Τα παραδοσικά παιχνίδια είναι πάντοτε επίκαιρα στο νηπιαγωγείο, ακόμα περισσότερο τώρα που ο καιρός γίνεται όλο και καλύτερος και μπορούμε να περνάμε όλο και περισσότερο χρόνο έξω στην αυλή. Επίσης μπορούν να προσφέρουν και μια απασχόληση τόσο για τη γιορτή του καλοκαιριού όσο και για τα παιχνίδια γνωριμίας τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.

Η εκπαιδευτικός ενθαρρύνει τα παιδιά να μαθαίνουν και να παίζουν παραδοσιακά παιχνίδια της χώρας μας (π.χ. «αλάτι χοντρό, αλάτι ψιλό» , «ο βασιλιάς», «πού’ν’το το δαχτυλίδι», «τυφλόμυγα», «n μικρή Ελένη», «ένα, δύο, τρία, κόκκινο φως», «το μαντι­λάκι», «μέντα-μέντα», «μπιζ», «το ρολόι», «περνά περνά η μέλισσα», «στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα») και παραδοσιακά παιχνίδια άλλων πολιτισμών (π.χ. «τσίγκλι», «πάφκα» κ.ά.). Παρακινεί τα παιδιά να ρωτούν τους γονείς τους για τα παιχνίδια που έπαιζαν μικροί. Καλεί τους γονείς στο νηπιαγωγείο για να δείξουν τα παιχνίδια που έπαιζαν και να παίξουν με τα παιδιά.

(Υ.Π.Ε.Π.Θ. – Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Χαρά Δαφέρμου, Πηνελόπη Κουλούρη, Ελευθερία Μπασαγιάννη, 2006, Οδηγός Νηπιαγωγού, Εκπαιδευτικοί Σχεδιασμοί και Δημιουργικά περιβάλλοντα μάθησης, Αθήνα, ΟΕΔΒ)