το πορτρέτο της ειρήνης

There was once a king who offered a prize to the artist who could paint the best picture of peace. Many artists tried. The king looked at all of the pictures. After much deliberation he was down to the last two. He had to choose between them.

One picture was of a calm lake. The lake was a perfect mirror for the peaceful mountains that towered around it. Overhead, fluffy white clouds floated in a blue sky. Everyone who saw this picture said that it was the perfect picture of peace.

The second picture had mountains too. These mountains were rugged and bare. Above was an angry gray sky from which rain ell. Lightening flashed. Down the side of the mountain tumbled a foaming waterfall. This did not appear to be a peaceful place at all.

But, when the king looked closely, he saw that behind the waterfall was a tiny bush growing in the rock. Inside the bush, a mother bird had built her nest. There, in the midst of the rush of angry water, sat the mother bird on her nest. She was the perfect picture of peace.

The king chose the second picture. “Because,” he explained, “peace is not only in a place where there is no noise, trouble, or hard work. Peace is in the midst of things as they are, when there is calm in your heart. That is the real meaning of peace”.

Μια φορά ένας βασιλιάς προκήρυξε διαγωνισμό ζωγραφικής με ένα σημαντικό βραβείο για τον καλλιτέχνη που θα έφτιαχνε τον ωραιότερο πίνακα με θέμα την ειρήνη. Ανταποκρίθηκαν πολλοί καλλιτέχνες. Ο βασιλιάς εξέτασε όλους τους πίνακες. Μετά από πολλή σκέψη κατέληξε σε δύο από τους οποίους έπρεπε να επιλέξει τον καλύτερο.

Ο ένας πίνακας απεικόνιζε μια ήρεμη λίμνη. Η λίμνη γινόταν ένας τέλειος καθρέφτης για τα ήρεμα βουνά που υψώνονταν γύρω της. Τα αφράτα άσπρα σύννεφα ταξίδευαν σε ένα γαλανό ουρανό. Όποιος έβλεπε αυτόν τον πίνακα θα έλεγε ότι ήταν η τέλεια εικόνα της ειρήνης.

Ο άλλος πίνακας απεικόνιζε βουνά. Ήταν γυμνά και άγρια. Ο ουρανός γκρίζος, με μπλάβα σύννεφα που φέρνανε καταιγίδα. Αστραπές και κεραυνοί παντού. Στην πλαγιά ενός βουνού ένας αφρισμένος καταρράκτης. Ο βασιλιάς έψαχνε, αλλά η ειρήνη πουθενά.

Ώσπου το μάτι του έπεσε σε έναν μικρό θάμνο που ήταν πίσω από τον καταρράκτη σε ένα κοίλωμα του βράχου, χωρίς να βρέχεται από τα ορμητικά νερά του. Μέσα στο μικρό θάμνο, ένα ζευγάρι πουλιών είχε χτίσει τη φωλιά του και αυτή ήταν η στιγμή που τάιζαν τα μικρά τους.  Ήταν η τέλεια εικόνα της ειρήνης.

Ο βασιλιάς επέλεξε τη δεύτερη εικόνα. «Επειδή», εξήγησε, «η ειρήνη δεν είναι η έλλειψη των προβλημάτων, αλλά όταν μέσα στα προβλήματα της ζωής είμαστε ήρεμοι στην καρδιά μας. Αυτή είναι η πραγματική έννοια της ειρήνης».