Το ιστολόγιό μας

Κάνοντας μια πρώτη γνωριμία με το βιβλίο της Λογοτεχνίας της Α΄ Γυμνασίου, επιλέξαμε τίτλους κειμένων από τα Περιεχόμενα του βιβλίου και γράψαμε τις δικές μας ιστορίες:

                                         Οι καλοκαιρινές διακοπές

Η Νινέτ και ο Βάνκας πήγαν με πλοίο στα γυάλινα Γιάννινα. Μόλις φτάσαν, πήγαν αμέσως να δουν το ηλιοβασίλεμα. Μετά πήγαν στο θέατρο να δουν το έργο “Ο Σαρλό και το αθάνατο νερό”. Η Νινέτ ήθελε πολύ να δει αυτήν την παράσταση. Όμως δεν ήξεραν ότι εκεί τους περίμενε μια έκπληξη, η Λεώνη, η παλιά τους φίλη. Η Λεώνη αργότερα τους ξενάγησε στο μουσείο “Το Θέλγητρο της Ανδαλουσίας”. Όλα τα πήρε το καλοκαίρι και οι διακοπές τους τελείωσαν με θαλασσινά τραγούδια. 

Δήμητρα, Μαρία, Σιμπέλ, Ναζάρ Α2

                                       Αξέχαστες διακοπές

Φέτος το καλοκαίρι στην εορτή του πατρός μου αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Να επισκεφτούμε ένα νησί και συγκεκριμένα τη Σάμο. Όσο ταξιδεύαμε με πλοίο, εγώ χάζευα το ηλιοβασίλεμα. Δίπλα μου στεκόταν ένα παιδί με ξανθά μαλλιά. Το ξανθό παιδί γύρισε και με κοίταξε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Πριν προλάβουμε να γνωριστούμε, το πλοίο έφτασε στον προορισμό του. Περάσαμε πολύ ωραία και γελάσαμε πολύ όταν το φόρεμα της μάνας μου σκίστηκε. Αυτές οι διακοπές θα μου μείνουν αξέχαστες!

Μπουρτσίν, Σεντέφ, Ανθή, Κική Α2

                                             Πάει η γάτα του παπά

Ταξίδευα με πλοίο ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ήταν μαζί μου συντροφιά ο παππούς και το εγγονάκι. Το εγγονάκι το λέγανε Νινέτ. Ο παππούς έπρεπε να προσέχει τη γάτα του παπά. Όλοι μαζί τραγουδούσαμε θαλασσινά τραγούδια. Και ο παππούς μού φόρεσε τα κόκκινα λουστρίνια της μάνας μου. Ξάφνου πρόβαλε το μαύρο κύμα και η γάτα του παπά έπεσε. Την παρατήσαμε και φύγαμε. Κατεβήκαμε κάτω στης μαργαρίτας τ΄αλωνάκι. Εκεί είδαμε το μνήμα της μάνας μου. Ένα πουλάκι μάς είπε πως η κόρη που λάμπει σκότωσε τη μάνα μου. Το στερνό παραμύθι έφτασε στο τέλος του.

Δήμητρα, Κατερίνα, Κωνσταντίνα, Μιχαέλα Α2

                                 Η χαρά έρχεται στο τέλος

Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 1940 σκέφτηκε να κάνει ένα ταξίδι με πλοίο. Πήρε μαζί του κάποια τρόφιμα όπως το πιο γλυκό ψωμί του φούρνου, ντομάτες, τυρί και το ταξίδι χωρίς επιστροφή άρχισε, κοιτώντας την Αθήνα συγκινημένος. Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού τον συντρόφευε ο πιστός φίλος του, ο Βάνκας. Μετά από πολλές μέρες σηκώθηκε ένα μαύρο κύμα, το οποίο τον γύρισε πίσω στην πατρίδα του, όπου εκεί αντίκρισε μια πόλη με ερείπια που δεν έμοιαζε με τη δικιά του. Τότε προσευχήθηκε στον Θεό να δει ξανά την οικογένειά του και, μόλις βγήκε το ηλιοβασίλεμα, είδε να τον πλησιάζουν κάποιοι άνθρωποι. Ήταν η οικογένειά του και από τότε δεν την αποχωρίστηκε ποτέ.

Δημήτρης, Χρήστος, Παναγιώτης, Νικόλας Α2

                                          Ο τρελός χορός

Μια φορά κι έναν καιρό κάτω στης μαργαρίτας τ΄αλωνάκι τα τζιτζίκια στήσαν τον χορό. Το μαύρο κύμα έφερε τα φαντάσματα από της μάνας μου το σόι. Ανάμεσά τους το ξανθό παιδί. Μετά, τα φαντάσματα έκαναν ταξίδι χωρίς επιστροφή και μας άφησαν για δώρο το πιο γλυκό ψωμί.

Μαργαρίτα, Θεοδώρα, Αγάπη, Άννα Α2

                     Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται

Από μικρός ονειρευόμουν να κάνω ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή με πλοίο. Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα οδοιπορικό στην Ινδία. Στο ταξίδι άκουγα θαλασσινά τραγούδια. Όταν έφτασα, το ηλιοβασίλεμα έλαμπε και το πουλάκι που καθόταν δίπλα μου κελαηδούσε. Έφτασε Παραμονή  Χριστουγέννων.  Πρωί πρωί πήρα γράμμα από τη μάνα μου. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.

Τζανσού, Γιάννης, Εράι, Σοφία Α2