Το ιστολόγιό μας

Ο  Νίκος Κάσδαγλης ταξίδεψε στην Ιαπωνία, στο Τόκιο. Εμείς σε ποιες χώρες θα θέλαμε να ταξιδέψουμε; 

Αν είχα τη δυνατότητα να ταξιδέψω σε μια ξένη χώρα, αυτή η χώρα θα ήταν η Γερμανία, γιατί έχει ωραίο κλίμα. Θα πήγαινα στο κάστρο Νοϊσβανστάιν που είναι πάρα πολύ μεγάλο. Επίσης η Γερμανία έχει πάρα πολύ πράσινο και όπως φαίνεται είναι πολύ καθαρή, γιατί οι  άνθρωποι δεν αφήνουν κανένα σκουπίδι στους δρόμους . Νομίζω θα ήταν ένα εξαιρετικό ταξίδι για μένα. Φαρούν Μ. Β4

Αν είχα τη δυνατότητα να ταξιδέψω, θα επέλεγα τη Γαλλία και συγκεκριμένα το Παρίσι. Θα πήγαινα στον Πύργο του Άιφελ, στο Μουσείο του Λούβρου και φυσικά στην Ντίσνεϊλαντ. Θα έκανα βόλτα  στην πανέμορφη αγορά και θα έβλεπα την παριζιάνικη μόδα και θα έπινα καφέ με λαχταριστά γαλλικά κρουασάν. Χριστίνα Μ. Β4

Το όνειρό μου θα ήταν να ταξιδέψω στην Ιταλία και συγκεκριμένα στη φημισμένη πλωτή πόλη της Βενετίας. Στη Βενετία δεν υπάρχουν δρόμοι που να περνάνε αυτοκίνητα, παρά μόνο στενά σοκάκια και κανάλια. Αυτό σημαίνει ότι οι μετακινήσεις δε γίνονται με κανονικά λεωφορεία ή ταξί αλλά με γόνδολες, μικρά πλοία-λεωφορεία  ή με ταχύπλοα- ταξί. Θέλω να επισκεφτώ την περίφημη πλατεία του Αγίου Μάρκου με την ομώνυμη εκκλησία, να ανεβώ στο καμπαναριό και να θαυμάσω τη θέα και να ταΐσω τα αμέτρητα περιστέρια. Επίσης θα ήθελα να θαυμάσω το παλάτι των Δόγηδων, να διασχίσω τη γέφυρα των Στεναγμών και να περιπλανηθώ στη συνοικία του Ριάλτο. Τέλος, θα ήθελα να δοκιμάσω τις ξακουστές ιταλικές μακαρονάδες και φυσικά τις αμέτρητες γεύσεις παγωτών. Στέλλα Κ. Β4

Κάνοντας μια πρώτη γνωριμία με το βιβλίο της Λογοτεχνίας της Β΄ Γυμνασίου, επιλέξαμε τίτλους κειμένων από τα Περιεχόμενα του βιβλίου και γράψαμε τις δικές μας ιστορίες:

Η παράξενη μέρα

Μια μέρα εκεί που καθόμασταν στον καναπέ, αποφασίσαμε να διαβάσουμε το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ,  η οποία έτυχε να είναι η Άννα του Κλήδονα. Ξαφνικά μας έπιασε ο ύπνος. Την επόμενη μέρα μάς ξύπνησε η μάνα του Γιάννη και μας είπε πως βρισκόμασταν στην Αθήνα, στην πόλη με τις χαλασμένες γειτονιές και με τους έξι χιλιάδες νέους και με τα εκατομμύρια μαγαζιά.

Γιάννης, Αντώνης, Αντώνης, Τζανέρ, Χάρης Β1

                                      Θάλασσα και ύπαιθρος

Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας. Θα κάναμε βόλτες στα ερημωμένα χωριά, πίνοντας ήλιο κορινθιακό, όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν. Τώρα που φεύγουμε θα μου λείψει η εξοχική Λευκάδα και οι Κυριακές στη θάλασσα.

Χρήστος, Χρήστος, Γεωργία, Έφη Β1

Η ιστορία του δαχτυλιδιού

Κάποια Χριστούγεννα στις χαλασμένες γειτονιές της Αθήνας, ένα παλιό μήνυμα για τον σύγχρονο κόσμο φτάνει στα χέρια ενός ζευγαριού, του Τάκη-Πλούμα και της Άννας του Κλήδονα. Το μήνυμα αυτό ήταν από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Τότε το ζευγάρι πήγε στο άσπρο ξωκκλήσι για να ρωτήσει τον παπά στην εκκλησία τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Ο παπάς άφησε αναπάντητο το ερώτημα του ζευγαριού. Τρεις μέρες αργότερα έξι χιλιάδες νέοι κατέφθασαν μ΄ένα δαχτυλίδι. Ταραχή στην πόλη! Ο παπάς τηλεφώνησε στο ζευγάρι και τους είπε την ιστορία του δαχτυλιδιού και τι σχέση είχε με το γράμμα. Η μάνα του Βασίλη ζούσε στα ερημωμένα χωριά, εκεί που έζησε και δοξάστηκε ο Διγενής. Η κυρία Νίτσα,  κάθε φορά που τη ρωτούσε ο μονάκριβός της γιατί αγαπούσε τόσο πολύ αυτόν τον τόπο,  εκείνη τον κοιτούσε μ΄ένα βλέμμα όλο φως και απαντούσε: “Εδώ ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας. Οι Κυριακές στη θάλασσα, πίνοντας ήλιο κορινθιακό μου δίνουν τόση χαρά, όση ένιωσα όταν πρωτοκατέβηκα στη Σμύρνη, στα καμένα χώματα, χρόνια μετά τη μεγάλη καταστροφή”.

Ο Βασίλης ήταν ο μοναχογιός της, που τον μεγάλωσε μόνη, όσο καλύτερα μπορούσε στην εξοχή και δίπλα στη θάλασσα στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας. Μάνα και πατέρας μαζί, καθώς η ζωή την τιμώρησε με την εσχάτη των ποινών, όταν έχασε τον άντρα της σε ένα ταξίδι του εις Σάμον. Μάταια περίμενε την επιστροφή του Αντρέα, ο Βασίλης προσευχόταν κάθε βράδυ να τον δει να περνάει το κατώφλι του σπιτιού, όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν. Όταν τον έπιανε το παράπονο, εκείνη του διηγούνταν ξανά και ξανά τα δύο ταξίδια που πρόλαβε να κάνει με τον καπετάνιο της ζωής της, με τόση γλύκα, όση το γλυκό του κουταλιού. Μια Κυριακή στην Κνωσό μού χάρισε αυτό το δαχτυλίδι, έλεγε κλείνοντάς το αρχικά στην παλάμη της και μετά του μιλούσε για την ιστορία του λαβύρινθου και για το πόσο όμορφα περάσανε στην εξοχική Λευκάδα. Τα βράδια τον έκλεινε στην αγκαλιά της και ψιθύριζε νανούρισμα στον γιο μου, τον μονάκριβό μου και έλεγε παραμύθια για ένα παιδί που κοιμάται και για τον μικρό πρίγκιπα και την αλεπού.

Τα καλοκαίρια κυλούσαν όμορφα για τον Βασίλη, παίζοντας ποδόσφαιρο με την τοπική ομάδα και περιμένοντας το πανηγύρι για να δει τον Καραγκιόζη, ένα ελληνικό θέατρο σκιών. Όταν τέλειωναν όμως, ο Βασίλης μουρμούριζε: “Και πάλι στο σχολείο…” Βγαίνοντας από το σχολείο, μόλις στα 12, πήγε σε ένα γραφείον ευρέσεως εργασίας και ήταν Πάσχα τ΄Απρίλη όταν της είπε ότι θα φύγει στα καράβια. Θέλω να πα στην ξενιτιά μάνα και εκείνη του έδωσε το δαχτυλίδι της και έμεινε να κουνά το μαντίλι όπως έφευγε μακριά της με το λεωφορείο.

Της έστελνε γράμματα απ΄όπου πήγαινε. Της έγραφε για το Τόκιο, για το πώς δάκρυσε όταν άκουσε το τραγούδι του Γιανγκ, για το πόσο όμορφα ήταν τα μαλαισιακά τραγούδια και τα λουλούδια της Χιροσίμα. Έλεγε πως άνθρωποι και δελφίνια κολυμπούσαν μαζί. Και εκείνη ευχαριστούσε τον δάσκαλο που της τα διάβαζε: “Να ‘σαι καλά δάσκαλε” του έλεγε και τραγουδούσε το ξενιτεμένο μου πουλί.

Εάν επέλεγε έναν τίτλο για το χρονικό της ζωής της αυτός θα ήταν η τρίπλα των ονείρων, γιατί δεν ευτύχησε να δει όσα ονειρεύτηκε. Η θάλασσα της έκλεψε άντρα και παιδί. Τα παιδιά είναι το δέλεαρ του Θεού, έλεγε. Τα βλέπει ο άνθρωπος που πετάν ελεύθερα και θέλει να τα ακολουθήσει πέρα από τον ορίζοντα και δε σκέφτεται ότι ο ορίζοντας δε φτάνεται. Όταν χάνεις τον άντρα, σού ραγίζει η καρδιά, όμως όταν πεθαίνει ένα παιδί, σου κόβεται η ανάσα και δε ζεις πια.

Ο παπάς σταμάτησε να μιλά και έδειξε στο ζευγάρι το δαχτυλίδι μαζί μ΄ένα γράμμα που ξέβρασε η θάλασσα κάπου στην ανατολή, μέσα στο μπουκάλι που πρόλαβε να τα βάλει ο Βασίλης πριν βυθιστεί το καράβι.  Ο ψαράς που το βρήκε διάβασε το τελευταίο γράμμα του  γιου στη μάνα και αποφάσισε να το ανεβάσει στο διαδίκτυο, ζητώντας από νέους σε όλο τον κόσμο να βοηθήσουν να επιστρέψει στην Ελλάδα, στην εκκλησιά που ο Βασίλης άναψε το τελευταίο του κερί πριν ανέβει στο καράβι.

“Αν θέλετε να μάθετε γιατί πήρατε το μήνυμα,  φροντίσετε να μάθετε ποιος το έστειλε, μοιραστείτε το όπως κι ο ψαράς με όσους περισσότερους ανθρώπους μπορείτε, γιατί μπορεί να είστε απλά μια στάση του ταξιδιού του”, είπε ο παπάς στο ζευγάρι.

Δήμητρα-Ραφαέλα, Μαντώ, Σερκάν, Χρήστος Β1

Κάνοντας μια πρώτη γνωριμία με το βιβλίο της Λογοτεχνίας της Β΄ Γυμνασίου, επιλέξαμε τίτλους κειμένων από τα Περιεχόμενα του βιβλίου και γράψαμε τις δικές μας ιστορίες:

Βγαίνοντας απ΄ το σχολειό είδα τη μάνα μου να με περιμένει στο προαύλιο. Πήγαμε στην εκκλησία με το λεωφορείο. Εκεί συναντήσαμε τον Τάκη-Πλούμα και την Άννα του Κλήδονα. Είχαν έρθει στα ερημωμένα χωριά απ΄την πόλη τους, την Αθήνα. Μόλις μας είδαν ήρθαν να μας χαιρετήσουν. Άρχισαν να μας μιλάνε για την καταστροφή των Ψαρών και της Σμύρνης. “Όταν πρωτοκατέβηκα στη Σμύρνη…” Και δεν σταμάτησαν.  Ξαφνικά ακούσαμε έναν ήχο. Γυρίσαμε και τι να δούμε! Ένα φορτηγό με σκασμένα λάστιχα. Πλησιάσαμε και είδαμε έναν πατημένο σκαντζόχερο που έτρωγε έναν μεταξοσκώληκα. Μαζευτήκαμε όλοι και τραγουδήσαμε το τραγούδι του Γιανγκ προς τιμήν του!

Ντίνα, Αρχοντία, Στέλλα, Αλεξάνδρα Β4

Ξενιτεμένο μου πουλί

Ήταν μια πόλη με χαλασμένες γειτονιές που την έλεγαν Αθήνα. Εκεί έμενε η Άννα του Κλήδονα, που είχε για πατέρα τον Τάκη- Πλούμα. Η κυρία Νίτσα, η μάνα της, μια Κυριακή στην Κνωσό πήγε στην εκκλησία. Εκεί ήταν μαζεμένες όλες οι γάτες των φορτηγών. Γι΄αυτό όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν.Χριστίνα, Βασιλική, Ελένη, Μπαριέ Β4

Το καλοκαίρι μας

Όταν πρωτοκατέβηκα στη Σμύρνη έξι χιλιάδες νέοι μάς υποδέχθηκαν στην εκκλησία με το άσπρο ξωκκλήσι. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να επισκεφτούμε τα γραφικά ερημωμένα χωριά. Καθώς περιπλανιόμασταν, σκεφτόμασταν τις όμορφες Κυριακές στη θάλασσα που έχουν περάσει, όπως το ήσυχο καλοκαίρι.

Θανάσης, Απόστολος, Βιργινία, Νεφέλη Β4

Καινούριες συνθήκες ζωής

Κάποτε μέναμε σε μια πόλη με χαλασμένες γειτονιές. Κι έτσι κάποια Χριστούγεννα με τη μάνα μου αποφασίσαμε να πάμε στην Αθήνα, όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν. Τελικά η μάνα μου τον έπεισε. Η μαμά μου έπιασε δουλειά στο γραφείον ευρέσεως εργασίας. Και πάλι στο σχολείο με έγραψε στην τοπική ομάδα μπάσκετ. Στο καινούριο μου σχολείο η κυρία Νίτσα είναι η νέα μου δασκάλα. Ελπίζω να περάσω καλά στη νέα μου γειτονιά.

Χριστίνα, Ξανθή, Φαρούν, Γκαϊάνε Β4

Η καταστροφή των Ψαρών. Το νησί με τις χαλασμένες γειτονιές που έμεινε στην ιστορία. Ερημωμένα χωριά γεμάτα φρίκη, από δόξα και θάνατο. Η μάνα λέει το τελευταίο νανούρισμα στον γιο, στο βυθισμένο σε παντοτινό λήθαργο παιδί. Για ένα παιδί που κοιμάται. Ένα τελευταίο αντίο στη χαμένη πατρίδα. Ένα ουρλιαχτό και μετά σιγή.

Δημήτρης, Υρώ, Μαρίνος, Γιάννης Β4

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa


Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
είμαι πολύ λυπημένο. Έχουν περάσει δύο μέρες και ο Μικρός Πρίγκιπας μου λείπει ήδη πάρα πολύ. Όλα είναι τόσο διαφορετικά. Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Δεν έχω κανέναν να με φροντίζει, να με καθαρίζει από τις κάμπιες, κάποιον να νοιάζεται για μένα, να με γεμίζει χαρά. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο απ΄όλα είναι πως δεν ξέρω αν είναι καλά, αν ξέρει πού βρίσκεται, αν κινδυνεύει. Όλα είναι πολύ μπερδεμένα μέσα μου και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ όλο αυτό. Από τη μια σκέφτομαι πως είναι καλό γι΄αυτόν που έκανε ένα τέτοιο μεγάλο ταξίδι, γιατί θα αποκτήσει πολλές νέες εμπειρίες, αλλά από την άλλη εμένα με άφησε μόνο μου. Σήμερα ο χρόνος δεν περνούσε με τίποτα. Ο Μικρός Πρίγκιπας με διασκέδαζε. Σήμερα τα λεπτά μου φαινόντουσαν για ώρες και οι ώρες για μέρες. Όλη τη μέρα σκεφτόμουν τι να κάνει άραγε, αν με σκέφτεται ή με έχει ξεχάσει με όλα τα ωραία που συναντάει κάθε μέρα. Επειδή όσο τα σκέφτομαι στενοχωριέμαι περισσότερο, θα σε αφήσω, γιατί νύσταξα κιόλας. Σ΄αγαπώ πολύ. Πλέον είσαι ο μόνος μου φίλος που μπορώ να σου μιλάω. Αν δεν είχα κι εσένα δε θα ήξερα τι να κάνω. Άντε καληνύχτα. Τα λέμε αύριο ξανά! Σοφία Θ., Β1

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Είμαι πολύ στεναχωρημένο. Τώρα καταλαβαίνω την αληθινή αξία του να έχεις φίλο. Πριν από λίγες μέρες έφυγε ο Μικρός Πρίγκιπας από τον πλανήτη. Φυσικά αυτό δε θα συνέβαινε, αν δε θύμωνε τόσο εύκολα. Λουλούδι είμαι. Θέλω κι εγώ τις περιποιήσεις μου. Αλλά από την άλλη, ίσως το παρατράβηξα. Ίσως ήμουν πολύ απαιτητικό. Του ζητούσα πολλές χάρες, αλλά και αυτός με πρόσβαλε λέγοντάς μου ότι είμαι ¨φυτό¨. Όπως και να ΄χει, δεν ήθελα να τον κάνω να νιώσει άσχημα και προπαντός να γίνω η αιτία να φύγει.
Αχ, ημερολόγιό μου, νιώθω τόση μοναξιά. Δεν έχω με κανέναν να μιλήσω, με κανέναν να γελάσω. Τελικά μέσα από τον εγωισμό μου έμεινα μόνη μου. Μόνο τον Μικρό Πρίγκιπα είχα δίπλα μου, τον οποίο απομάκρυνα από κοντά μου και δεν ξέρω άμα θα ξαναγυρίσει. Άσε που δεν καταφέρνω να επιβιώσω μόνο μου. Ο αέρας είναι τόσο δυνατός που έχουν φύγει 5 πέταλα. Οι κάμπιες αυξάνονται και έχει λυγίσει ο κορμός μου. Μικρέ Πρίγκιπα, ελπίζω να γυρίσεις γρήγορα. Διψάω, μαραζώνω γιατί δεν έχω κανέναν να με ποτίσει και γενικά να με φροντίσει. Σου υπόσχομαι αγαπημένο μου ημερολόγιο ότι, άμα επιστρέψει ο πρίγκιπάς μου θα του πω ότι αναγνωρίζω την αγάπη του, τη φροντίδα του και δε θα είμαι πια ένα αχάριστο φυτό. Χριστίνα Β., Β1

Αγαπητό μου ημερολόγιο,
μου λείπει ο φίλος μου ο μικρός πρίγκιπας, θέλω να είναι εδώ, τον έχω ανάγκη γιατί πρέπει να με φροντίσει, να μου αλλάξει θέση, να με ποτίζει, να κόβει τα μπαομπάμπ και να με αγαπάει. Πρέπει να έχω έναν φίλο, να μιλήσω μαζί του. Χρειάζομαι αγάπη για να μεγαλώσω, μακάρι να ήταν εδώ. Τον στεναχώρησα, μα τον αγαπούσα και τώρα έφυγε, τον χρειάζομαι και τον αγαπώ ακόμα. Παναγιώτης Θ., Β2

Αγαπημένε μου πιλότε,
Αποφάσισα να σου γράψω ένα γράμμα για να σου διηγηθώ πώς περνάω τις μέρες μου στον πλανήτη που ζω εγώ.
Το πρωί αφού σηκωθώ, η πρώτη μου έννοια είναι τρέξω για να δω το αγαπημένο μου τριαντάφυλλο. Είμαι τόσο υπερήφανος για την ύπαρξή του γι΄αυτό η πρώτη μου σκέψη είναι, από όσο ξέρεις κι εσύ, πώς να το φροντίσω για να παραμείνει μυρωδάτο και φανταχτερό. Και εκείνο όμως μοιάζει να περιμένει τις φροντίδες μου και κάθε μέρα με ανταμείβει με το άρωμά του και την αγάπη μου προς εμένα.
Αφού τελειώσω την επίσκεψή μου στο αγαπημένο μου λουλούδι, το αποχαιρετώ και παίρνω τον δρόμο για τα ηφαίστεια. Εκεί μου αρέσει να περνάω την ώρα μου αφού παρατηρώ τη διαφορετικότητα του κάθε ηφαιστείου και στ΄ αλήθεια κάθε μέρα νομίζω ότι και τα τρία μου δίνουν εικόνες διαφορετικές.
Κάπως έτσι περνάει η μέρα μου στον πλανήτη μου, αλλά στο σημείο αυτό θα πρέπει να σου πως ότι δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτομαι όλους εσάς που γνώρισα στη Γη και στ΄αλήθεια σας νιώθω κοντά μου αφού αισθάνομαι ότι με σκέφτεστε κι εσείς. Μου λείπουν οι μέρες στη Γη και θα ήθελα πολύ να μπορούσατε να με επισκεφθείτε στον πλανήτη μου. Μαρίλη Ζ., Β2

Αγαπητό μου ημερολόγιο,
σήμερα ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα για μένα, αφού έπρεπε να αποχαιρετήσω τον μικρό μου φίλο. Το χρονικό διάστημα που περάσαμε μαζί ήταν μόνο οχτώ μέρες. Ο μικρός πρίγκιπας -έτσι λεγόταν- μου έμαθε αλήθειες που εγώ δεν ήξερα. Χαιρόμουν που ήταν φίλος μου. Μερικές φορές, βέβαια, ήταν λίγο εκνευριστικός, αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι τα παιδιά. Πέρα όμως από καλός φίλος, ήταν ένα παιδί μυστήριο, που δε μιλούσε για την καταγωγή του, για τη ζωή του, ή αν ήταν από άλλο πλανήτη. Μου πήρε αρκετό χρόνο για να καταλάβω ότι ήταν από τον αστεροειδή Β612. Το να τον αποχαιρετήσω ήταν ό,τι πιο δύσκολο έχω κάνει στη ζωή μου. Του χάρισα μια ζωγραφιά για να με θυμάται. Μου λείπει πάρα πολύ. Όταν κοιτάζω τον ουρανό όλο αυτόν σκέφτομαι. Ελπίζω κάποια μέρα να ξανασυναντηθούμε. Θα τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη Δημήτρης Κ., Β2

Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Πέρασαν κιόλας 6 χρόνια από τότε που γνώρισα τον μικρό πρίγκιπα. Είμαι χαρούμενος που και οι δύο καταφέραμε να γυρίσουμε πίσω στους προορισμούς μας. Οι συνάδελφοί μου χάρηκαν που γύρισα πίσω ζωντανός, σίγουρα το ίδιο θα είχε συμβεί και στον μικρό πρίγκιπα που γύρισε πίσω στο τριαντάφυλλό του.
Κάθε βράδυ ανοίγω το παράθυρό μου και κοιτάζω τον ουρανό, βλέπω τα αστέρια, και ξέρω πως κάπου ανάμεσα στα πεντακόσια εκατομμύρια αστέρια βρίσκεται ο φίλος μου και μου γελάει. Για όλους τους ανθρώπους τα αστέρια είναι τα ίδια, τα δικά μου αστέρια δεν τα έχει κανένας, είναι εκατομμύρια καμπανάκια που ξέρουν να γελάνε.
Είναι το δώρο του μικρού πρίγκιπα σε εμένα, και γι΄αυτό οι φίλοι μου απορούν που με βλέπουν να γελάω, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε εγώ τους απαντώ:”Ναι, τα αστέρια με κάνουν να γελάω”. Αδαμαντία Κ., Β2

Πώς θα άρχιζα το βιβλίο, αν ήμουν ο συγγραφέας:
Ο ουρανός είναι γεμάτος από αστέρια. Σε ένα από αυτά, πολύ μικρό, στο μέγεθος ενός σπιτιού, κατοικεί ένα αγόρι, ο Μικρός Πρίγκιπας. Ο πλανήτης του ονομάζεται αστεροειδής Β612. Είναι τόσο μικρός που δεν μπορείς να τον αντικρίσεις από τη γη με γυμνό μάτι. Στον πλανήτη αυτόν δεν υπάρχει τίποτε το σπουδαίο, μονάχα τρία ηφαίστεια, δύο από τα οποία είναι ενεργά και ένα τριαντάφυλλο ανάμεσα σε πολλά άλλα ασήμαντα αντικείμενα. Το αγόρι και το τριαντάφυλλο είναι πολύ καλοί φίλοι. Νοιάζονται ο ένας για τον άλλον, σέβονται τον χαρακτήρα και τις ιδιατερότητές του, μα αυτό που έχει σημασία είναι ότι κάνουν πέρα τις διαφορές τους. Για να γίνει όμως η φιλία τους τόσο δυνατή προηγήθηκαν πολλά άλλα πράγματα. Κάποτε, πριν από πολύ καιρό, ο Μικρός Πρίγκιπας ζούσε μόνος του στον πλανήτη του, ώσπου μια μέρα έφτασε, ποιος γνωρίζει από πού, ένας σπόρος. Το βλαστάρι που φύτρωσε δεν έμοιαζε με τ΄ἀλλα. Μέρα με τη μέρα μεγάλωνε και άρχιζε να ετοιμάζει ένα λουλούδι, όταν ένα πρωινό εμφανίστηκε. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι δεν ήταν και πολύ μετριόφρον. Αντιθέτως, ήταν αυταρχικό και ματαιόδοξο. Μα τότε πώς κατάφεραν να γίνουν αυτοί οι δύο τόσο καλοί φίλοι; Όσο περίεργο και να σας φαίνεται, όλα άλλαξαν όταν ο Μικρός Πρίγκιπας επισκέφτηκε τον πλανήτη Γη. Αλλά επειδή βλέπω ότι μπερδευτήκατε, ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Άννα Λ., Β2

«Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ»
Διδασκαλία ολόκληρου λογοτεχνικού έργου

Στο μάθημα της Λογοτεχνίας, με αφόρμηση το απόσπασμα «Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού» του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, που ανθολογεἰται στο σχολικό εγχειρίδιο, ασχοληθήκαμε με τη διδασκαλία ολόκληρου του λογοτεχνικού έργου «Ο μικρός πρίγκιπας». Απώτερος στόχος να καλλιεργηθεί μια σχέση αγάπης των παιδιών με το βιβλίο, ώστε να γίνουν «δια βίου» αναγνώστες. Μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης ανατέθηκαν δραστηριότητες στους μαθητές -ερωτήσεις που στηρίζονται στις αναγνωστικές θεωρίες και τη δημιουργική γραφή, δημιουργία πολυτροπικών κειμένων, εικαστικές δημιουργίες, δραματοποιήσεις -, τις οποίες παρουσίασαν στην ολομέλεια της τάξης.

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa

Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa