Σήμερα πήρα από τη φίλη Κ.Σ. ένα μήνυμα με το παρακάτω κείμενο. Μόλις το διάβασα, σκέφτηκα αβίαστα: «υπάρχουν και αυτοί οι Έλληνες, πώς τους ξεχνάμε!!!»
“Ἀνήκω σὲ µία χώρα μικρή. Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή. . .
Είναι η αρχή της ομιλίας του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στις 11 Δεκεμβρίου 1963 . Το πλήρες κείμενο της ομιλίας είναι διαθέσιμο στο έγγραφο Seferis, G