Στο μάθημα της Λογοτεχνίας, στο πλαίσιο της διδασκαλίας ολόκληρου λογοτεχνικού έργου, μετά την ολοκλήρωση του Α΄ μέρους του βιβλίου “Το καπλάνι της βιτρίνας” της Άλκης Ζέη, μπήκαμε στη θέση των ηρώων και γράψαμε στο ημερολόγιό μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Α1.
Λαμαγάρι, καλοκαίρι του 1936
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Είναι ωραίο να βλέπεις τα παιδιά να φαντάζονται πράγματα και να μαθαίνουν μέσα από παιχνίδια. Αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά προτιμούν να ακούν με τις ώρες τις ιστορίες που τους λέει ο Νίκος για το καπλάνι. Αν και τώρα τελευταία εξαφανίζεται στα ξαφνικά και η Μέλια με τη Μυρτώ δεν περνάνε τόσο ωραία. Βέβαια, τώρα που είναι στο Λαμαγάρι, περνάνε υπέροχα με τους φίλους τους. Όταν έρχεται ο Νίκος τους κρατάει απασχολημένους με τα παιχνίδια που σκαρφίζονται και περνάνε τέλεια. Ο Νίκος όσο λείπει μου αναθέτει να προσέχω τα παιδιά. Για να μην τους λείπει και τόσο πολύ, σκαρφίζεται παιχνίδια ότι είναι το καπλάνι. Βέβαια, η Μυρτώ και η Μέλια και τα άλλα παιδιά του Λαμαγαριού δεν ξέρουν ότι είμαι κι εγώ μέσα στο κόλπο. Δυστυχώς δεν έχω αρκετό χρόνο, γιατί άφησα τις δουλειές μου στη μέση. Τα λέμε σύντομα.
Σταματίνα Κωνσταντίνα Β.
Λαμαγάρι, 28 Αυγούστου 1936
Αγαπητό μου Ημερολόγιο,
Τον τελευταίο καιρό γίνονται όλο και περισσότερα περίεργα πράγματα. Έχουμε δικτατορία, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό. Όλοι μέσα στο σπίτι λένε ότι δεν είναι καλό, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω το γιατί. Λίγες μέρες πριν ήρθαν κάτι χωροφύλακες και έψαχναν τον Νίκο. Από τότε σπάνια κουβεντιάζουμε γι΄αυτόν και το καπλάνι. Η θεία Δέσποινα δε θέλει να ξανακούσει να μιλάμε για κανέναν από τους δύο. Δεν καταλαβαίνω όμως, τι κακό έχουν κάνει; Έχω τόσες απορίες και κανένας δε μου τις εξηγεί. Ανησυχώ πολύ κι εγώ και η Μέλια! Δε θέλω να πάθει κάτι ο Νίκος ή να φύγουμε από το Λαμαγάρι.
Μυρτώ Δήμητρα Β.
Αγαπητό μου ημερολόγιο
Όλον αυτόν τον καιρό συνέβησαν πολλά περίεργα πράγματα. Το μόνο καλό είναι πως θα πάμε στο σχολείο. Όλα τα άλλα είναι λυπητερά και μερικά δεν τα έχω καταλάβει πολύ καλά, μάλλον επειδή είμαι μικρή. Ένα πράγμα που δεν έχω καταλάβει είναι η δημοκρατία. Μάλλον είναι πολλές. Η αρραβωνιαστικιά του Νίκου αλλά και μία ακόμη που δεν την πολυξέρω, αλλά γι΄αυτήν μιλάνε συνέχεια οι μεγάλοι. Επίσης δεν έχω καταλάβει για ποια δημοκρατία κυνηγάνε τον Νίκο και πρέπει να κρύβεται.
Μέλια Σπύρος Δ.
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Στην αρχή νόμιζα πως ήταν όλα ένα παιχνίδι, καλοστημένο κιόλας, αφού αυτήν τη φορά συμμετείχε και η Σταματίνα. Αργότερα όμως κατάλαβα ότι όλα ήταν μια μπερδεμένη και σκληρή πραγματικότητα. Γιατί πρέπει να κρύβεται ο Νίκος; Γιατί οι μεγάλοι δε μας αφήνουν να λέμε τη λέξη «Δημοκρατία»; Φοβάμαι πολύ για τον Νίκο, δε θέλω να πάθει κάτι. Ποιος θα μας λέει μετά ιστορίες για το καπλάνι; Τον τελευταίο καιρό έχει αλλάξει και η συμπεριφορά των μεγάλων, όλοι την ώρα διαφωνούν μεταξύ τους και άρχισα να ανησυχώ. Λένε επίσης ότι η αστυνομία ψάχνει τον Νίκο και έτσι εμείς πρέπει να του πηγαίνουμε φαγητό χωρίς να μας δει κανένας. Είναι αργά και πρέπει να κοιμηθώ, γιατί άμα με δει η Σταματίνα τέτοια ώρα ξύπνια θα με μαλώσει. Εγώ πάντως είμαι ΛΥ-ΠΟ, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Είμαι αγχωμένη, τρομαγμένη και μπερδεμένη ταυτόχρονα.
Καληνύχτα, αγαπημένο μου ημερολόγιο.
Μέλια Ελισάβετ Α.
Λαμαγάρι, Αύγουστος 1936
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Τις τελευταίες μέρες στο Λαμαγάρι έχουν συμβεί πολλά πράγματα. Από τότε που μαρτύρησε η Πιπίτσα, ο Νίκος έφυγε για τη χώρα. Περίεργο που έφυγε χωρίς να μας αποχαιρετήσει. Στενοχωρηθήκαμε πολύ εγώ και η Μυρτώ. Και όλα τα παιδιά. Το μεσημέρι ήμασταν όλα τα παιδιά στο σπίτι μας με τη Σταματίνα στην κουζίνα. Η Σταματίνα βγάζει ένα χαρτάκι από την τσέπη της. Ήταν γράμμα από το καπλάνι. Εγώ απόρησα, αλλά χάρηκα ταυτόχρονα. Το γράμμα έλεγε να ψάξουμε στα βραχάκια. Τι να υπάρχει άραγε στα βραχάκια; Στα βραχάκια υπήρχε ένα καλάθι με τρόφιμα. Μέσα στα μύδια υπήρχε ένα δεύτερο γράμμα που έλεγε να τα πάμε στον Μύλο με το μισό φτερό. Απόρησα. «Λες να είναι εκεί το καπλάνι;», σκέφτηκα. Ξεκινήσαμε να πάμε. Στη διαδρομή ήμασταν όλοι αμίλητοι. Μόλις ανεβήκαμε στο βουναλάκι, άρχισα να φοβάμαι. Πιο άσχημο και βρόμικο μέρος δεν μπορούσε να διαλέξει το καπλάνι; Άσε που είναι και μακριά από τα σπίτια μας! Ανοίγοντας την πόρτα του μύλου ακούγεται ένα ανατριχιαστικό τρίξιμο. Άρχισα να φοβάμαι πολύ περισσότερο και όχι μόνο εγώ αυτή τη φορά. Όλα τα παιδιά. Ο Νόλης, μιας και ήταν το μοναδικό αγόρι μαζί μας και πιο θαρραλέος, άνοιξε την πόρτα. Εκείνη τη στιγμή ακούω κάποιον να σιγοτραγουδά. Ήταν ο Νίκος! «Μα δεν έφυγε από το Λαμαγάρι;», σκέφτηκα. Όλοι είχαμε μαρμαρώσει. Ο Νίκος μας εξήγησε πως κρύβεται στον μύλο για να μην τον πιάσουν. Εμείς έπρεπε να του πηγαίνουμε φαγητό. Βασικά καλύτερα που έχουμε δικτατορία, κι ας κρύβεται. Θα μπορούμε να τον βλέπουμε πιο συχνά. Φτάσαμε αργά στο σπίτι. Παρόλο που χαίρομαι που θα βλέπουμε τον Νίκο, φοβάμαι μην τον πιάσουν. Γι΄αυτό απόψε ΛΥ-ΠΟ, αγαπημένο μου ημερολόγιο. Όλα είναι πολύ μπερδεμένα.
Μέλια Χάιντι Δ.
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα η μέρα μου ήταν πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και δυσάρεστη. Πριν από λίγες ώρες είχα πάει μαζί με τον Νόλη να δώσουμε φαγητό στον Νίκο. Προσπαθούσαμε να κρυφτούμε από τους χωροφύλακες, μήπως κατευθυνόντουσαν προς τον Μύλο. Περιμέναμε αρκετή ώρα ώσπου να σιγουρευτούμε ότι δεν πάνε προς τα εκεί. Καθώς κατηφορίζαμε βιαστικά το βουναλάκι, έσκισα το πόδι μου σε έναν μυτερό βράχο. Ήμουν έτοιμη να κλάψω, αλλά ντρεπόμουν τον Νόλη. Ο Νίκος μου καθάρισε την πληγή με οινόπνευμα και πήραμε τον δρόμο για το σπίτι. Σε όλη τη διαδρομή σκεφτόμουν τι θα πω στη θεία Δέσποινα για το πού ήμασταν και πώς χτύπησα. Μόλις φτάσαμε σπίτι, ένιωσα μια ανακούφιση γιατί δεν είπα το μυστικό μας. Εύχομαι να αναρρώσω γρήγορα.
Μέλια Αφροδίτη Γκ.
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
τον τελευταίο καιρό ο Νίκος συμπεριφέρεται κάπως παράξενα και ανησυχώ γι΄αυτόν. Ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό. Σήμερα η Μέλια χτύπησε το πόδι της. Στεναχωρήθηκα γι΄αυτήν, αλλά δεν είναι κάτι σοβαρό, οπότε δε χρειάζεται να ανησυχώ.
Μυρτώ Μαρίνα Β.
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα έκανα κάτι πολύ ριψοκίνδυνο. Θα μπορούσα να είχα σκοτωθεί. Μετέφερα τη Μέλισσα στο σπίτι της. Είχε χτυπήσει το γόνατό της και πονούσε πάρα πολύ. Πήγαμε γύρω γύρω από το δάσος και όχι από τους δρόμους του χωριού, γιατί αν με έπιαναν οι αστυνομικοί θα με χτυπούσαν, επειδή δεν είμαι με την κυβέρνηση του βασιλιά.
Νίκος Αντώνης Α.
24 Αυγούστου 1936
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Πριν από λίγες μέρες άρχισαν να ψάχνουν τον Νίκο. Κάθε μέρα του ετοιμάζω φαγητό για να του το πάνε τα παιδιά. Φοβάμαι μήπως καμιά φορά ακολουθήσουν τα παιδιά, φτάσουν στον Νίκο και τον συλλάβουν. Πριν από τρεις μέρες η Μέλια έσκισε το πόδι της γυρνώντας από τον Νίκο. Η Μέλια δε μας είπε πως έπρεπε να την πάμε να κάνει αντιτετανικό ορό, γιατί μάλλον φοβόταν. Μας το είπε ο Νόλης και το πρωί τη μαλώσαμε για τα καλά. Ευτυχώς δεν έπαθε και τίποτα σοβαρό, μόνο που το βράδυ ανέβασε πυρετό. Κάπου εδώ τελειώνω, γιατί είναι αργά και πρέπει να πάω για ύπνο.
Σταματίνα Γαλάνη Μ.
Αγαπητό ημερολόγιο,
Αυτές οι μέρες είναι πολύ δύσκολες. Κρύβομαι συνέχεια για να μη με βρουν οι αστυνομικοί. Βάζω τα μικρά παιδιά να μου φέρνουν φαγητό. Μακάρι να ήμασταν όπως πριν, όταν είχαμε δημοκρατία. Σε λίγες μέρες φεύγω στη χώρα για να κρυφτώ. Είμαι στεναχωρημένος και κουρασμένος να τρέχω από δω κι από κει. Να μη βλέπω κανέναν, μόνο τα παιδιά. Αλλά είναι επικίνδυνα.
Νίκος Νικολέτα Α.
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα είναι η μέρα που θα φύγουμε από το Λαμαγάρι, το ωραιότερο μέρος του κόσμου. Οι τελευταίες μέρες πριν φύγουμε για τη χώρα πέρασαν πολύ βαρετά, χωρίς τον Νίκο, χωρίς το καπλάνι και χωρίς κανένα μυστικό. Χαίρομαι πολύ που θα φύγουμε γιατί θα πάμε επιτέλους σχολείο, θα κάνουμε πολλούς φίλους και φίλες και θα βλέπουμε και τον Νόλη με την Άρτεμη. Θα έρχονται ο ένας για να κάνει μαθήματα με τον παππού και η άλλη για να μάθει να ράβει απ’ τη θεία Δέσποινα. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα που το έχω μέσα μου και δεν μπορώ να το πω σε κανέναν, γιατί έδωσα όρκο. Ο Νόλης μου είπε ένα μυστικό που δεν μπορώ να το πω σε κανέναν, ούτε καν στη Μυρτώ. Είναι η πρώτη φορά που κρατάω κάτι μυστικό από την αδερφή μου και αισθάνομαι άσχημα γι’ αυτό.
Μέλια Χρήστος Α.
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα θα φύγουμε από το αγαπημένο μας Λαμαγάρι, μαζί με τη θεία Δέσποινα, τον παππού και τη Μυρτώ. Θα ξαναγυρίσουμε στο σπίτι μας στη χώρα. Όλα θα είναι πιο βαρετά, εάν εξαιρέσεις το γεγονός πως θα μας επισκέπτεται ο Νόλης και καμιά φορά η Άρτεμη. Το θετικό είναι πως θα πάμε σχολείο και θα κάνουμε καινούριες φιλίες.
Φέτος βέβαια το καλοκαίρι μας δεν ήταν το ίδιο. Ξαφνικά δεν μπορούσαμε να αναφέρουμε το καπλάνι. Άσε που έπρεπε να αλλάξουμε όνομα και στη γάτα μας, τη «Δημοκρατία». Και ο Νίκος δεν έμεινε πολύ στο Λαμαγάρι, γιατί όπως ακούσαμε κάποιοι ήθελαν να τον πιάσουν.
Τέλος πάντων, τώρα αγαπητό μου ημερολόγιο πρέπει να σε αφήσω, γιατί θα έρθει σε λίγο η Σταματίνα να κλείσει τα παραθυρόφυλλα και η Μυρτώ θα με ρωτήσει: ΕΥ-ΠΟ; ΛΥ-ΠΟ;
Μέλια Μυρσίνη Γκ.