"Χτίζουμε γέφυρες, όχι τείχη!"

Στο πλαίσιο υλοποίησης του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Erasmus+ ΚΑ1 με τίτλο “Χτίζοντας γέφυρες, όχι τείχη!” το σχολείο μας συμμετείχε  στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης “Castello di Duino”, τον σημαντικότερο διεθνή διαγωνισμό ποίησης για νέους ποιητές σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή UNESCO της Ιταλίας, υπό την αιγίδα της οποίας τελείται κάθε χρόνο στην Τεργέστη.

Πρόκειται για μια δράση που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τις φιλολόγους κ. Καπούτση Σύρμω και κ. Κιτσάτη Μαρία ως επιστέγασμα των δραστηριοτήτων δημιουργικής γραφής με θέμα την έννοια της πατρίδας και την προσφυγιά,  που πραγματοποίησαν μαθητές  και μαθήτριες της Γ΄ τάξης (Βλαχοπούλου Χριστίνα, Βουλγαράκη Σέβη, Βούλκου Αγγελική, Γαλαχουσίδου Μαρία- Βιργινία, Θεοδοσάκη Κωνσταντίνα, Καράμπελα Μαριτίνα, Λάμπρου Άννα, Μπάντα Αναστασία-Μαρίνα) και της Β΄ τάξης (Αβραμίδη Αναστασία, Γαλαχουσίδου Γεωργία-Αφροδίτη, Γιαννακοπούλου Δήμητρα-Ραφαέλα, Βαφειάδη Μαντώ, Ντούλα Ελένη-Σοφία, Κουκουράβα Στέλλα, Λαμπίρη Βασιλική, Μαμπρεϊάν Γκαγιάνε, Μητρουλάκη Βιργινία, Μητρουλάκης Θανάσης, Ναλμπάνη Αργυρώ, Οβαννισιάν Ντίνα, Παπαχρήστου Χριστίνα, Παπαδοπούλου Aρχοντία, Πολυζωίδης Aπόστολος, Ρόκος Δημήτρης, Σαραντοπούλου Αλεξάνδρα, Σαρίδη Ξανθή, Ξενιτίδης Α. Γιάννης, Ξενιτίδης Π. Γιάννης) στο μάθημα της Λογοτεχνίας και της Γλώσσας.

Το θέμα του φετινού διαγωνισμού ήταν “Casa/Home”, στον οποίο οι μαθητές/τριες συμμετείχαν με τις συλλογικές ποιητικές τους  δημιουργίες με τίτλο «Πατρίδα» και «Μακριά από την πατρίδα» στα ελληνικά και στα αγγλικά.

Ακολουθούν οι ομαδικές ποιητικές δημιουργίες των παιδιών:

ΠΑΤΡΙΔΑ

(Οκτώ  φωνές για την Ουαρσάν Σάιρ)

I.

Μόνο οι ψίθυροι των φύλλων

στα σοκάκια με τις γνώριμες φωνές

Μόνο τα μυστικά μπαχάρια

που γαργαλούν τις πρώτες θύμησες

Τα ήσυχα απομεσήμερα που στρώνουν χαλιά

για βράδια με ζεστές καρδιές

Μόνο τα βουρκωμένα τραγούδια

που συντροφεύουν στου φευγιού το μονοπάτι

Μόνο η πατρίδα του καθενός

είναι ο δικός του ουρανός!

 

II.

Τί είναι πατρίδα;

Ο τόπος που γεννήθηκες,

το χώμα που πατάς.

Πράγματα που δεν αγοράζονται.

Στιγμές μοναδικές.

Ένα χάδι για ξύπνημα

το έτοιμο πρωινό

ο δρόμος για το σχολείο

η διαδρομή για τη δουλειά

στιγμές αξέχαστες με τους συμμαθητές

τα αστεία στο γραφείο με τους συναδέλφους.

Είναι οι βόλτες, τα απογεύματα με τους φίλους

οι τσακωμοί με τον αδερφό σου.

Όλοι έχουμε μια πατρίδα στην καρδιά.

Και τι δεν είναι πατρίδα!

 

III.

Πατρίδα είναι το γαλάζιο του ουρανού μου

Πατρίδα είναι το απέραντο του νου μου

Το φως που λούζει τη μικρή τη γειτονιά μου

Εικόνες, άνθρωποι που έχω στην καρδιά μου.

Πατρίδα είναι εκεί που χωράνε τα όνειρά μου

Πατρίδα είναι αυτό που ακούει το πρόβλημά μου

Χαρά, ελπίδα, σιγουριά για τη ζωή μου

Αυτό που ακούει τη φωνή μες στη σιωπή μου.

 

IV.

Σαν την πατρίδα μου καμιά!

Κι αν ένας ήλιος μόνο φέγγει

είναι ο ήλιος της πατρίδας μου.

Κι αν υπάρχει μια τρυφερή καρδιά που χαμογελά

είναι η καρδιά της πατρίδας μου.

Κι αν ένα κύμα της θάλασσας

αφρίζει στους απέραντους γιαλούς

είναι το κύμα της πατρίδας μου.

Κι αν μια φλόγα λάμπει στον ορίζοντα

είναι η φλόγα της πατρίδας μου.

Κι αν υπάρχουν αληθινοί ταξιδευτές

που φεύγουν για να φύγουν

οι καρδιές τους γυρίζουν πίσω, γιατί

Σαν την πατρίδα μου καμιά!

 

V.

Πατρίδα είναι ο τόπος

Που θα κάνεις τα πάντα να κρατήσεις

Που δεν θα δώσεις για αντάλλαγμα

Που θα παλέψεις για αυτόν!

 

Κανείς δεν αφήνει τον τόπο του

Εκτός αν τον αναγκάσουν

Κι αν ακόμα γίνει αυτό

Όμως πάντα η καρδιά του μένει εκεί…

 

VI.

Πατρίδα.

Εκεί όπου γεννηθήκαμε

όπου έχουμε μεγαλώσει

μαζί της πάντα, ό,τι και αν γίνει.

Στα δύσκολα πάντα ενωμένοι για αυτή.

Δεν την δίνουμε για κανέναν και τίποτα

εκτός αν μας εγκαταλείψει πρώτη.

Με ματωμένη καρδιά τότε

αναγκασμένοι να καταφύγουμε αλλού

αναζητούμε νέο τόπο επαγγελίας

ψάχνουμε στα πέρατα της γης

τα σύνορα περνάμε με φόβο

οικογένειες, φίλοι, παιδιά, γείτονες τρέχουμε όλοι μαζί

να σωθούμε από την καταστροφή

ενώ ο κίνδυνος παραμονεύει παντού.

Πατρίδα είναι ο τόπος της καρδιάς μας!

 

VII.

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του

εκτός αν η πατρίδα τον εγκαταλείψει πρώτη.

Τότε όλα αρχίζουν να σκοτεινιάζουν.

Τότε πατρίδα είναι το  σπίτι σου που σιγά-σιγά γκρεμίζεται

γιατί επέτρεψες στο φόβο και τη θλίψη να μπουν μέσα

χωρίς να πεις: «Όχι! Δεν σας θέλω, φύγετε!»

χωρίς να υπερασπιστείς, να διεκδικήσεις, να μιλήσεις.

Πατρίδα τότε είναι η οικογένεια που διαλύεται

επειδή οι βόμβες άρχισαν να χορεύουν τριγύρω

και το μίσος κατάφερε ακόμα μια φορά να σε ξεγελάσει.

Πατρίδα τότε είμαστε εμείς

που προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τις χαρακιές της απειλής

και από το  σκοτεινό πρόσωπο του  θανάτου

που  φοράει τα καλά του και ξεδιπλώνει τον πόνο πάνω στο κορμί.

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του

εκτός και αν η ίδια αρχίζει να σου ψιθυρίζει με την καυτή και ιδρωμένη της φωνή: «Φύγε! Φύγε τώρα! Και μην ξαναγυρίσεις…»

Πατρίδα είναι εκεί που βρίσκεται η καρδιά!

 

VIII.

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του

εκτός αν η πατρίδα του τον αφήσει πρώτη.

Υπάρχουν φορές που νιώθεις νεκρός

ενώ είσαι ακόμα ζωντανός.

Τα σπίτια που βρισκόσουνα τα βράδια με τους φίλους σου είναι τώρα γκρεμισμένα

κάτω από αυτά τόσα νεκρά σώματα

και άλλα τόσα να εκλιπαρούν για βοήθεια!

Κανένας δεν θέλει να βλέπει την οικογένειά του

να καταπλακώνεται από συντρίμμια

ξέροντας πως πλέον είναι μόνος.

Κανένας δεν σωπαίνει μέσα σε αποθήκες

για να μην τον συλλάβουν οι αρχές

κανένας δεν μένει νηστικός εβδομάδες

από δική του επιλογή

κανένας δεν μπαίνει με καταιγίδα σε μια βάρκα

για να φύγει σε άλλη χώρα

εκτός αν οι κίνδυνοι της θάλασσας

είναι λιγότεροι από αυτούς της πατρίδας.

Μην σε τρομάζει ο ήχος

της φουρτουνιασμένης θάλασσας

στο τέλος ίσως σε οδηγήσει

σε μια νέα αρχή!

 

 

HOMELAND

(Eight voices for Warsan Shire)

 

I.

Only the whisper of dancing leaves

In the streets with beloved voices

Only the secret spices

That tickle those first memories

The peaceful evenings that lay carpets

For nights among warm hearts

Only the tearful songs

That follow me in my running path

My homeland only

Is my very own part of the sky!

 

II.

What is a homeland?

The place where you were born

The soil you walk on

Things that can’t be bought

Unique moments

A caress for awaking

The ready breakfast

The way to school

The way to work

Unforgettable moments with classmates

Jokes in the office with colleagues

It’s the walks in the afternoons with friends

The quarrels with your brother.

We all have a homeland in the heart

So many things make a homeland!

 

III.

Homeland is the immeasurable of my mind

Homeland is the blue sky of mine

The light that illuminates my small neighbourhood

Images, people I have in my heart…

Homeland is where my dreams fit

Homeland is the one who listens to my problems

What hears the voice inside my silence

Joy, confidence, hope for my life!

 

IV.

There’s no other homeland like mine!

And if there’s a sun shining

That’s my homeland’s sun

And if a tender smiling heart exists

That’s my homeland’s heart

And if a sea wave

Spumes on the vast shores

That’s my homeland’s sea wave

And if a flame exists into the horizon

That’s my homeland’s flame

And if there are true travellers

That leave, just to leave

Their hearts always return, because

There’s no other homeland like mine!

 

V.

Homeland is the land

You will do everything in your power to keep

You will never exchange it

And you will give any fight for it!

Nobody abandons his land

Unless he is being forced to

And even if this happens

his heart will always remain there…

 

VI.

Our homeland

Where we were born

Where we have grown up

Always with her, no matter what

In the hardships always united for her

We give her to no one and for nothing

Unless she abandons us

With bloodied heart then

Forced to find refuge elsewhere

We seek a new promised land

We search at the far ends of the world

We cross the borders in fear

Families, friends, children, neighbors, we all run together

To escape disaster

While danger lurks everywhere.

Homeland is the place of our heart!

 

VII.

No one leaves homeland

Unless homeland abandons you first

Then everything turns darker

Motherland then is your home that slowly collapses

Because you allowed fear and sorrow to get in

Without saying: “No! I don’t want you, go away!”

Without defending, speaking, fighting for

Motherland then is a family being separated

Because of the bombs that started dancing around

And of hate that managed to trick you once more

Then motherland is we

Trying to escape from the threat’s cut

And a dark face, disguised in death

Unfolding its pain on our body

Nobody leaves motherland

Unless it starts whispering to you with its warm and sweaty voice:

“Go! Go now… And don’t come back!”

Motherland is where your heart is!

 

VIII.

No one leaves their homeland

Unless homeland leaves them first

 

There are times you feel dead already

Although you are still alive

The houses you used to spend your nights in with your friends are now

Ruined

So many dead bodies under them

Yet so many crying for help!

No one stays silent in warehouses

So as not to be arrested

No one stays without food for weeks

Out of choice

No one takes a boat into a storm

In search of another land

Unless the dangers of the sea

Are fewer than those of their country

No one wants to see their family

Under debris

Knowing that they are all alone

Don’t be scared by the sound

Of the rough sea

In the end it may lead you

To a new beginning!

 

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ