Τα παιδιά πάντα μετέχουν ενεργά στην εικαστική παρέμβαση. Μέσα από το σχέδιο
και τη ζωγραφική παράγουν οπτικές μορφές που τις αποκωδικοποιούν και αποποτυπώνουν σκέψεις, ιδέες, συναισθημάτα,προσδοκίες , ένα παράθυρο στον εσωτερικό τους κόσμο
(Anning και Ring, 2004). Επειδή μάλιστα οι εικαστικές τέχνες συνδυάζονται με την
καθημερινή ζωή των μαθητών και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του οπτικού πολιτισμού
στον οποίο μετέχουν, μέσα από τα εικαστικά οι μαθητές χαρτογραφούν φιλίες, συμπάθειες
και αντιπάθειες με συμμαθητές και συνομηλίκους, επεξεργάζονται επιθυμίες, φόβους και
ανασφάλειες, διηγούνται σημαντικές για τη ζωή τους ιστορίες, μαθαίνουν πώς να
συνυπάρχουν, εμβαθύνουν περισσότερο στο εγώ, στην ανακάλυψη και κατανόηση του
εαυτού τους και των γύρω τους για τον προσδιορισμό της ταυτότητας τους με τρόπο ολιστικό
(Wick, 2000) . Το ίδιο συμβαίνει και με ένα πίνακα ζωγραφικής ο οποίος μπορεί να αποτυπώνει
συναισθήματα, επιθυμίες,ή να αφηγείται ένα σημαντικό γεγονός ή να εκφράζει κάτι (σκέψεις, νοήματα,
εμπειρίες) ή να προκαλεί τη σκέψη.
Η έρευνα έχει δείξει ότι η συμβολή των εικαστικών τεχνών συμβάλλει στη
θετική στάση των μαθητών προς το σχολείο και κατ’ επέκταση στη σχολική τους επιτυχία.
Όταν μάλιστα αξιοποιείται στα μαθήματα ( διαθεματικά σχέδια), οι εικαστικές τέχνες
συμβάλλουν στην προσφορά υψηλής ποιότητας μάθησης (Bamford, 2006) και μάλιστα
δημιουργικής καθώς η γνώση που επιτυγχάνεται είναι ολόπλευρη και σφαιρική (αισθητική,
δημιουργική, γνωστική, νοητική, συναισθηματική, κοινωνική). Έτσι, οι μαθητές
αναπτύσσουν την προσωπικότητά του και αποδίδουν νόημα στον κόσμο γύρω τους (Βάος,
2008).
Η συμβολή όλων των μορφών Τέχνης είναι σημαντική για την προσωπική ανάπτυξη
των ατόμων, τη διαμόρφωση αξιών και στάσεων, την απόκτηση πολυεπίπεδης γνώσης
