Κάνοντας μια πρώτη γνωριμία με το βιβλίο της Λογοτεχνίας της Β΄ Γυμνασίου, επιλέξαμε τίτλους κειμένων από τα Περιεχόμενα του βιβλίου και γράψαμε τις δικές μας ιστορίες:
Βγαίνοντας απ΄ το σχολειό είδα τη μάνα μου να με περιμένει στο προαύλιο. Πήγαμε στην εκκλησία με το λεωφορείο. Εκεί συναντήσαμε τον Τάκη-Πλούμα και την Άννα του Κλήδονα. Είχαν έρθει στα ερημωμένα χωριά απ΄την πόλη τους, την Αθήνα. Μόλις μας είδαν ήρθαν να μας χαιρετήσουν. Άρχισαν να μας μιλάνε για την καταστροφή των Ψαρών και της Σμύρνης. “Όταν πρωτοκατέβηκα στη Σμύρνη…” Και δεν σταμάτησαν. Ξαφνικά ακούσαμε έναν ήχο. Γυρίσαμε και τι να δούμε! Ένα φορτηγό με σκασμένα λάστιχα. Πλησιάσαμε και είδαμε έναν πατημένο σκαντζόχερο που έτρωγε έναν μεταξοσκώληκα. Μαζευτήκαμε όλοι και τραγουδήσαμε το τραγούδι του Γιανγκ προς τιμήν του!
Ντίνα, Αρχοντία, Στέλλα, Αλεξάνδρα Β4
Ξενιτεμένο μου πουλί
Ήταν μια πόλη με χαλασμένες γειτονιές που την έλεγαν Αθήνα. Εκεί έμενε η Άννα του Κλήδονα, που είχε για πατέρα τον Τάκη- Πλούμα. Η κυρία Νίτσα, η μάνα της, μια Κυριακή στην Κνωσό πήγε στην εκκλησία. Εκεί ήταν μαζεμένες όλες οι γάτες των φορτηγών. Γι΄αυτό όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν.
Χριστίνα, Βασιλική, Ελένη, Μπαριέ Β4
Το καλοκαίρι μας
Όταν πρωτοκατέβηκα στη Σμύρνη έξι χιλιάδες νέοι μάς υποδέχθηκαν στην εκκλησία με το άσπρο ξωκκλήσι. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να επισκεφτούμε τα γραφικά ερημωμένα χωριά. Καθώς περιπλανιόμασταν, σκεφτόμασταν τις όμορφες Κυριακές στη θάλασσα που έχουν περάσει, όπως το ήσυχο καλοκαίρι.
Θανάσης, Απόστολος, Βιργινία, Νεφέλη Β4
Καινούριες συνθήκες ζωής
Κάποτε μέναμε σε μια πόλη με χαλασμένες γειτονιές. Κι έτσι κάποια Χριστούγεννα με τη μάνα μου αποφασίσαμε να πάμε στην Αθήνα, όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν. Τελικά η μάνα μου τον έπεισε. Η μαμά μου έπιασε δουλειά στο γραφείον ευρέσεως εργασίας. Και πάλι στο σχολείο με έγραψε στην τοπική ομάδα μπάσκετ. Στο καινούριο μου σχολείο η κυρία Νίτσα είναι η νέα μου δασκάλα. Ελπίζω να περάσω καλά στη νέα μου γειτονιά.
Χριστίνα, Ξανθή, Φαρούν, Γκαϊάνε Β4
Η καταστροφή των Ψαρών. Το νησί με τις χαλασμένες γειτονιές που έμεινε στην ιστορία. Ερημωμένα χωριά γεμάτα φρίκη, από δόξα και θάνατο. Η μάνα λέει το τελευταίο νανούρισμα στον γιο, στο βυθισμένο σε παντοτινό λήθαργο παιδί. Για ένα παιδί που κοιμάται. Ένα τελευταίο αντίο στη χαμένη πατρίδα. Ένα ουρλιαχτό και μετά σιγή.
Δημήτρης, Υρώ, Μαρίνος, Γιάννης Β4