Την Ενετική περίοδο, μετά την κατάρρευση της Βενετίας, ακολούθησε η Γαλλική κατοχή το 1797, αυτό σήμανε και την κατάργηση της φεουδαρχίας με το συμβολικό κάψιμο από τους κατοίκους της χρυσής βίβλου των ευγενών, του λεγόμενου Libro d’Oro.
Κέρκυρα – σημαία Ιονίου πολιτείας
Το κάψιμο της βίβλου εκείνη την εποχή έγινε σε όλα σχεδόν τα Ιόνια νησιά.
Η αρχική ευφορία από τον ερχομό των Γάλλων, υποτιθέμενων ελευθερωτών, γρήγορα μετατράπηκε σε έντονη δυσφορία λόγω της υπεροπτικής και αλαζονικής προς τους κατοίκους συμπεριφοράς, αλλά και της δυσβάσταχτης και άδικης φορολογίας που επέβαλε η Γαλλική διοίκηση.
Ακολούθησε περίοδος αστάθειας, οι κάτοικοι είχαν διχαστεί, οι Ευγενείς εκμεταλλευόμενοι τη λαϊκή δυσαρέσκεια προς τους Γάλλους προωθούσαν σχέδιο κατάληψης της Κέρκυρας από τους Ρώσους, τελικά και με τις μεθοδεύσεις του τότε υπουργού των εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννη Καποδίστρια, κατάφεραν το 1799 η ιδιόμορφη συμμαχία Ρώσων και Τούρκων να καταλάβει την Κέρκυρα.
Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις, οι Τούρκοι είχαν το πάνω χέρι σε αυτές ενώ οι ντόπιοι ευγενείς σαν μόνο στόχο είχαν τη διατήρηση των προνομίων τους, οι Ρώσοι συμφωνούσαν με τους τελευταίους.
Το αποτέλεσμα σύμφωνα και με τις υποδείξεις του Ιωάννη Καποδίστρια ήταν στις 21 Μαρτίου του 1800, η δημιουργία ενός κρατικού μορφώματος με την επωνυμία “ΙΟΝΙΟΝ ΚΡΑΤΟΣ” που περιελάμβανε όλα τα Επτάνησα, διατηρούσε τα προνόμια των ευγενών και πλήρωνε φόρο υποτέλειας στο Σουλτάνο.
Τούρκικο φιρμάνι για το Ιόνιο κράτος
Κάτι που αποσιωπάται από την επίσημη εκδοχή της ιστορίας αφού αμαυρώνει έτσι την ωραία εικόνα μιας Κέρκυρας που δε γνώρισε ποτέ Οθωμανικό ζυγό.
Οι Τούρκοι δε που επιβιβάστηκαν τότε στην Κέρκυρα άρχισαν λεηλασίες και εκτελέσεις, μέχρι που επενέβησαν οι Ρώσοι για να τους σταματήσουν.
Ο μόνος που δεν είχε κανένα λόγο και δυνατότητα να αποφασίσει για το μέλλον του ήταν ο Επτανησιακός λαός, όπως πάντα.
Ακολούθησε η άμεση επαναφορά των προνομίων των ευγενών από τον αριστοκρατικής καταγωγής Ρώσο ναύαρχο Ουσακώφ.
Η Ιόνιος Πολιτεία διατηρήθηκε μέχρι το 1807 όταν επανήλθαν οι αυτοκρατορικοί Γάλλοι του Ναπολέοντα.
Τότε ιδρύθηκε η Ιόνιος Ακαδημία, η βιβλιοθήκη, και βελτιώθηκε πολύ η τοπική οικονομία, ήταν η εποχή που χτίστηκαν τα δύο μεγάλα κτίρια με τις τοξωτές αψίδες δυτικά της Σπιανάδας που τότε ήταν Γαλλικοί στρατώνες και σήμερα αποτελούν το περίφημο πολυσύχναστο Λιστόν.
Μετά την πτώση του Ναπολέοντα ακολούθησε το 1814 η περίοδος της Βρετανικής κατοχής που κράτησε ακριβώς 50 χρόνια.
Η Επτάνησος πολιτεία ανακηρύσσεται και πάλι ανεξάρτητο κράτος με το νέο επίσημο όνομα “Ηνωμένες πολιτείες των Ιονίων νήσων”, στην ουσία όμως ένα προτεκτοράτο υπό την κυριαρχία των Βρετανών.
Τότε επανιδρύεται η Ιόνιος ακαδημία και για πρώτη φορά ανακηρύσσεται η Ελληνική γλώσσα σαν η επίσημη γλώσσα του κράτους.
Πρωτεύουσα ήταν η Κέρκυρα και η κυβέρνηση είχε 29 εκλεγμένα μέλη, 7 μέλη από την Κέρκυρα, 7 από την Κεφαλλονιά, 7 από τη Ζάκυνθο και 4 από τη Λευκάδα.
Οι Παξοί, η Ιθάκη και τα Κύθηρα εξέλεγαν 1 το καθένα συν ένα δεύτερο μέλος το οποίο εκλεγόταν εκ περιτροπής μεταξύ αυτών των τριών.
Το επίσημο όνομα του νέου προτεκτοράτου ήταν: “Ηνωμένες Πολιτείες των Ιονίων Νήσων”
Επί Αγγλοκρατίας αναπτύχθηκε πολύ η τοπική οικονομία, κατασκευάστηκαν τα ανάκτορα των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου όπως και το πολύ πυκνό οδικό δίκτυο του νησιού.
Επίσης στο νησί δημιουργήθηκαν και εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας, που με την ένωση μεταφέρθηκαν στον Πειραιά, αλλά και πολλά και σημαντικά άλλα έργα υποδομών όπως το υδραγωγείο.
Ήταν όμως και από τις πιο αιματοβαμμένες περιόδους που γνώρισαν τα Επτάνησα, οι Εγγλέζοι ήταν οι γνωστοί αποικιοκράτες κατακτητές που έπνιγαν στο αίμα κάθε απόπειρα εξέγερσης αλλά και διαφορετικής φωνής.
Οι εκτελέσεις των ντόπιων γίνονταν για ψύλλου πήδημα, για να επιβιώσει κάποιος σε τέτοια κατάσταση έπρεπε να ήταν ρουφιάνος και προσκυνημένος, ειδικά στην Κεφαλλονιά έγιναν θηριωδίες.