Η Δανία και η Ελλάδα δεν βρίσκονται απλά σε αντίθετους γεωγραφικούς πόλους. Πάνω απ’ όλα η Δανία εκφράζει την Καινοτομία ενώ η Ελλάδα την Αντι-καινοτομία.
Μία από τις τελευταίες καινοτομίες στη χώρα του Βορρά είναι οι λεγόμενες «οικογενειακές» τάξεις: Πρόκειται για τάξεις στο Δημοτικό τις οποίες παρακολουθούν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες (υπερκινητικότητα, δυσκολία συγκέντρωσης κ.λπ.).
Στις τάξεις αυτές είναι υποχρεωμένοι να παρίστανται και οι γονείς οι οποίοι συμμετέχουν ενεργά στο μάθημα.
Να σημειωθεί εδώ ότι οι «οικογενειακές» τάξεις για παιδιά δεν είναι δανέζικη ανακάλυψη. Πρόκειται για το λεγόμενο «μοντέλο Marlborough» που πρωτοεμφανίσθηκε στην Αγγλία. Στη Δανία αυτό το μαθησιακό μοντέλο εμφανίζεται το 2003 και σήμερα η Δανία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό (σε σχέση με τον πληθυσμό) αριθμό «οικογενειακών τάξεων» στον κόσμο – περίπου 200.
Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο οι γονείς παρευρίσκονται στην τάξη είναι επειδή αποτελούν το κύριο σημείο αναφοράς των παιδιών. Καθώς τα τελευταία έτη τα παιδιά έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη και δυνατότητες, δυσκολεύονται να δεχτούν την εξουσία του δασκάλου. Ένας άλλος λόγος είναι ότι τα περισσότερα παιδία θέλουν να ευχαριστήσουν τους γονείς τους – και η παρουσία τους στην τάξη είναι ένα πανίσχυρο κίνητρο που τα κάνει να καταβάλλουν έξτρα προσπάθειες.
Το πλήρες άρθρο είναι διαθέσιμο στη διαδικτυακή θέση http://www.kala-nea.gr/archives/41069