίας» μικρά τριχία πάλλονται και μετατρέπουν τους ήχους σε σήματα ώστε να γίνουν αντιληπτά από τον εγκέφαλο. Τα ηχητικά κύματα από τον κοχλία μεταφέρονται και στο κρανίο δημιουργώντας μια αλληλοεπίδραση με τα οστά του κρανίου. Σχεδόν όλα τα αντικείμενα δονούνται στην «ιδιοσυχνότητα», μια συχνότητα δηλαδή που είναι φυσική και ειδική για το κάθε πράγμα. Η ιδιοσυχνότητα του κρανίου μας έχει να κάνει με το μέγεθος, την οστική του πυκνότητα και βεβαίως το σχήμα του. Από μια μελέτη που έκανε η Αμερικανική Ακουστική Εταιρεία βρέθηκε ότι τα κρανία δονούνται από 35 έως 65 φορές ανά δευτερόλεπτο και ότι τα γυναικεία κρανία έχουν την τάση να δονούνται γρηγορότερα από αυτά των ανδρών.
Κατόπιν εξέτασαν αν η ιδιοσυχνότητα επηρέαζε την επιλογή της μουσικής που κάνει ο καθένας από εμάς. Βρέθηκε λοιπόν ότι η ιδιοσυχνότητα μπόρεσε να κάνει κάποιες προβλέψεις για το ποιες νότες δεν αρέσουν! Με άλλα λόγια, αν δεν υπάρχει απήχηση μεταξύ του κρανίου και μιας μουσικής νότας τότε μπορεί να προκαλέσει απέχθεια σε κάποια μουσική σύνθεση.
Άσχετα με το αντικείμενο που δημιουργεί το ηχητικό κύμα, τα σωματίδια του μέσου δια μέσω του οποίου κινούνται τα κύματα του ήχου, πάλλονται με μια μπρος-πίσω κίνηση ανάλογα με μια συχνότητα. Η μονάδα μέτρησης της συχνότητας είναι το Χερτς (Hertz =Xz) όπου το 1 Χερτς αντιστοιχεί σε μία δόνηση ανά δευτερόλεπτο.
Το ανθρώπινο αφτί μπορεί να αντιληφθεί ηχητικά κύματα από 20 Χερτς έως 20,000 Χερτς. Η αίσθηση μιας συχνότητας είναι και ο τόνος του ήχου όπως αποκαλείται. Κάθε μουσική νότα συνδέεται με μία μοναδική συχνότητα και όλα τα αντικείμενα έχουν μια «φυσική συχνότητα» στην οποία πάλλονται. Η ποιότητα ή χροιά του ήχου που παράγεται σχετίζεται με τις «φυσικές συχνότητες» αυτές του κάθε αντικειμένου. Κάποια αντικείμενα έχουν την τάση να πάλλονται με μία μόνο συχνότητα κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα να παράγουν έναν αμιγή ήχο, όπως για παράδειγμα το φλάουτο. ʼλλα αντικείμενα αντιθέτως, παλλόμενα, τείνουν να παράγουν σύνθετα κύματα ώστε να έχουμε ένα σύνολο συχνοτήτων που έχουν μια μαθηματική συγγένεια μεταξύ τους και ως αποτέλεσμα λέγουμε ότι παράγεται «πλούσιος» ήχος. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η τούμπα (tuba). Αλλά υπάρχουν άλλα αντικείμενα καθόλου μουσικά τα οποία πάλλονται σε πολλαπλές συχνότητες οι οποίες δεν έχουν απλή μαθηματική συγγένεια μεταξύ τους και το αποτέλεσμα περιγράφεται ως «θόρυβος».
Οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να αναλύσουν τις επιρροές που έχει η μουσική στον ψυχισμό μας. Μια επιρροή ομολογουμένως δυνατή! Έγιναν κάποιες ενδιαφέρουσες μελέτες και βγήκαν κάποια εξίσου ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, σε μία μελέτη που έγινε χρησιμοποιήθηκαν άτομα που πρόκειται να χειρουργηθούν. Η επιλογή έγινε τυχαία και κάποια άτομα επιλέχθηκαν να ακούσουν μουσική ενώ κάποια άλλα να πάρουν αγχολυτικά φάρμακα. Η μουσική που επιλέχθηκε ήταν, ως φυσικό, γαλήνια και με ηρεμιστική επίδραση. Στη συνέχεια μετρήθηκε το επίπεδο κορτιζόλης των ασθενών και ρωτήθηκαν πως αισθάνονται (προεγχειρητικά). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ασθενείς που άκουσαν την μουσική είχαν χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης από τους άλλους που έλαβαν τα αγχολυτικά φάρμακα. Βεβαίως ακόμα χρειάζεται περαιτέρω μελέτη επί του θέματος αλλά τα αποτελέσματα αυτά είναι ενθαρρυντικά! Επίσης στην περίπτωση της μουσικής μπορούμε να πούμε ότι είναι φθηνότερη λύση σε σχέση με τα φάρμακα και δεν έχει καθόλου παρενέργειες!
Όπως τονίστηκε από τους ερευνητές, οι μελέτες βρίσκονται ακόμα σε αρχικό στάδιο και είναι νωρίς να βγουν συμπεράσματα, αλλά βρισκόμαστε σε καλό και σωστό δρόμο.
Κατά τις διάφορες μελέτες που συσχετίζονται με την μουσική και πως επιδρά αυτή στον ψυχισμό μας, οι ερευνητές βρήκαν ότι δύο τμήματα του εγκεφάλου μας σχετίζονται άμεσα με την μουσική. Η μία είναι ο επικλινής πυρήνας (τμήμα των βασικών γαγγλίων του εγκεφάλου) και η άλλη είναι άνω κροταφική έλικα, η οποία διαμορφώνεται ανάλογα με την μουσική προτίμηση του καθένα από εμάς! Αυτή η περιοχή αποθηκεύει τα μουσικά ακούσματα και το πώς μας έκαναν να νιώσουμε. Φαίνεται λοιπόν ότι είναι θέμα διαισθητικής το πώς διάφορα άτομα βάσει των προσωπικοτήτων τους, τις προτιμήσεις τους και εν γένει το περιβάλλον τους θα έχουν διάφορες εμπειρίες στο άκουσμα μιας μουσικής σύνθεσης. Εντούτοις σε μια άλλη έρευνα διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν και κοινά σημεία μεταξύ των ακροατών άσχετα με την μουσική τους παιδεία. Η μουσική εκπέμπει μια ενωτική δύναμη που κάτι άλλο δεν μπορεί να το πετύχει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που έχει σημασία ποια μουσική ακούει ένας λαός.
Η μουσική όπως και άλλα πράγματα στην ζωή μας χρειάζεται πιστοποίηση ISO και από το 1953 τα 440 Hz έχουν τεθεί ως η ιδανική συχνότητα. Όμως, από κάποιες μελέτες που έγιναν πάνω στο θέμα αυτό, το «Α του Verdi» το οποίο είναι τα 432 Hz είναι αυτό το οποίο έχει μαθηματική συνέπεια με το σύμπαν και όχι τα 440 Hz τα οποία έχουν ξεφύγει από την συμμετρία των «ιερών» παλμών όπως αυτά τέθηκαν από τους νόμους του Σύμπαντος. Σε κάποιες μελέτες έχει επανιδρυθεί η σκέψη ότι η φυσική ταλάντωση του Σύμπαντος πάλλεται στους 432 Hz και ότι τα 440 Hz μπορούν να δημιουργήσουν μια «ανθυγιεινή» συμπεριφορά που έγκειται στην αντικοινωνική τοιαύτη και η οποία εμπεδώνεται στο υποσυνείδητο!
Μιας και υπάρχουν ενδείξεις ότι «πάντα εν σοφία εποίησε» με τους νόμους των μαθηματικών να κυβερνούν το Σύμπαν, κάποιες συχνότητες είναι μαθηματικά ορθές και μας επηρεάζουν ώστε να δρούμε με λογική και αγάπη.
Τα 440 Hz ανήκουν στις «αφύσικες» και βλαβερές συχνότητες και κάποιος ερευνητής ο Δρ. Λεν Χόροβιτς επισημαίνει « η μουσική βιομηχανία έχει επιβάλλει την συχνότητα αυτή η οποία χαλιναγωγεί τα πλήθη και τα οδηγεί σε βίαιες αντιδράσεις, στην ψυχοκοινωνική αναταραχή και στην συναισθηματική δυστυχία με αποτέλεσμα την σωματική νόσηση.»
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ανάλογα με το πώς αισθανόμαστε ψυχικά έτσι και η υγεία μας επηρεάζεται ανάλογα. Όταν είμαστε χαρούμενοι βρισκόμαστε σε εξαιρετικά επίπεδα υγείας ενώ όταν μελαγχολούμε πέφτει η άμυνα μας και το αποτέλεσμα είναι η εκδήλωση διαφόρων παθήσεων. Επιστρέφοντας όμως στις συχνότητες βλέπουμε ότι οι «βλαβερές» συχνότητες αυτές δηλαδή που δεν έχουν μαθηματική συνοχή είναι αυτές που μας οδηγούν προς την διαταραχή, τον διχασμό και την δυσαρμονία. Όπως φαίνεται οι συχνότητες και οι ταλαντώσεις/δονήσεις κρατούν το κλειδί της δύναμης που ασκείται στην υγεία, τη ζωή, την κοινωνική συνοχή και την ευημερία του κόσμου. Η επιστήμη που ασχολείται με τον ορατό ήχο και τις ταλαντώσεις η λεγόμενη «κυματική» αποδεικνύει ότι η συχνότητα και η δόνηση είναι τα κλειδιά και η οργανωτική βάση για την δημιουργία της ζωής και όλης της ύλης στον πλανήτη μας. Όταν τα ηχητικά κύματα κινούνται μέσω ενός φυσικού μέσου όπως είναι το νερό, το χώμα, ο αέρας κλπ. η συχνότητα των κυμάτων αυτών έχει άμεσο αποτέλεσμα στις δομές που δημιουργούν τα ηχητικά κύματα αυτά καθώς διαπερνούν το συγκεκριμένο μέσο.
Υπάρχουν έξι στον αριθμό αρχαίες συχνότητες οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από τους αρχαίους λαούς για διάφορους σκοπούς:
# ΝΤΟ 396 Hz Απελευθέρωση από την ενοχή και τον φόβο
# ΡΕ 417 Hz Αναίρεση καταστάσεων και διευκόλυνση των αλλαγών
# MI 528 Hz Μετασχηματισμός και Θαύματα όπως και επισκευή του DNA
# ΦA 639 Hz Σχέσεις και δημιουργία κοινών συνδέσμων
# ΣΟΛ 741 Hz Αφύπνιση της διαίσθησης
# ΛA 852 Hz Επιστροφή στην πνευματική τάξη
Οι συχνότητες αυτές «χάθηκαν» στους αιώνες ενώ τις χρησιμοποιούσαν κατά κόρον στις θρησκευτικές τελετές υπό την μορφή των ύμνων ή ψαλμωδιών.
O Κομφούκιος είχε πει: «αν κάποιος θέλει να ξέρει αν ένα βασίλειο διέπεται καλώς, αν είναι ηθικό ή όχι τότε το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να ψάξει την ποιότητα της μουσικής του. Εκεί βρίσκεται η απάντηση».
Δημοσίευση http://www.rodiaki.gr/article.php?id=262437&catid=37&maincatid=1 25-9-2013 | 18:03