Ο ιοντικός ή ετεροπολικός δεσμός, όπως υποδηλώνει το όνομά του, αναπτύσσεται μεταξύ ετεροατόμων, συνήθως μεταξύ ενός μετάλλου (στοιχείου δηλαδή που έχει την τάση να αποβάλλει ηλεκτρόνια) και ενός αμετάλλου (στοιχείου δηλαδή που έχει την τάση να προσλαμβάνει ηλεκτρόνια). Ο δεσμός αυτός απορρέει από την έλξη αντίθετα φορτισμένων ιόντων, κατιόντων (που είναι θετικά φορτισμένα) και ανιόντων (που είναι αρνητικά φορτισμένα). Τα ιόντα αυτά σχηματίζονται με μεταφορά ηλεκτρονίων, π.χ. από το μέταλλο στο αμέταλλο.
Τα ιόντα που σχηματίζονται έλκονται μεταξύ τους με ηλεκτροστατικές δυνάμεις Coulomb και διατάσσονται στο χώρο σε κανονικά γεωμετρικά σχήματα, τους ιοντικούς κρυστάλλους. Άρα η φύση του ιοντικού δεσμού είναι ηλεκτροστατική.
Στο δίπλα σχήμα φαίνεται ο σχηματισμός του LiF. Παρατηρείστε την μετακίνηση του ηλεκτρονίου από το Li. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μειώνεται το μέγεθός του και ταυτόχρονα να αποκτά θετικό φορτίο. Αντίστοιχα το F παίρνει ένα ηλεκτρόνιο με αποτέλεσμα να αυξάνεται το μέγεθός του και ταυτόχρονα αποκτά αρνητικό φορτίο. Ανάμεσα τους αναπτύσσονται ελκτικές δυνάμεις που οδηγούν στην δημιουργία ιοντικού δεσμού.
