Στο μάθημα της Λογοτεχνίας, στο πλαίσιο της διδασκαλίας ολόκληρου λογοτεχνικού έργου, μετά την ολοκλήρωση του Α΄ μέρους του βιβλίου «Το καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκης Ζέη, μπήκαμε στη θέση των ηρώων και γράψαμε στο ημερολόγιό μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Οι μαθήτριες του Α2.
Χειμώνας 1935
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα είναι Κυριακή. Αυτή η μέρα είναι πολύ βαρετή, καθώς είναι χειμώνας και δεν μπορούμε να βγούμε από το σπίτι, επειδή βραδιάζει γρήγορα. Εγώ έμεινα πάλι με την αδερφή μου τη Μέλια και βαριόμαστε πάρα πολύ. Ο μπαμπάς και η μαμά λείπουν από το σπίτι, όπως και όλοι οι υπόλοιποι άλλωστε, κι εμείς μένουμε με τον παππού. Ήταν αρκετά καλός ο καιρός σήμερα και γι΄αυτό ο παππούς μάς πήγε έναν περίπατο. Μετά γυρίσαμε σπίτι και άρχισε η βαρεμάρα ξανά. Ανυπομονώ πολύ για το καλοκαίρι. Θέλω να πάμε στο Λαμαγάρι και να δούμε τα άλλα παιδιά. Το καλοκαίρι οι Κυριακές δεν είναι καθόλου βαρετές.
Μυρτώ Μαρίνα Κ.
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σου γράφω για να σου πω πόσο λυπημένη είμαι σχετικά με ένα μυστικό που κρύβω από τη Μυρτώ. Το μυστικό αυτό αφορά τον Νόλη, ο οποίος θέλει να γίνει σαν τον Νίκο, δηλαδή επαναστάτης. Μου είπε να μην το πω σε κανέναν, ούτε στη Μυρτώ, αλλά δε νομίζω να αντέξω για πολύ ακόμα. Τη Μυρτώ την εμπιστεύομαι και της λέω τα πάντα, όπως κι εκείνη το ίδιο. Εάν της το πω και κάποτε το μάθει ο Νόλης, θα είμαι τόσο θλιμμένη, γιατί ο Νόλης δε θα με εμπιστεύεται και δε θα με έχει φίλη. Αντίθετα, εάν δεν το πω στην αδερφή μου και το μάθει, θα στεναχωρηθεί πολύ, γιατί θα νομίζει ότι δεν της έχω εμπιστοσύνη και ότι μπορεί να της κρύβω κι άλλα μυστικά. Δεν ξέρω τι να κάνω. Θα ήθελα κάποιος να με βοηθήσει, αλλά πρέπει να βρω μια λύση μόνη μου. Καλό βράδυ!
Μέλια Ευαγγελία Δ.
Καλοκαίρι του 1936
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Ξέρω πως έχω πολύ καιρό να σου γράψω. Βλέπεις ξεκίνησαν οι καλοκαιρινές διακοπές και εδώ στο Λαμαγάρι εγώ και η Μυρτώ περνάμε υπέροχα και διασκεδαστικά. Η παρέα με τα παιδιά από τα τσαρδάκια είναι πολύ απολαυστική.
Μόνο που τελευταία τα πράγματα έχουν αλλάξει. Τώρα πια έχουμε δικτατορία και γι΄αυτό όλοι ψάχνουν τον Νίκο, ο οποίος κρύβεται στον Μύλο με το μισό φτερό και είναι επαναστάτης. Αυτό μόνο εμείς τα μεγάλα παιδιά το ξέρουμε. Γι΄αυτό και μόνο εμείς επισκεπτόμαστε το κρησφύγετό του, έτσι ώστε να του πάμε τροφή.
Στον Πύργο όλοι είναι αναστατωμένοι και ταυτόχρονα λυπημένοι. Δεν μπορούμε να βγαίνουμε για παιχνίδι στον δρόμο, γιατί οι μεγάλοι δε μας αφήνουν και δεν μπορούμε να λέμε τη λέξη «δημοκρατία», γιατί απαγορεύεται.
Αχ, μακάρι να άνοιγε το καπλάνι το δεξί του μάτι και όλος ο κόσμος να γαλήνευε!
Τέλος πάντων, την επόμενη βδομάδα γυρνάμε στη χώρα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη, καθώς θα είναι η πρώτη χρονιά που εγώ και η Μυρτώ θα πάμε σε κανονικό σχολείο, γιατί μέχρι τώρα κάναμε μάθημα με τον παππού. Καληνύχτα ημερολογιάκι μου! Τα υπόλοιπα αύριο.
Με αγάπη, Μέλια Μαριάννα Κ.