Στο μάθημα της Λογοτεχνίας, στο πλαίσιο της διδασκαλίας ολόκληρου λογοτεχνικού έργου, του βιβλίου της Αγγελικής Δαρλάση “Όταν έφυγαν τ΄αγάλματα”, μπήκαμε στη θέση των ηρώων και γράψαμε στο ημερολόγιό μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Β1 και Β2.
Αθήνα, Χειμώνας 1940
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Χθες, την ώρα που κατασκοπεύαμε τα φορτηγά του μουσείου με τον Τίκο, ανακαλύψαμε ένα τρομερό γεγονός! Τα αγάλματα, που είχαν τοποθετήσει μέσα στις κούτες το προσωπικό του μουσείου, τα έβαζαν μέσα σε κάτι μεγάλες τρύπες δίπλα στη φυλακή του Σωκράτη. Το γεγονός αυτό με συγκλόνισε, γιατί βεβαιώθηκα ότι θα τα χρησιμοποιούσαν ως λάφυρα για τους Γερμανούς! Έτρεξα λοιπόν αμέσως στη νονά μου να της αφηγηθώ το περιστατικό. Ήμουν τόσο ταραγμένη, που πήγα για πρώτη φορά στο σπίτι της απρόσκλητη. Μόλις συνάντησα τη νονά μου, της διηγήθηκα το περιστατικό. Εκείνη αρχικά γέλασε, γιατί ήμουν ένας μικρός κατάσκοπος, στη συνέχεια όμως μου εξήγησε ότι με αυτόν τον τρόπο έκρυβαν τα αγάλματα για να μην τα πάρουν οι Γερμανοί και όχι για να τους τα δώσουν. Τότε ανακουφίστηκα και χαρούμενη που δε θα έχανα τους φίλους μου, αποδέχθηκα την πρόταση της νονάς μου να βοηθήσω στη φύλαξή τους.
Με αγάπη, Αγγελίνα
Χρήστος Κ., Β2
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα ήταν μια παράξενη μέρα, με πολλές αποκαλύψεις. Ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω όλα αυτά που συνέβησαν. Απ΄ τη μια οι γονείς μου και από την άλλη τα αγάλματα. Από πού να αρχίσω… Αρχικά, είχα πάει στο σπίτι της νονάς μου για να ξεδιαλύνω όλες τις υποψίες μου για τα μυστικά των γονιών μου. Εκεί βρισκόταν και μια κοπέλα, η Αθηνά, η οποία αργότερα έμαθα πως ήταν φοιτήτρια αρχαιολογίας. Ύστερα η νονά μού είπε πως συμμετείχε σε μια αποστολή και προσπαθούσαν να κρύψουν τα αγάλματα από τους εχθρούς. Η νονά μου είπε πως συμμετείχε και η ίδια, ακόμη και οι ίδιοι μου οι γονείς! Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που άκουγα! Είμαι πολύ χαρούμενη που οι γονείς μου συμμετέχουν σε κάτι τέτοιο, για κάποιον ιερό σκοπό. Άδικα τους υποπτευόμουν και ήμουν θυμωμένη. Στην πραγματικότητα δεν ήθελαν να δώσουν τα αγάλματα ως λάφυρα, αλλά να τα προστατέψουν… Νοιάζονται γι΄ αυτά. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να κάνω κι εγώ κάτι καλό. Θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να μην πέσουν στα χέρια των κατακτητών. Από σήμερα θα αφιερωθώ κι εγώ σε αυτόν τον σκοπό.
Αγγελίνα
Κωνσταντίνα Α., Β1